จาก "อรุณสวัสดิ์" ถึง "ผู้ยิ่งใหญ่"
คอลัมน์/ชุมชน
"ดอกไม้พเนจร" ส่งบทกวีมาพร้อมระบายความรู้สึกในห้วงยามนี้ว่า...เปิดข่าวในบ้าน...ในบ้านก็วุ่นวายเสรีภาพภายในบ้าน เปิดข่าวนอกบ้าน...ระหว่างหมู่บ้านก็ทะเลาะกันโดยอ้างเสรีภาพ รู้สึกเหมือนว่า...ไม่ว่านิวาสถานแห่งไหน ของใคร ก็ดูร้อนรุกไปหมด และยังบอกอีกว่า คิดถึง "ติสตู นักปลูกต้นไม้"้หนังสือของ Maurice Druon
ติสตู คิดแผนห้ามทัพศึกพ่อ โดยการปลูกดอกไม้
ติสตูปลูกดอกไม้ในบ้าน แล้วปลูกในสวน แล้วปลุกในหมู่บ้าน
ติสตูปลูกดอกไม้ในคุก ปลูกดอกไม้ให้คนบนแผ่นดินเดียวกัน
ติสตูตามไปปลูกดอกไม้ในกองทัพ ในอาวุธ
เมื่อสมเด็จพ่อพระราชาสั่งยิงปืนใหญ่
"ดอกไม้ ดอกไม้ และดอกไม้ เข้าประหัตประหาร ดอกไม้ ดอกไม้ ดอกไม้"
เพราะเป็นดอกไม้....สิ่งที่หลงเหลือจึงปรากฏเป็นดอกไม้สว่างไสวไปทั่วท้องฟ้าและแผ่นดิน
อรุณสวัสดิ์ พิราบขาว
0 0 0 0 0 0 0 |
บทกวีสดๆ ร้อนๆ ของ "นาโก๊ะลี" ที่ส่งตรงเข้ามายัง "ชุมชนกวีประชาไท" บอกเล่า |
ตำนานแห่งผู้ยิ่งใหญ่สมัยหนึ่ง เป็นเรื่องราวตราตรึงข้ามยุคสมัย ผู้คนโจษขานจนเกริกไกร คล้ายไม่มีผู้ใดมาเทียบเทียม ตำนานเล่าขานไม่มีวันจบ ทุกสิ่งที่ผ่านพบล้วนสุดเยี่ยม เป็นต้นแบบต้นตำรับก่อธรรมเนียม ชนรุ่นหลังล้นเปี่ยมล้วนศรัทธา นั่นอาจเป็นความจริงอยู่บางส่วน เพราะต่างตำนานล้วนต่างควรค่า ให้ผู้คนได้เรียนรู้ตลอดระยะเวลา ได้ต่อเติมสติปัญญาตามที่เป็น และอาจความจริงอีกบางส่วน เมื่อตรองให้ถี่ถ้วนก็อาจเห็น ในมุมหนึ่งซึ่งอาจซ่อนเร้น มุมมืดมุมทุกข์เข็ญในวิถี และอีกหนึ่งความจริงซึ่งแน่นอน จะมาหลังมาก่อนก็เป็นเช่นนี้ มหามนุษย์ล้วนตายแล้วท่วมปฐพี แม้ฝุ่นเถ้าก็ไม่มีไม่เหลือเลย จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่ยิ่งใหญ่ เป็นผู้คนจะเป็นใครสุดแท้จะเอ่ย เรื่องเล่าเรื่องราวล้วนคุ้นเคย ซากศพก่ายเกยอยู่ปนเป จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่ยิ่งใหญ่ จะวาดชีวิตอย่างไรก็มีหักเห จะแนวทางแน่วแน่ยังรวนเร จะรีบเร่งจะโอ้เอ้ โอ้ ชีวิต จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ทำไมกัน เมื่อภาวะผกผันวิปริต คืนวันผันผ่านวัยไปทีละนิด หยุดเพื่อได้ครุ่นคิดถึงความจริง จะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ทำไมกัน ผืนดิน นรก สวรรค์-สรรพสิ่ง ธรรมชาติ หนทาง ชีวิต-พักพิง เคลื่อนวิญญาณในภาวะนิ่งแล้วเข้าใจ นาโก๊ะลี |