รวมพลังสั่งสอน
คอลัมน์/ชุมชน
ได้เริ่มประเดิมตามที่รับปากมวลมิตร " ประชาไท" ซะที |
เรื่องก็มีอยู่ว่าครอบครัวของโกวกานะใหญ่มาก ๆ ถ้าใช้มาตรฐานของคนสมัยนี้ เพราะอยู่ด้วยกันถึง 4 เจนเนอเรชั่น |
ด้วยความที่เป็นครอบครัวใหญ่ การพูดคุยในครอบครัวของเราก็ค่อนข้างหลากหลาย บางเรื่องก็คุยเอามัน บางเรื่องก็คุยกันแบบเอาเป็นเอาตาย หลายเรื่องน่าสนใจจนอยากจะมาขยายต่อ พอ " ประชาไท" เสนอปั๊บ เลยต้องคว้าปุ๊บ (อันที่จริงอยากอวดรูปตัวเองในเว็บไซต์นานแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า เพิ่งสบโอกาส) |
ก่อนหน้าเลือกตั้งผู้ว่าฯ กทม. สมาชิกในบ้านเราก็ถกกันหลายครั้ง ช่วงแรก ๆ ส่วนใหญ่เป็นการตามข่าวคราวผู้สมัครคนโน้นคนนี้ไปก่อน |
พี่ไอย์ สาวน้อยผู้กำลังหัดสะกดคำ รายงานโกวกาเป็นระยะว่า เห็นป้ายคุณป้าปวีณากับคุณลุงชูวิทย์เยอะมาก ๆ เลย มากกว่าคนอื่น ๆ |
พี่ไอย์สงสัยว่า เด็ก ๆ จะไม่ชอบคุณลุง เฉลิม เห็นเด็กเบือนหน้าหนี พี่ไอย์ชอบคุณลุงมานะ ป้ายส้ม เพราะชื่ออ่านง่ายจัง ฯลฯ |
ในฐานะที่บ้านเราเป็นบ้านดีเด่นด้านประชาธิปไตย (ตั้งเองจ้า) สมาชิกแต่ละคนมีสิทธิโหวตได้ตามใจชอบ แต่ไม่ห้ามหากจะมีการล็อบบี้กันบ้าง อย่างเลือกตั้ง สก.ครั้งที่แล้วก็เห็นพ้องกันว่า ไม่เลือกลูกสาวนายบ่อน แต่ครั้งนี้ไม่มีการล็อบบี้ใด ๆ เลย อันที่จริงน่าจะเป็นเพราะยังไม่มีใครตัดสินใจมากกว่า |
จนกระทั่งวันเสาร์ โกวกานั่นแหล่ะไปอ่านหนังสือพิมพ์ที่เขาลงข่าวกันให้แซดว่า " พรรคใหญ่ซึ่งคุณก็รู้ว่าพรรคไหน" สั่งกำลังพลให้ลงคะแนนให้ป้าปิ๊ก เลยนำมาเป็นประเด็นถกกันในบ้าน |
| " อะไรกัน จะเอาทุกอย่างเลยหรือเนี่ย" แม่อ้วนโวยวาย ทั้ง ๆ ที่กำลังให้นมเจ้าบุ๊คเกอร์ ที |
" ก็ของมันหมดนั่นแหล่ะ" อาม่าเสริม |
กริ๊ง อาเหล่ากู๋ (คุณปู่น้อย-น้าชายของโกวกา) โทรมาบอกว่า มีการเปิดแทงพนันเพื่อให้เกิดการเบี่ยงเบนคะแนน |
" เสร็จมันแน่คราวนี้" อากงพูดแบบไม่ให้กำลังใจ |
" แล้วเราจะเอาไงกันดี" อาเหล่าอี้ถาม |
แล้วทุกคนก็มองตากัน 1 2 3 รวมพลังตบหน้าซักที เย้ เจ้าแทนจังเห่าเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ |
