อีคิว

ช่วงนี้มีแต่เรื่องน่าหดหู่และเศร้าใจมากไปหน่อย นับตั้งแต่เหตุการณ์ความรุนแรงที่อำเภอตากใบ จังหวัดนราธิวาส จนถึงการที่ คุณพี่คาวบอยเจ้าอารมณ์ จอร์จ ดับเบิลยู บุช ได้กลับมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาอีกครั้ง บรรยากาศต่าง ๆ จึงดูแทบจะสิ้นหวังไปหมด ไอ้ครั้นจะเริงร่าไปเที่ยวงาน " เหลียวหลังแลหน้า จากรากหญ้าสู่รากแก้ว " ก็ทำใจไม่ได้จริงๆ โกวกาออกจะชอบหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ที่ตั้งชื่องานนี้เสียใหม่ว่า " เหลียวหลังแลหนี้ ประชาชีรากแตก " ๕๕๕๕๕ อันนั้นเห็นภาพมากกว่า ว่าแล้วสุดสัปดาห์นี้ ครอบครัวใหญ่ของโกวกาเลยฉีกแนว ไปเที่ยววัดกัน

พ่ออ้วนทำหน้าที่สารถีขับรถพาทั้งครอบครัวเราไปงานทอดกฐินที่ วัดเขาวงศ์ (ถ้ำนารายณ์) จังหวัดสระบุรี แล้วก็ไปไหว้พระพุทธบาทด้วย งานนี้อากงขอฉายเดี่ยวนั่งรถทัวร์นำเที่ยวไปกับเพื่อน ๆ อันที่จริงก็ไปที่หมายเดียวกันนั่นแหล่ะจ้า แต่อากงชอบไปกับรถทัวร์นำเที่ยวอย่างหรูมากกว่า เพราะได้ร้องคาราโอเกะไปตลอดทาง แหม !! จะให้ไม่ชอบได้ยังไงกัน เพื่อน ๆ ชอบชมว่าอากงร้องเพลงเพราะทั้งเพลงไทยและเพลงจีนสากล ขณะที่ลูก ๆ ชอบติว่า อากงร้องเพลงดี แต่...ไร้อารมณ์ ๕๕๕

งานทอดกฐินที่วัดเขาวงศ์ (ถ้ำนารายณ์) มีอาหารออกร้านมากมาย ขนมจีนน้ำยา ขนมจีน น้ำพริก ก๋วยเตี๋ยวหมู ก๋วยเตี๋ยวปลา ข้าวมันไก่ ข้าวหน้าเป็ด ส้มตำ ผัดไท เมี่ยงคำ ลอดช่อง ข้าวต้มมัด ฯลฯ เลือกกินกันได้อย่างเต็มที่ เพราะทุกคนตั้งใจเอามาช่วยงานบุญ ไม่มีการบังคับหรือเกณฑ์กันมา

คนในเมืองใหญ่อย่างเราเลยค่อนข้างตื่นเต้น ชิมซะเกือบทุกอย่าง อร่อย ๆ ทั้งนั้น เหล่าอี้บอกว่า มาที่นี่อย่าลืมชิมขนมกงกับข้าวตอก เพราะเป็นขนมพิเศษที่ทำเฉพาะเทศกาลเท่านั้น พี่ไอย์เพิ่งเห็นขนมกงเป็นครั้งแรก ส่วนน้องบุ๊คเกอร์ ที กินก๋วยจั๊บไปชามใหญ่ ๆ แล้วเริ่มออกตามล่าหาสิงโต ราฟฟฟฟ (เสียงน้องบุ๊คเกอร์คำราม)

พอกินอิ่มผู้ใหญ่ก็เข้าไปร่วมงานกฐิน เด็ก ๆ ซึ่งนำทีมโดยโกวกาก็ออกมาดูปลาที่บ่อหน้าถ้ำ อากาศเย็นสบาย หลายบ้านที่เตรียมพร้อมเหมือนเราเอาเสื่อมาด้วย เลยได้นอนเล่น นั่งเล่น

ไม่น่าเชื่อว่า บรรยากาศภายในวัดจะเย็นสบายขนาดนี้ ทั้งที่รอบ ๆ วัดเป็นโรงโม่หินขนาดใหญ่ ฝุ่นคละคลุ้งไปทั้งเมือง

