Skip to main content

ชวนมารักกัน 7 : ชายแปลกหน้า

คอลัมน์/ชุมชน

ปล่อยพวกมันออกไปนอกรั้วบ้านเพื่อจะได้เดินเที่ยวเล่น  ชาช่าออกไปฝั่งตรงกันข้ามซึ่งเป็นที่รกร้างมีมะม่วงสามต้น และมีป้ายประกาศขาย เนื้อที่ 175 ตารางวา ไม่ต้องถามก็รู้ว่าจะต้องแพงแน่ ๆ ชะอมยังติดใจบ้านร้างด้านข้าง มันเข้าไปในบ้านร้างอีกแล้ว ฉันคิดว่าถ้ามันไม่ออกมาทางประตู คราวนี้ฉันจะให้มันอยู่ที่นั่น ให้มันร้องอยู่อย่างนั้นจริง ๆ


 


"น่ารักจัง หมาน้อย หมาน้อย" เสียงเด็กหญิงที่ยืนอยู่กับพ่อพูดขึ้น


 


ฉันเห็นสองคนพ่อลูกนี้มาหลายวันแล้ว บางวันพบลูกอยู่บนรถมอเตอร์ไซค์ มีพ่อยืนอยู่ใกล้ ๆ บางวันอยู่ในรถจักรยาน วันนี้ยืนอยู่บนพื้นดินทั้งคู่


"อุ้มได้ไหม" เด็กหญิงถามขึ้น


"ได้ค่ะ" ฉันจับจุ๊กจิ๊กไปส่งให้เธอ


 


พ่อลูกคู่นี้เป็นเจ้าของบ้านหลังใหม่ที่กำลังสร้างอยู่หัวมุมถนน ห่างจากบ้านเราไปเพียงหนึ่งหลัง  เขามาดูการก่อสร้างบ้านของเขาทุกวัน         


 


ชะอมไม่ยอมออกมาจากบ้านหลังนั้น หายไปนานผิดปกติ ฉันตามมันเข้าไปแค่พ้นประตูรั้วหน้าบ้านที่พังลงและหยุดดูอยู่ตรงนั้น  บ้านนี้มีประตูสองด้าน  ด้านหน้ายังปิดกุญแจแน่นหนา แต่ด้านข้างเปิดไว้แล้ว


 


ฉันคิดว่าข้างในคงจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว ถ้าลองถูกเปิดอย่างนี้ ทำใจกล้าค่อย ๆ ก้าวเดินเข้าไป  อย่างไรหมาก็เข้าไปก่อนแล้ว แค่ชะโงกหน้าเข้าไปดู มีโต๊ะ เก้าอี้ และชั้นวางหนังสือ ที่ว่างเปล่า ของใช้ในบ้านยังมีอยู่มากทีเดียว ถูกวางไว้ในจุดที่ใช้งาน ข้างในบ้านโล่งโปร่งและกว้างขวาง


บ้านที่น่าสงสาร บ้านที่ถูกทอดทิ้งไป ทำไมบ้านหลังนี้ถูกทิ้งไว้ เจ้าของอาจจะมีหนี้สินมากมาย ธนาคารยึดแล้วรอขายทอดตลาด หรือว่าเจ้าของตายจากไปรอผู้ได้รับมรดกมาจัดการ แต่ผู้รับมรดกยังไม่รู้


 


ฉันรู้สึกวังเวง และกลัว จนต้องถอยกลับออกมา  ฉันเรียกชะอมให้ออกมาจากบ้านร้าง อยู่เป็นนานสองนานกว่าจะกลับออกมา และฉันพบผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านมาและยิ้มให้


"หมามันแอบหนีเข้าไป ฉันเข้าไปตามมันออกมา" ฉันกลัวว่าจะมีการเข้าใจผิดได้ว่าไปขโมยของ


 