โกวกาคว้าโทรศัพท์ไปบอกพ่อช้างน้อยและโกวนิตที่อยู่นอกบ้าน ให้บอกเพื่อน ๆ ทุกคนที่รู้จัก แล้วก็โทรไปบอกบรรดาเพื่อนซี้ในกลุ่มหุบเขาคนโฉดของโกวกา จึงได้รู้ว่า หลายคนทำหน้าที่ทั้งบอกต่อและถูกบอกมาแล้วทั้งสิ้น โกวนิตเสียใจที่ไม่ได้ลงคะแนนให้ผู้สมัครบางคนที่น่าลงคะแนนให้ แต่เพราะไม่ต้องการให้เสียงแตก เดี๋ยวจะแพ้คะแนนจัดตั้ง โกวนิตจึงเห็นด้วยที่จะร่วมมือในปฏิบัติการครั้งนี้ |
เช้าวันอาทิตย์ ละแวกบ้านย่าน " เซียงกง" ดูคึกคักเป็นพิเศษ อาเหล่าอี้รับหน้าที่เข็นอาเหล่าม่าไปลงคะแนนด้วย เพื่อนบ้านเราหลายคนเดินออกจากคูหาทำหน้ายิ้ม ๆ |
ขากลับบ้านจึงรู้ว่า อาซิ้ม อาอึ้ม อาเจ็ก อาแปะหลายคนแถวนี้ ก็ถูกลูก ๆ ล็อบบี้ให้ทำหน้าที่สั่งสอน " ใครบางคนที่คุณก็ว่าเขาคือใคร" |
เย็นวันนั้นบ้านเราตัดสินใจไม่ไปกินข้าวนอกบ้านตามที่ตกลงกันไว้ แต่ตั้งวงข้าวหน้าโทรทัศน์ คงเป็นวันที่รีโมทคอนโทลทำหน้าที่หนักที่สุดวันหนึ่ง เราลุ้นกันตั้งแต่ปิดหีบ อากงแวะไปดูการนับคะแนนที่สำนักงานเขต แล้วรีบมารายงานข่าวราวกับผู้สื่อข่าวหัวเห็ด เสียงเฮเป็นระยะเมื่อคะแนนเริ่มมีการทิ้งห่างกัน |
บุ๊คเกอร์ ที ดูจะไม่ค่อยสนใจว่าพี่ ป้า น้า อา ลุ้นอะไรกันหน้าทีวี เอาแต่เพลินกับของเล่นรูปสัตว์ที่ได้รับในวันเกิด 2 ขวบ มีทั้ง เสือ สิงโต ฮิปโป ม้าลาย ยีราฟ และช้าง ไว้อีกหน่อย บุ๊คเกอร์โตขึ้นก็จะรู้ว่า พวกเรากำลังดูอะไรคล้าย ๆ กัน คือ เสือ สิงห์ กระทิง แรด ในทีวี |
พวกเราค่อนข้างดีใจที่ได้ยิน หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์พูดว่า " ผลคะแนนที่ได้รับอย่างท่วมท้นครั้งนี้ พรรคตระหนักดีว่า มาจากหลายทางและไม่สามารถพูดได้ว่าเป็นความสำเร็จของพรรคเท่านั้น" เพราะนั่นน่าจะทำให้พรรคประชาธิปัตย์รู้ว่า ควรใช้โอกาสนี้ในการปรับปรุงตัวเพื่อเป็นทางเลือกของคนมากขึ้น |
พวกเราเห็นริ้วรอยความผิดหวังในตีนกาของท่านนายกฯ |
โกวกาบ่นกระปอดกระแปด แหมเป็นนักข่าวหน่อยไม่ได้ จะถามเลยว่า |
ค่ำวันนั้น บ้านของเราเงียบสงบด้วยพลังแห่งความยินดีเล็ก ๆ ที่เล็กเพราะเราจะยินดีมากขึ้น หากการลงคะแนนในวันอาทิตย์จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งฝ่ายที่โดนสั่งสอน และฝ่ายที่ทำหน้าที่สั่งสอน |