Skip to main content

กอบกุมมานะเผอิญจะปลุกวิริยะฉัน...

คอลัมน์/ชุมชน

 


 






นาม "ณรงค์ยุทธ  โครตคำ" นามนี้  หลายคนกำลังจับตามองเขาอยู่  กับงานที่เขาเฝ้าขะมักเขม้นเค้นถ้อยคำอารมณ์จิตวิญญาณภายในออกมา  ว่ากันว่า นอกจากกวีรุ่นใหญ่ อาทิ อังคาร  กัลยาณพงศ์ และ คมทวน คันธนู แล้ว  เขาอาจถือว่าเป็นตัวแทนของกวีรุ่นใหม่  ที่มุ่งมั่นงานกวีทางด้านโคลงฉันท์อย่างดิ่งด่ำลึก


 


"กอบกุมมานะเผอิญจะปลุกวิริยะฉัน..." ลิลิตคำฉันท์ ส่งสารตรงมาจากเมืองโคราช เพื่อสื่อสารถึงประชาไทเป็นกาลเฉพาะ


 


 


 


 





สัททุลลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙


 


(๑) ทางหม่นม่านคณะเมขลามุทะลุมอง


เมฆหรือละลอยล่อง                                              ละเลิง ฯ


 


 


(๒) ท่ามกลางสังคหวัตถุแลสติเถลิง 


หยาดยุคสมัยเพลิง                                                ประพรม ฯ


 


(๓) ฟ้าเปลี่ยนเงาหฤทัยกะกร้าวอิสระสม


ขมหวานสราญรมย์                                                ดะดล ฯ


 


(๔) หาใฝ่หวังอนุภาพภวังค์ ณ จุติยล


สัมผัสผสานปรน                                                   วิถี ฯ


 


(๕) ตราบจริงแพ้ชนะล้อมลุรุมระบุวจี


เอื้อมร้อยสง่าศรี                                                   สถิต ฯ


 


(๖) ตื่นสัมผัสสติตามโศลกยุววิกฤต


โอกาสจะจำคิด                                                     คะนึง ฯ


 


(๗) ตามทางเยือนปะทะปนมโนก็คติพึง


ทวนฝ่ายระหว่างถึง                                                ฤทัย ฯ


 


(๘) พื้นเพแห่งกิริยาถนัดและทะนุนัย


วาดคุณคณาลัย                                                    ณ ตรา ฯ


 


(๙) เอื้อมเอ่ยหนึ่งปิตินี้วดีบุรพพา


รอบรั้วสิเน่หา                                                       ถวาย ฯ


 


(๑๐) บ่าชีพอิสระทางสวรรค์นวนิยาย


อาจกลั่นประโลมหมาย                                           สะพาน ฯ


 


(๑๑) ทางความรักสละย้อนสงบสิระประมาณ


โลกใดประณตการณ์                                              เผชิญ ฯ


 


(๑๒) ฉันขอกุมหฤทัยนิมิตอิสระเหิน


แม้นด้อยเผยอเพลิน                                              ผดุง ฯ


 


(๑๓) ฤา หยุดโลกระดะดาลสมานจริจรุง


เข็นตื่นนิมิตคุ้ง                                                      ชะงัน ฯ


 


(๑๔) กอบกุมมานะจะปลุกวิริยะฉัน


จบคืนวิจิตรฝัน                                                      ทะทาย ฯ


 


                                                                                   


ณรงค์ยุทธ  โคตรคำ


๓ มกราคม ๒๕๔๙