วันนี้มีแต่ฉันกับสมาชิกครอบครัวชาช่าเท่านั้น ส่วนเขาออกจากบ้านไปเยี่ยมแม่ที่ป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลตั้งแต่เช้า  ฉันรีบเข้าบ้านปิดประตูแน่นหนา และแอบดูเห็นชายคนนั้นยังยืนอยู่ที่เดิมอย่างนั้น ฉันตัดสินใจปิดม่านหน้าต่างและเปิดวิทยุเสียงดัง  แต่เจ้าพุงป่องหายไป มันส่งเสียงเห่าอยู่นอกรั้ว เห่าผู้ชายคนนั้นอย่างไม่ลดละ ฉันกลัวเขาจะเตะมันกระเด็นด้วยความรำคาญ  อย่างไรฉันก็ต้องไปเอามันเข้ามาให้ได้  มีโทรศัพท์มือถือเก่าที่ใช้งานไม่ได้แล้ว ฉันทำทีเป็นพูดโทรศัพท์เสียงดัง บอกปลายสายว่า ซื้อของกินเข้ามาด้วยนะเพราะเดี๋ยวจะมีเพื่อนๆ มากันหลายคน  ฉันเรียกพุงป่องเข้าบ้านเสียงดัง แต่มันก็ยังยืนเห่าอยู่อย่างนั้น  เขาหัวเราะ หึ หึ แล้วเดินจากไป


 


ยามเช้าครอบครัวชาช่าส่งเสียงเห่าประสานเสียงกันอีกแล้ว  ฉันกลัวเหลือเกินว่าจะเจอผู้ชายคนนั้นอีก แกอาจจะเป็นชายเสียสติอีกคนหนึ่ง  มีชายเสียสติอยู่หลายคนที่ฉันเคยพบเห็น พวกนี้ส่วนใหญ่จะเดินไปมาอยู่ตามถนน


 


มีอยู่คนหนึ่ง แกเป็นโรคบ้าเก็บของ แกจะเดินเก็บของไปเรื่อย ๆ และเอามาไว้ในอาณาเขตของแกซึ่งเป็นที่โล่งกว้างแต่มีต้นไม้ต้นหนึ่งให้ร่มเงาร่มรื่น ยามเย็นเด็กจะมาเล่นฟุตบอลที่ใกล้ ๆ นั้น แกไม่เป็นอันตรายกับใคร ไม่มีใครไล่แก


 


ทุกครั้งที่ไปตลาด จะพบแกที่ใต้ต้นไม้เสมอ ได้แต่มองห่าง ๆ ไม่เคยเข้าไปใกล้แก  ในช่วงหนาวแกคงอุ่นเพราะมีของสารพัดที่แกเก็บมาได้ช่วงบังลมหนาวหรือแกอาจจะซุกตัวเข้าไปอยู่ในกองทรัพย์สมบัติของแก ซึ่งล้วนแต่เป็นของที่ไม่มีใครต้องการ ฤดูร้อนแกก็คงไม่ร้อนเพราะมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา แต่ฤดูฝนแกคงต้องย้ายที่อยู่


 


ฉันคิดว่าตาแก่ที่เห็นเมื่อวานต้องเป็นคนบ้าแน่ ๆ ค่อย ๆ เปิดประตูออกไปดู ไม่พบแกเมื่อวานพบแต่ฝูงแพะ เดินกันเต็มถนน ดูไปก็สวยดี มีทั้งตัวเล็กและตัวใหญ่ ลูกแพะดูน่ารัก แต่แพะแก่ชราขนยาวรุงรัง ดูตลก


 


มันร้อง แมะ แมะ แมะ และหยุดกินต้นไม้ ข้างถนน ดูเหมือนมันจะกินทุกอย่าง นอกจากตะไคร้ เพิ่งเข้าใจว่าทำไมคนแถวนี้ไม่ปลูกดอกไม้หน้ารั้วบ้านแต่ปลูกตะไคร้ ขิง แทน เพราะเจ้าแพะพวกนี้นี่เอง มันคงจะออกมาบ่อย ๆ ด้วย  มองดูทั่วถนนไม่มีเจ้าของแพะเดินตามมา


 


พวกแพะหยุดดูหมาและเดินจากไป เจ้าชะอมพยายามจะออกไปหาแพะและมันก็ทำตัวลีบออกไปจนได้ มันตรงเข้าไปเห่าแพะอย่างไม่กลัว เจ้าแพะบางตัวเดินหนีไป บางตัวแค่หันหน้ามามองแล้วเดินต่อไป ฉันคิดว่ามันคงส่ายหน้าและบ่นในใจว่า ตัวอะไรเห่าคล้ายหมา ตลกจริง ๆ


 


แมะ แมะ แมะ


 


