๓๒ ปี ๑๔ตุลา ข้ารำลึก

                                    ๑.ทุน

                                   
                                    เมื่อถึงคราวทุนผยองมันพองขน

                                    สัปดนรวมหัวกันลงขัน

                                    ประกอบกิจยึดประเทศเสร็จเร็วพลัน

                                    ประชาชนที่ไม่ทันก็หลงกล

                                    หรือเพราะกฎกติกามารยาท

                                    พวกขายชาติมันซ่อนเร้นได้เป็นผล

                                    มันหมกเม็ดสะเด็ดน้ำตามใจตน

                                    มัน เล่นกลหลอกคนจนตายใจ

                                    อ้างเสรี(ภาพ)ประชาธิปไตย

                                    ใครอยากใคร่ ทำอะไรก็ทำได้

                                    เสรีภาพ...เสรีภาพ...คืออย่างไร

                                    หรือคือใครมีมือยาวก็สาวเอา

                                    มือใครยาวสาวได้ก็สาวเอา

                                    สาวเอา สาวเอา สาวเอา

                                    จนรวย จนรวย จนรวย

                                    จนๆ  จนๆ  จนๆ

                                    หุย...ฮา...หุย...ฮา ๆ

                                    ๒.มารครองเมือง

                                    อนึ่ง ข้าฯไม่เคยคิด

                                    และข้าฯไม่เคยฝัน…….

                                    เมื่อพ่อค้าสัมปทาน

                                    มาครองบ้าน มาครองเมือง

                                    ฉวยโอกาสตอนชาติวิกฤต

                                    มันอ้าง สิทธิ คิดฝันเฟื่อง

                                    จะช่วยชาติให้รุ่งเรือง

                                    ต้องผูกเรื่องด้วยโฆษณา

                                    ประโคมโหมความสำเร็จ

                                    เป็นไม้เด็ดที่ทายท้า

                                    ที่แท้คือเคาะกะลา

                                    เหมือนเรียกหมากินอาจม

                                    มันแอบอ้างความร่ำรวย

                                    พร้อมจะช่วยใครที่ล้ม                               

                                    เร่งโฆษณา ประชานิยม                 

                                    แต่หัวก้มให้คนโกง

                                    ใช้คนเพียงรอบข้าง

                                    แต่ชอบอ้างความเหมาะสม

                                    กิน-กาม ตามอารมณ์

                                    ก็สมยอมให้อยู่นาน

                                    เพียงเป็น ข้า รับใช้

                                    ก็จักได้ อัครฐาน

                                    ใครขืนขัด เป็นต้องพาล

                                    ไปให้พ้นไปให้ไกล

                                    ใช้การตลาดบัญชารัฐ

                                    ชอบเร่งรัด ตัดสินใจ

                                    ผลกระทบ ไม่เป็นไร

                                    สยบได้ เอาให้แรง

                                    ฆ่าได้ ฆ่า  ซื้อได้ ซื้อ

                                    ใครอย่าหือ มาขัดแข้ง

                                    ยุติธรรม อย่าสำแดง

                                    อย่ามาแย้งให้เสียการ

                                    เงิน  เงิน  เงิน  ปืน  ปืน  ปืน

                                    ใครขัดขืน อยู่ไม่นาน

                                    หาไม่จะถูกขาน

                                    เป็นศัตรู รู้ทั่วกัน

                                    ใครยอมอยู่เป็นพวก

                                     ไม่ใช่พวกจะสังหาร

                                    อุ้ม ฆ่า ทรมาน

                                    ทุกหย่อมย่านลุกเป็นไฟ

                                    คิดปิดฟ้าด้วยฝ่ามือ

                                    ว่าข้า คือผู้ยิ่งใหญ่

                                    ประกาศกล้า ความเกรียงไกร

                                    ให้ทั่วหล้าได้ร่ำลือ

                                    หนังสือพิมพ์โทรทัศน์

                                    สารพัดที่เป็นสื่อ

                                    กว้านซื้อไว้ในกำมือ

                                    ช่วยกระพือโฆษณา

                                    รอบกายไม่มีเพื่อน

                                    พร้อม บิดเบือนทุกข้อหา

                                    กฎหมายแค่มารยา

                                    ของแท้ข้า ตัดสินใจ

                                    ข้าจะกิน ข้าจะกอบข้าจะโกง

                                    เพื่อวงสาคณาญาติข้าเป็นใหญ่

                                    ใครขวาง ทางข้า จงหลีกไป

                                    ชาติหน้าเถอะที่จะให้ ข้าพอเพียง

                                                                        ส.เจ้าพระยา(วัดแจ้ง)