หายใจ – ใจหาย

หายใจ – ใจหาย

 

0  ลมหายใจ ออก – เข้า                            ลมสลับ

กลืนและกิน กาลนับ                                  ผ่านพ้น

วันผลาญพร่าไปกับ                                   ชีวิต

เลยลับ ล่วง แตก ต้น                                 สู่เบื้องปางบรรพ์

 

0  คืนผันวันเปลี่ยนพร้อม                            กาลกราย

แตกย่อยยับ ล่มสลาย                                แหล่งหล้า

"หายใจ" ยิ่งใจหาย                                    ลมลับ

กลืนสรรพสัตว์ถ้วนหน้า                              ขณะห้วงหายใจ

 

0  ใจหาย "ขณะ" เคลื่อนพ้น                        มวลมนุษย์

หลงลุ่ม จมลึกสุด                                      จ่อมม้วย

เวียนวาดว่ายดำ,ผุด                                   มหันต์ทุกข์

ทบเทวษกิเลสด้วย                                    หยาบบ้าบอดบัง

 

0  เถิด แสวงฝั่งหลุดห้วง                             มหรรณพ

โถมถั่ง กำแพงภพ                                     กรอบกล้า

เสวยสวรรค์อิ่มเอมสงบ                               เอมอิ่ม

แดนทิพย์ขลิบขลัง ท้า                               โลกหล้าฟ้าไกล

 

0  "ใจหาย" ลมออก – เข้า                          เพียงขณะ

เร็วเลื่อนจังหวะ                                         ครบครั้ง

ไย? ยังมนุษย์ หลงกาละ                            แตกดับ

มืดมิด อวิชชาทั้ง                                      บอดร้าย "หายใจ".

                                                           

                                                                        สานิตย์  สีนาค