Skip to main content

ทะเลใจ

คอลัมน์/ชุมชน

ทำงานอยู่ในเมืองมาทั้งปี วันดีคืนดีก็หิ้วเป้เบียดเสียดผู้คนในช่วงหยุดยาวเทศกาลปีใหม่ หนีไปเคาน์ดาวน์ริมทะเล จ.ระนอง


 



 


.ระนองมีทะเลสวยๆ หลายแห่ง แต่ที่ฉันไป ไม่ใช่ทะเลท่องเที่ยว ทะเลที่นี่เรียกกันว่า ทะเลนอก ของกิ่งอำเภอสุขสำราญ ต้องขับรถมารับกันที่ถนนสายหลักราวสามสิบกิโลเมตร ลัดเลาะตามป่าเขา หนทางขรุขระบางช่วง จนถึงหมู่บ้านทะเลนอก ที่มีชาวบ้านมุสลิมเพียงร้อยกว่าคน แต่ก่อนนั้นมีมากกว่าสองร้อยคน หากคลื่นสึนามิโถมซัด ก็พัดพาผู้คนให้ลาจากไป 46 ชีวิต ผู้คนที่เหลือแม้ขวัญเสีย โศกเศร้า เงียบเหงา แต่ว่าชีวิตก็ยังต้องดำเนินไป


 


ก่อนฉันไปถึง ชาวบ้านเพิ่งทำพิธีรำลึกผู้ลาจาก ดอกไม้ไว้อาลัยคุณครูยังไม่เหี่ยวแห้ง คุณครูที่นี่เคยสร้างสวนหย่อมให้เด็กๆ โรงเรียนอยู่ติดชายหาด นึกภาพก่อนนั้น มันต้องเป็นโรงเรียนที่น่ารัก น่าอยู่มากๆ แต่เมื่อคลื่นซัด โรงเรียนพังไม่มีเหลือ สวนหย่อมของคุณครูก็มลาย… จากไปพร้อมๆ กับคุณครู


 


เด็กๆ และชาวบ้านพากันมาปลูกต้นไม้ ดอกไม้ ให้คุณครูกันใหม่ มันเพิ่งสูงได้ราวหนึ่งคืบ หลายๆ ต้นเรียงรายกันไป


 


ทะเลที่นี่เลยเป็นทะเลเศร้าๆ 


 



 


คนอยู่เมือง มักคิดว่า ชีวิตที่เราอยู่มันเงียบเหงา เศร้าสร้อย แต่ครั้นออกมาเผชิญดินแดนที่เห็นว่า สวย น่าอยู่ คงมีความสุข แต่สถานที่สวยๆ ก็ใช่ว่าไม่มีเรื่องเศร้า ความทุกข์ยาก มันมีทุกหนแห่งแหล่งที่ เพียงแต่แตกต่างกันไปเท่านั้น


 


กลางทะเลนั่นอีกประไร หนุ่มๆ พม่า ที่หนีความแร้นแค้นของประเทศมาเป็นแรงงานไทย ต่างลอยลำเรือเคว้งคว้าง ไม่รู้ชะตากรรม ไม่รู้วันเวลา ไม่มีเคาน์ดาวน์ มีแต่ดวงดาว ฟ้า น้ำ สายลม และเกลียวคลื่น


 


กลางคืนค่ำของวันที่ 31 ธันวาคม 2548 ฉันนอนบนเกาะเล็กๆ เกาะหนึ่ง ที่เป็นเกาะจริงๆ ไม่ใช่เกาะท่องเที่ยว ชาวบ้านที่พาฉันมาเที่ยวด้วยต่างออกเรือไปตกปลา คนอยู่เมืองสามคนนอนเปลบนเกาะและกองไฟเพียงลำพัง มองหน้ากันปริบๆ และถามว่า กี่โมงแล้ววะ จะเคาน์ดาวน์ยังไงดี ไม่รู้ว่าปีใหม่หรือยัง แล้วก็ได้แต่หัวเราะ


 


บรรยากาศเฉลิมฉลองของเราไม่มีเลย หากจะมีก็เพียงเสียงคลื่น แสงดาว ความเวิ้งว้าง ที่กำลังชำระจิตใจที่เคยขุ่นมัวให้ใสสะอาดขึ้น


 


นักคิด นักปรัชญา อย่าง โสกาตีส, ฌอง ปอล ซาร์ต หรือหลายๆ ท่าน มักสอนให้เราค้นหาความหมายของชีวิต แต่บางที บางช่วงของชีวิต  สิ่งที่เราต้องการก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย หากเป็นแค่ "ความว่างเปล่า" ขอให้ชีวิตมันว่างๆ โล่งๆ สะอาดๆ ปลอดโปร่ง


 


แค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว


 


ปล. สวัสดีปีใหม่ค่ะ ผู้อ่านประชาไททุกคน ขอคุณพระศรีรัตนตรัยคุ้มครองทุกคนให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง และพบกับสิ่งดีๆ ในชีวิตนะคะ