Skip to main content

อาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์

คอลัมน์/ชุมชน


ณ ดินแดนแห่งนี้  เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นเมื่อแสงแรกแห่งรุ่งอรุณทอทาบขอบฟ้าฝั่งตะวันออก  เพียงสักพักก็แผ่ลำแสงเป็นสายสาดเป็นลำขึ้นทาบเมฆและเวิ้งฟ้า  บัดนั้นเอง…เราตื่นขึ้นมาพร้อมแสงแรกแห่งรุ่งอรุณ  นั่นเพราะ…เราเป็นรุ่งอรุณ  รุ่งอรุณคือเรา...   เราเป็นแสงที่สาดสาย และแสงสาดสายนั่นก็คือเรานั่นเอง


 


ยอดหญ้ายังชื้นเม็ดน้ำค้างที่พร่างพรมลงมาตั้งแต่เมื่อยามราตรี  บัดนี้เมื่อแสงตะวันมาถึง หยดน้ำค้างยังไม่ได้เหือดแห้งในทันทีทันใด    ระหว่างนั้นมันจึงส่งประกายงดงาม  ระยิบระยับพรมพร่างพื้นจนพร่าพราย  …เราคือยอดหญ้า  ยอดหญ้าคือเรา…   เราคือหยดน้ำค้างพร่างพรายบนยอดหญ้า  หยดน้ำค้างนั้นก็คือเรานั่นเอง


 


ลำธาร เป็นทางของสายน้ำที่ไหลไปอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย    หล่อรวมเป็นแม่น้ำ  ผ่านผืนแผ่นดิน โขดหิน รากไม้นานา ต้นไม้ใบหญ้าสารพัน  บางที่ก็ใสดังกระจก  บางคราวก็ขุ่นข้นด้วยฝุ่นทราย  ในสายน้ำยังมีพืชน้ำสัตว์น้ำมากมายหลายหลากพึ่งพาอาศัยอยู่  หรือแม้เป็นแห่งพึ่งพิงของผู้คนและสัตว์น้อยใหญ่  รวมถึงแมกไม้ภูเขา ถึงผืนฟ้า …เราคือสายน้ำนั้น  สายน้ำนั้นคือเรา...  เราคือพืช-สัตว์ พืช-สัตว์นั้นก็คือเรานั่นเอง


 


ปาฏิหาริย์เริ่มขึ้น  เมื่อเราก้าวเดิน…ก้าวเดินอยู่บนผืนแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์  ก้าวเดินด้วยขา และเท้าที่มั่นคงยิ่ง  บางครั้งยังได้หยุดยืนเพ่งพิศทัศนียภาพรอบตัว  ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกครั้ง…  เมื่อเราได้กินอาหาร  และอาหารนั้นก็หล่อเลี้ยงร่างกาย และจิตวิญญาณของเราให้เติบโต  เรียนรู้อย่างมั่นคงและดีงาม  ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกครั้ง…  เมื่อเราได้สนทนากับผู้คนด้วยความรัก ความเบิกบาน  รอยยิ้ม เสียงหัวเราะและความเข้าใจ  ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นอีกครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกขณะของชีวิตที่เราได้สัมผัสโลก  และเรื่องราว  ปาฏิหาริย์ทั้งปวงล้วนแต่เราทำให้เกิดขึ้น  เราคือปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์ก็คือเรา  แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นได้อย่างง่ายๆ  และงดงาม


 


ยามรัตติกาลก็เป็นดั่งเดียวกัน  บางคืนแสงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า  ประดับประดาราตรีให้เฉิดฉาย  เราคือดาวทุกๆ  ดวง  และดาวทุกๆ ดวงก็คือเรานั่นเอง   บางคืน พระจันทร์สุกใสกระจ่าง ช่างนวลเย็นและอ่อนโยน พระจันทร์ก็คือเรา  เราก็คือพระจันทร์นั่นเอง


 


  อาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์นี้  อาจจะมีทุกสิ่งทุกอย่างดังเช่นที่มีอยู่ในอาณาจักรอื่นๆ ทั่วไป  แต่ ณ อาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์แตกต่างจากอาณาจักรอื่นๆ  ตรงที่ทุกสิ่งในอาณาจักรล้วนเป็นสิ่งมหัศจรรย์  ล้วนเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์  ทุกการกระทำของผู้คนในอาณาจักรล้วนเป็นการกระทำ เป็นพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธ์  ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นมาอย่างไร้ความหมาย  


 


ณ อาณาจักรนี้…เราคือเรา  แล้วเราก็คือสรรพสิ่ง  แล้วสรรพสิ่งทั้งมวลก็คือเรา  ทั้งหมดหล่อหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างจริงแท้และงดงาม  ชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์ของเราในอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์  ล้วนเต็มไปด้วยความมหัศจรรย์และปาฏิหาริย์  และนี่คืออาณาจักรของเรา…อาณาจักรอันศักดิสิทธิ์