ขากลับอากาศร้อนมาก ๆ น้องบุ๊คเกอร์ ที เลยอารมณ์ไม่ค่อยดี หงุดหงิด งอแง ขอกินนมแม่ตลอดทาง โกวกาเลยแซวว่า ที่ไหนมียาเพิ่ม EQ บ้างจะซื้อมาให้หลายชายสุดที่รักกินซะหน่อย เมื่อกลับมาถึงบ้านอีกคนที่อารมณ์ไม่ดี คือพี่ไอย์ เพราะมัวแต่สนุกสนานจนกินข้าวกลางวันไม่อิ่มท้อง พอตกเย็นเลยหิวหน้ามืด อารมณ์ไม่ดีอีกคน พ่ออ้วนพูดผิดหูไปหน่อย...ร้องไห้เลย แม่อ้วนต้องเข้าไปจัดการด้วยการกอด แล้วบอกว่า แม่เข้าใจ แม่เข้าใจ แล้วก็พาไปกินข้าว

ตอนนี้ EQ หรือความสามารถในการควบคุมอารมณ์ของเด็ก ๆ เลยกลายเป็นหัวข้อสนทนาของครอบครัวเรา อาม่าบอกว่า ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เด็ก ๆ หิวข้าว ง่วงนอน อากาศร้อนเหนอะหนะตัวก็อาจหงุดหงิดได้ ต้องค่อย ๆ พัฒนากันไป ต้องคอยสอนกันไป อาม่ายังถามโกวกาว่า จำได้ไหมตอนเด็ก ๆ โกวกาก็ชอบหงุดหงิด ถ้าบนโต๊ะอาหารไม่มีของชอบ ๕๕๕

ทำไมจะจำไม่ได้ เพราะถึงทุกวันนี้ โกวกายังเป็นอยู่เลย

" สงสัยหลาน ๆ จะติดอาการ EQ ต่ำจากโกวกาแหงๆ " แม่อ้วนตั้งสมมุติฐาน " เพราะเด็ก ๆ บ้านเราดูก็แต่สารคดีชีวิตสัตว์ทางเคเบิลทีวี รายการเด็กอีก 2-3 รายการ ฉะนั้น จะโมเมว่าติดอาการ EQ ต่ำ ๆ จากคนโน้นคนนี้ที่โผล่หน้าตามตามข่าวทางโทรทัศน์ ประเภทที่ว่า อากาศดี ๆ ก็ยังจะกระทืบคนโน้น ด่า " โง่ " คนนี้ หรือทำหน้าโหด ๆ ประกาศความรักชาติไม่ยอมเสียที่ดินแม้แต่ตารางนิ้วเดียวก็คงไม่ได้ หรือขนาดนั่งอยู่ในห้องแอร์เย็น ๆ ยังเที่ยวท้าตีท้าต่อยกับคนอื่นจนปากมีสี "

เอาเป็นว่า โชคดีที่เราเฝ้าคอยสังเกตพัฒนาการของเด็ก ๆ เสียแต่เนิ่น ๆ จะได้ค่อยปรับค่อยแต่งกันไป โตขึ้นเขาจะได้เป็นคนดีของสังคม ส่วนบรรดาผู้ใหญ่ที่ EQ ต่ำไปแล้ว ก็ได้แต่หวังว่า พวกเขาจะสำนึกได้ด้วยตัวเอง แล้วพยายามเริ่มระงับอารมณ์ แล้วหันมาใช้สติและสันติในการแก้ปัญหา

แนะนำตัวละคร

ครอบครัวของโกวกานะใหญ่มาก ๆ ถ้าใช้มาตรฐานของคนสมัยนี้ เพราะอยู่ด้วยกันถึง 4 เจนเนอร์เรชั่น สมาชิก 10 คนกับหมาอีก 1 ตัวในบ้านตึกแถว 4 ชั้นใจกลางเยาวราช ประกอบไปด้วย อาเหล่าม่า (คุณย่าทวด-ยายของโกวกา 80 แล้วนะจ้ะ) อาเหล่าอี้ (คุณย่าน้อย-น้าของโกวกา) อากง (คุณปู่-พ่อของโกวกาเอง) อาม่า (คุณย่า-แม่ของโกวกานะคะ) โกวนิต (พี่สาวของโกวกา) คุณพ่อช้างน้อย (น้องชายโกวกา) คุณแม่อ้วน (น้องสะใภ้ของโกวกา) พี่ไอย์ (หลานสาวสุดที่รักของโกวกา จะ 7 ขวบแล้ว) บุ๊คเกอร์ ที (หลานชายสุดที่รักของโกวกา เพิ่งครบ 2 ขวบมาหมาดๆ) และเจ้าแทนจัง (หมาแก่มีปัญหาของโกวกาเอง) โห … แค่บรรยายสมาชิกก็เกือบหมดสัมปทานแล้วนะ