ความเหมือน…..ที่แตกต่าง

                                                                                                                            น้ำตาฟ้า

ความเจ็บปวด .......คืออาการที่ร่างกายหรือจิตใจเกิดความรู้สึกยากที่จะทานทนได้ หรือหากทานทนได้ ก็คงปางตาย

ทุกครั้งที่ต้องเจ็บปวดกับเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  ฉันปรารถนาอย่างเหลือเกินที่จะมีใครมาเข้าใจความรู้สึกที่เรียกว่าเจ็บปวดนั้น   หากจะมากไปกว่านั้น ฉันปรารถนาให้มีใครร่วมชะตากรรมเดียวกันเพื่อรับรู้และแบ่งปันความเจ็บปวดที่เหมือนกัน

บัดนี้ ฉันได้รู้ว่า ระดับของความเจ็บปวด วัดกันไม่ได้ว่าของใครมากหรือน้อยไปกว่ากัน

และถึงแม้เป็นความเจ็บปวด..เหมือนกัน  หากแง่มุมของความเจ็บปวดนั้นต่างกัน ลิบลับ

ดอกเตอร์กับรูท และสูตรรักของเขา

ของโอกาวะ  โยโกะ  แปลโดย อัษฎา-น้ำทิพย์  เมธเศรษฐ

ฉบับพิมพ์ครั้งแรกตุลาคม 2547โดยสำนักพิมพ์ เจบุ๊ก

ฉัน.......เจ็บปวดกับความทรงจำที่ต้องสูญเสียคนรักด้วยอุบัติเหตุ

ทุกครั้งที่ข่มตาหลับ   ฝันร้ายจาการสูญเสีย  จะเฝ้าหลอกหลอน ย้ำเตือนไม่ให้ฉันได้ลืมเลือนความเจ็บปวดจากความทรงจำนั้น

ฉันต้องผจญกับความฝันอันโหดร้ายกับหัวใจ บนเตียงนอนเพียงคนเดียวเช่นนี้ ทุกคืน

แม้พยายามมาทั้งชีวิตฉันก็มิอาจลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้นได้เลย

ดอกเตอร์......เจ็บปวดจากการสูญเสียความทรงจำจากอุบัติเหตุ

ชายชราผู้เป็นอัจฉริยะภาพทางคณิตศาสตร์  สูญเสียความทรงจำจากอุบัติเหตุทางรถยนต์  เขามีความทรงจำได้เพียงคราวละ  80 นาทีเท่านั้น  เนื้อตัวดอกเตอร์เต็มไปด้วยกระดาษช่วยจำที่แปะไว้เพียงเพื่อให้เขารู้ว่าผู้คนที่เขาต้องเจออยู่ทุกเมือเชื่อวันและมีอยู่ไม่กี่คนนั้น ไม่ใช่คนแปลกหน้า

มันจะเป็นความทรมานรสชาติไหนกันนะ  หากต้องตื่นมาในทุกเช้าแล้วพบกระดาษช่วยจำแปะอยู่ข้างตัว "ความทรงจำของผมอยู่ได้เพียง 80 นาทีเท่านั้น "

มันจะเป็นความเจ็บปวดลักษณะไหนกัน ...เมื่อต้องตระหนักว่าความฝันที่เห็นเมื่อครู่ไม่ใช่ฝันของคืนวาน หากเป็นฝันที่เกิดขึ้นเนิ่นนานมาแล้วในคืนสุดท้ายที่ตนยังจำได้

ดอกเตอร์ต้องผจญกับความจริงอันโหดร้ายเช่นนี้บนเตียงนอนเพียงคนเดียว ทุกเช้า

ฉัน  สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก หากความทรงจำจากการสูญเสียนั้นยัง แจ่มชัด แทบสัมผัสได้ 

เพื่อจะลืมคน ๆ หนึ่ง ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย พลังชีวิตที่เหลืออยู่ถูกทุ่มเทลงไปเพื่อการนี้ และพบว่า ไม่มีวันเสียหรอกที่ฉันจะลืมการสูญเสียนั้นได้   

ดอกเตอร์สูญเสียความทรงจำ  หากมีบุคคลอันเป็นที่รักของเขาอยู่เคียงข้าง เฝ้าดูแลอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ

เพื่อจะจำคน ๆ หนึ่ง ดอกเตอร์ต้องใช้ความพยายามไม่น้อยไปกว่าฉัน  สุดท้าย คำตอบที่ได้ก็ล้วนไม่ต่างกัน เพราะไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถจำอะไรได้ทุกครั้งที่เวลาเดินหน้าสู่นาทีที่ 81

จนถึงวันนี้ ฉันก็ยังเชื่อว่า บางอย่าง....ลืมไปได้.....ก็ดี