เรียกว่าความรัก

๑.

แสงแดดหาใช่สิ่งไร้เดียงสา

แต่เป็นเวลาของการเริ่มใหม่

แตะต้องทุกส่วนที่ล้วนเป็นไป

ฉายชัดอยู่ในเศษเสี้ยวชีวิต

 

๒.

ทับทาบอาบอุ่นละมุนละไม

โอบกอดเราไว้ในความใกล้ชิด

ณ พื้นที่นี้ ไม่มี ถูก-ผิด

ที่ซึ่งชีวิต เราวางกองไว้

 

๓.

แสงแดดอาจจ้า มาเถิด-เด็กน้อย

ดื่มกินร่องรอยของชีวิตใหม่

ซุกอยู่ตรงนี้ อย่าหนีไปไหน

หากจรไปไกล จะพรากจากกัน

 

๔.

เจ้าจะรู้ไหม ในโลกใบกว้าง

หลากสิ่งแตกต่าง หลายอย่างผกผัน

โลกไม่ได้มี ที่นี่เท่านั้น

ชีวิตร้อยพันใช่มีแค่เรา

 

๕.

ยังมีกำแพงโลกแห่งภาษา

ในบางเวลาเราอาจเปลี่ยวเหงา

ยังมีเส้นแบ่ง คน-สัตว์ สี่เท้า

รั้วกั้น ภูเขา ทุ่งนา ป่า เมือง

 

๖.

เถิดนะ-เด็กน้อย คอยก่อนเวลา

ลมหนาวจะมา ก่อนฟ้าจะเที่ยง

ขณะโลกก้าว-ยาวนาน-รุ่งเรือง

เราเพียงอ้อดอ้อน กันก่อนตรงนี้

 

๗.

แม้อกอุ่นนี้ มิใช่นิรันดร

ชีวิตซับซ้อน อ่อนไหว ทุกที่

แต่สิ่งที่ซ่อนอยู่ในใจนี้

มีคำเรียกขานว่านี่-ความรัก

 

 

 

                       0 0 0 0 0 0 0 0

 

 

              

 

             

 

 

               

 

 

              

 

 

             

 

                           

 

 

 

                                      

 

 

                                   

 

 

                                   

 

 

                                  

 

 

                                                                          

               

 

 

 

0 0 0 0 0 0 0 0 0 0