แด่...นักศึกษาในปี 2549

บทกวีชิ้นนี้ พุ่งตรงมายัง "ชุมชนกวีประชาไท" พร้อมกับการตั้งคำถามว่าความคิดอุดมการณ์ของนักศึกษาในยุคนี้เป็นเช่นไรท่ามกลางกระแสทุนนิยมเสรีใหม่  ท่ามกลางเสียงเยาะเย้ยหยันจากผู้นำประเทศที่ดูหมิ่นดูแคลนพลังนักศึกษาประชาชน จนทำให้หลายคนรู้สึกได้ว่า ประเทศไทยกำลังเดินไปสู่ทางสองแพร่งว่า...เราจะเดินทางไปสู่หนใด...ทางที่ดีและสันติสุข หรือทางที่มืดดำและเลวร้าย

หลายปีผ่านลานโพที่เงียบเหงา

เพียงเรื่องเล่ากล่าวขานตำนานหลัง

ลานโพเปลี่ยวเหลียวไปไร้พลัง

แม่โดมหวังนักศึกษากล้าอีกที

หลายปีผ่านลานโพไร้ชีวิต

ถามหาจิตวิญญาณสานศักดิ์ศรี

เสรีชนอยู่หนใดหรือไม่มี

หรือวันนี้มหาลัยไร้อุดมการณ์

มาวันนี้ลานโพตื่นฟื้นอีกครั้ง

เปี่ยมพลังคนรุ่นใหม่ร่วมก่อสาน

ร่วมยืนหยัดร่วมต่อสู้เผด็จการ

จักได้จารอีกหน้าหนึ่งซึ่งความดี

ดินสอโดมธรรมศาสตร์เด่นสู้ศึก

ได้จารึกหน้าใหม่ในวันนี้

ธรรมศาสตร์เจ้าพระยาประชาชี

ทวงศักดิ์ศรีเสรีชนคนสามัญ

เมื่อประเทศปกครองด้วยคนผิด

จงร่วมจิตร่วมแรงอย่างแข็งขัน

ประกาศก้องเจ้าพระยาท่าพระจันทร์

จะฝ่าฟันสร้างฝันใหม่ให้ปวงชน

ทวงถามถึงจริยธรรมมีบ้างไหม

ทวงถามไถ่ความร่ำรวยที่ฉ้อฉล

ทวงถามเสรีภาพเสรีชน

ทวงถามหนทางปฏิรูปประชาธิปไตย

ไม่ตอบที่มาของทรัพย์สิน

ไม่ตอบถิ่นที่ฝากเงินแต่เฉไฉ

ไม่มีเสรีภาพอย่างจริงใจ

ประชาธิปไตยเพียงลมปากยากเพิ่มพูน

ไม่มีอำนาจใดในโลกหล้า

ผู้ปกครองต่างมาแล้วสาบสูญ

กี่ล้านเสียงอย่ากล่าวอ้างไม่สมบูรณ์

ทวีคูณเคยโค่นล้มหากสมควร

            ธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ในวันนี้

            ชูศักดิ์ศรีเสรีไทยไม่ผันผวน

            จะเดินหน้าท้าอธรรมนำขบวน

            ร่วมทุกส่วนในสังคมล้มมารไทย

เมื่อยืนหยัดต่อสู้ผู้กดขี่

ประชาชนย่อมจะมีชีวิตใหม่

หากมุ่งหวังสังคมสมเป็นไทย

คงไม่ได้มาด้วยการรอคอย

            อย่าดูถูกหนึ่งเสียงของผู้กล้า

ประกาศท้าอธรรม์อย่าได้ถอย

ร่วมหมื่นแสนล้านชื่อใช่เลื่อนลอย

จะได้สอยดาวบนฟ้ามาติดดิน

ความเป็นจริงบนพื้นโลกจะปรากฏ

คนคิดคดถูกเปิดหน้าสาสมสิ้น

ประชาชนจะเป็นใหญ่ในแผ่นดิน

จะตัดสินจะกู้ชาติประกาศไท

            สมชัย  ศรีสุทธิยากร

            ท่าพระจันทร์

            12 ก.พ. 2549