การเดินทางของความใคร่

การเดินทางของความใคร่

ระอุจากภายในอันขับเคี่ยว

ระบัดใบระบายอย่างดายเดียว

ระหว่างเปลือยเปลี่ยวใจในราตรี

บนขบวนรถล่องมโนสำนึก

กักเก็บความรู้สึกจนล้นปรี่

ทุรนทะลักคลักข้นอยู่บนนี้

ณ  หอคอยความดีงาม

เสียงล้อเหล็กเบลคบด  กดรางเหล็ก

จอดเทียบชุมทางเล็กเล็กริมแม่น้ำ

ราวเฝ้ารอหยาดหยดรดโมงยาม

เพื่อเร่งเฟืองจักรกลกามความเข้าใจ

เข้าใจในความต้องการ

หลีกหลบหลักประหารแห่งความใคร่

เบือนสายตาให้พ้นผิดคิดลามไกล

แต่ดวงจิตร่ำไห้ต่อศีลธรรม.

                                    อรุณรุ่ง  สัตย์สวี