-หนึ่ง-

            ต่อข้อถาม – ข้าฯกำลังทำหน้าที่                 ภาระประดามีอันยิ่งใหญ่

เพื่อพี่น้องตามที่ได้สัญญาไว้                                ข้าฯบากบั่นมาเท่าไรอยากให้รู้

            เพราะบ้านเกิดเมืองนอนของพวกท่าน            คืออดีตข้าฯเช่นกัน เราเคยอยู่

ข้าฯยินดียิ่งนัก รัก,เชิดชู                                         และพร้อมเคียงบ่าสู้ ทุกครู่ยาม

            ให้เวลาข้าฯสักนิด คิดและสร้าง                    บางอย่างมันหนักหนา อย่ามองข้าม

บารมียังนิดน้อย ต้องคอยตาม                                  ตำแหน่ง,นาม ยังเล็กนัก สักพักดี

            ข้าฯไม่เคยลืมหรอกหนาประชาชน                 ‘ยากจน’ อย่างน้อยก็วิถี-

ให้ข้าฯเกิดและโตมา,ให้ข้าฯมี                                  จวบวันนี้ ‘ลูกชาวนา’ ข้าฯยังเป็น

            แม้บางครั้งในเวทีสาธารณะ                         ในจังหวะที่ผู้คนอาจมองเห็น

ที่ข้าฯยังดูสุขุมลุ่มลึก เย็น                                       เพราะไม่อยากน้ำลายกระเด็นแล้วเงียบไป

            แน่นอน…ในนามของ ‘ผู้แทน’                      ยังไม่ลืมคนแห่แหน มอบใจให้

สาละวนทำหน้าที่,ยินดีรับใช้                                    เดือดร้อนเรื่องอะไรให้บอกมา

            ยังเป็นหนึ่งผู้ซึ่งพึ่งพิงได้                             ขอให้เก็บไปไว้ใจได้ทั่วหน้า

ส่วนเรื่องบ้านเรายังไม่พัฒนา                                   ขอบอกว่าข้าฯกำลังดำเนินการ

                                                            -สอง-

            โปรดใจเย็น – ข้าฯกำลังทำหน้าที่                สี่ปี แล้วเมื่อไรจะไปถึงบ้าน

คิดถึงเสมอแม้ไม่เจอกันนาน                                    จากลูกหลานผู้ยังรักและภักดี

            ด้วยสำนึกรักบ้านเกิดอันพลุ่งพล่าน                ขอฝากถ้อยแถลงการณ์จากที่นี่

ลอยลมแล้งพัดผ่านฟ้าไปพาที                                 ให้ข้าฯมีเวลาจะมาเยือน!

                                                ฯลฯ

                                                            และ/หรือ

(ฝันหวานก่อนเถอะนะ ระหว่างนี้                               ให้ข้าฯเป็นเศรษฐีก่อนละกัน!)

                                                                                    กังวาลไพร นามฯ