มันน่ารักดีแต่กลิ่นของมันเหลือร้าย เราคงไม่คุ้นกับกลิ่นแพะ เพราะไม่เคยเลี้ยงหรืออยู่ใกล้ ๆ มันมาก่อน แต่เห็นความน่ารักของมัน


 


นักการเมืองคนเหนึ่งเขาเป็นเจ้าของแพะจำนวนมาก เมื่อครั้งเขาถูกตรวจสอบทรัพย์สินว่าได้มาโดยชอบหรือไม่ เพราะสงสัยในความรวยผิดปกติ  นักการเมืองคนนั้นให้สัมภาษณ์ เรื่องที่มาของทรัพย์สิน และเขาอ้างถึงแพะที่เลี้ยงไว้มากมายว่า เขาเลี้ยงแพะด้วยความเคยชิน เขารักแพะ


 


แพะเดินมาตามถนนบ่อย ๆ และหมาก็เห่าเสมอ หากประตูเปิดออกมันจะออกไปเห่าต้อนหน้าต้อนหลังอยู่กลางถนน หากมีรถเข้ามาในถนนซอย รถทุกคันจะต้องหยุดให้แพะกับหมา นับวันหมาสองตัวก็จะเป็นเพื่อนกับแพะ


 


ผู้คนในซอยนี้น่ารัก แม้แพะกับหมาจะอยู่บนถนน กีดขวางการจราจร แต่ทุกคนก็หยุดรอ บางคนรอจนกว่าเจ้าของหมาจะวิ่งมาอุ้มหมาไป


 


บ้านใหม่สร้างเสร็จแล้ว เรามีเพื่อนบ้านใหม่ พร้อมกับมีหมาใหญ่ มันชื่อ  บีบอย  ทุกเช้าหญิงสาวเจ้าของบ้านจะนำมันมาจูงเล่น ทันทีที่ครอบครัวชาช่าเห็นมันจะเห่าพร้อม ๆ กัน เจ้าหมาใหญ่ก็ชอบมาหยุดยืนให้พวกตัวเล็กเห่า เจ้าของจะทักทายเจ้าตัวเล็ก เราพูดคุยกันสองสามคำในหนึ่งวัน ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับเรื่องหมา


 


ผ่านไปเป็นเดือน เรายังไม่รู้จักชื่อกันเลย ไม่มีใครถามชื่อใครกันก่อน ในวันที่เธอขึ้นบ้านใหม่ เธอมาบอกว่ามาเชิญเพื่อนบ้านไปขึ้นบ้านใหม่  เราไปตามคำเชิญ เอาหนังสือกับเทปเพลงไปเป็นของขวัญวันเกิด ฉันเรียกเธอว่าน้องเจ้าของบีบอย                   


 


ครอบครัวชาช่ามันเป็นเพื่อนกับแพะไปแล้วจริง ๆ ในวันที่เราเผลอเปิดประตูบ้านเอาไว้ มันปล่อยให้แพะสองสามตัวเข้ามาในบ้าน โดยไม่เห่าบอก แพะกัดกินไม้ใบไม้ดอกจนหมดสิ้น โดยเฉพาะกุหลาบกับอัญชัน กินดอกใบเหลือแต่ก้านแข็ง ๆ กล้วยประดับสีสวย ทุกอย่างเพิ่งจะให้ดอกสวย นอกจากดาวเรืองเท่านั้นที่มันไม่กิน ดาวเรืองดาวกระจายที่เอามาหว่านไว้กำลังออกดอกกลิ่นฉุน


 


รู้สึกทั้งโกรธทั้งขำและก็เอ็นดูมัน ในช่วงที่ไล่มันออกไป เจ้าแพะตัวเล็กติดอยู่ตัวหนึ่งท่าทางมันตกใจมาก ไม่รู้ทางออก    


 


ครอบครัวชาช่า สนุกสนานวิ่งไล่ต้อนหยอกเล่นเจ้าแพะตัวเล็ก  แพะหันหน้าทำเป็นสู้บ้าง หันหลังหนีบ้าง ในที่สุดมันก็พบประตูทางออกวิ่งออกไป เจ้าชาช่ากับชะอมวิ่งไล่ต่อไป


 


ฉันเรียกมันกลับมา พลางบอกมันว่า เมื่อเขาพบทางออกของเขาแล้ว แกไม่ควรจะไปไล่ต้อนเขาอีก