บางความเครียด บางอารมณ์ขัน : กับการเมืองอันแปรปรวน
คอลัมน์/ชุมชน
1.
บางความเครียด
จดจ้องมองดูสิ,
ทุกทั่วสารทิศ ทุกทั่วมุมเมือง
อุณหภูมิภายนอกนั้น ระอุร้อน
อุณหภูมิภายในของผู้คน ยิ่งระอุอ้าว
มิแตกต่างกัน
ในกลางวัน,
แดดเดือนมีนาแผดแผ่แสงแรงเร่าทวีคูณ
ดั่งเปลวเพลิงโหมรอการปะทุ
นั่น,ฝูงชนกำลังมุ่งหน้าเดินทางไปทางโน้นทางนี้
ใครคนหนึ่งจ้องมอง- -
เหมือนมีบางสิ่งกำลังร้องเรียกให้เต้นยั่วกวักมืออยู่ไหวไหว
ให้ต้องกระทำ
ในค่ำคืน,
สายลมความเปลี่ยนแปลงเข้าโหมพัด
ฝุ่นเมืองลอยคว้างคลี่คลุมให้ดูหม่นหมอง
บางนาทีนั้นกลับนิ่ง ชวนให้อึดอัดในท่าที
วิถีเปลี่ยนผัน อารมณ์ปรวนแปร ไม่คงที่
ความเครียดรุมเร้าเข้าสุมอยู่ในหัวใจคน
ใช่ บางความเครียด,
กับคืนวันแปรปรวนอยู่ทุกชั่วเสี้ยวเวลานาที
เรามองเห็นบางสิ่งลอยวนอยู่เหนือการเข้าใจ
เป็นความแปลกเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
ความคิดผลิแยกแตกขั้วกันไปคนละทาง
ระหว่างความเชื่อมั่น กับความไม่เชื่อใจ
ระหว่างความจริงและความลวง
ระหว่างกติกาความถูกต้องและการหมดความชอบธรรม
ระหว่างประชาธิปไตยหรือทักษิณาธิปไตย
นั่น, ผู้คนกำลังเดินทางไปทางไหนกัน!?
จดจ้องมองดูสิ, เรามองเห็น
มันเหมือนมีรังสีอำมหิตที่ไม่รู้จักแผ่ซ่านไปทั่วทุกซอกทุกมุมของแผ่นดิน
มันแผ่กระจายเข้าไปแม้กระทั่งทั่วทุกอณูชีวิตผู้คน
สีหน้าแววตาเสแสร้ง รอยยิ้มจางหาย
ต่างฝ่ายต่างหวาดระแวงซึ่งกันและกัน
จดจ้องมองดูสิ, เรามองเห็น
วิถียืนอยู่บนความเคลือบแคลง
หรือว่าทุกชีวิตล้วนคือความขัดแย้ง
ระหว่างนักคิดกับนักวิชาการ
ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์
ระหว่างคนขับแท็กซี่กับผู้โดยสาร
ระหว่างพระกับญาติโยม
ระหว่างสามีกับภรรยา
ระหว่างพ่อกับลูก
ระหว่างเพื่อนกับเพื่อน... ฯลฯ
ใครบางคนพึมพำพึมพำเอ่ยถาม...
พร้อมเสียงสะท้อนทอดถอนใจ...
เพราะใครกัน!?
2.
บางอารมณ์ขัน
ในบางเครียด เรายังมองเห็นบางอารมณ์ขันซุกซ่อนอยู่
ให้ชีวิตได้ผ่อนคลายอยู่บ้าง
ไม่ว่าการแสดงงิ้วการเมือง ของ ม.ธรรมศาสตร์
ล่าสุด, เมื่อเปิดดูเวบไซต์ของกลุ่มร้องเท้าแตะ www.longdo.com
กลับพบบทเพลงแปลงอันแสบสันต์ให้ได้อ่านได้ฟังขบเคี้ยวเล่น
กับ "พรรคไม่ยอมเปลี่ยนแปลง"
ฮู... ฮ้า...
ฟ้ายังมีวันแจ่ม แหม่มยังมีวันท้อง
สลากยังมีวันออก ถ้าจะให้ออกตอนนี้ไม่มีทาง!
น้ำ มันยังไม่หมด แต่รถเราไม่เคยล้าง
แต่หากจะให้ล้างมือ หมดจนคนเลิกตื้อไม่มีทาง!
นึกถึงเหตุการณ์วันตั้งพรรคกัน
มันยังเอียนในหัวใจ
อยากบอกตัวเอง ยุบพรรคเสียที แล้วลาไป
แต่ทำไมมันยังไม่ยอมไป
ไทยรักไทยยังรั้งเรา
เปลี่ยนตัวเองใหม่จากไทยระทม
แต่เปลี่ยนยังไงทำไมพรรคยังเป็นเหมือนเดิม
โฮ้...พรรคไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
หน้าดันเป็นเหลี่ยม เหลี่ยมจนคนไม่คบ
ละครไม่เคยดูจบ แต่หากจะให้จบแบบนี้ไม่มีทาง
ร้านมันยังมีปิด ปิดยังมีวันมิด
แต่หากจะให้ซุกปิด ปิดจนให้มิดชิดไม่มีทาง
นึกถึงเหตุการณ์วันตั้งพรรคกัน
มันยังเอียนในหัวใจ
อยากบอกตัวเอง ยุบพรรคสักที แล้วลาไป
แต่ทำไมมันยังไม่ยอมไป
ไทยรักไทยยังรั้งเรา
เปลี่ยนตัวเองใหม่จากไทยระทม
แต่เปลี่ยนยังไงทำไมพรรคยังอยู่เหมือนเดิม
โฮ้...พรรคไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
โฮ้...พรรคจะอยู่อย่างนี้ อยู่อย่างนี้
ได้ยินไหม จะรั้งเรามากแค่ไหน
ได้ยินไหม เข้าใจไหม
..พรรคไม่ยอมเปลี่ยนแปลง
