ร้อนนัก ระเบิดลง
คอลัมน์/ชุมชน
โอ ไม้จัตวา..เพื่อนประชาไทคนใหม่เอี่ยมล่าสุด ที่จะมาชวนผู้อ่านไปแอ่วกาดในชุมชนเรื่องบ้านๆ แต่ยังมิทันเริ่มก็ทำท่าว่าจะดังระเบิดเถิดเทิงเสียแล้ว... ว่าจะเว้นวรรคเรื่องการเมือง พาไปแอ่วกาดสักหน่อย ทำไม่ได้อีกแล้ว ระเบิดค่ะ ท่านผู้ชม ระเบิดน้อยหน่า มาจากหน่วยใดไม่ประสงค์จะออกนาม มันมาวางอยู่หน้าเคาน์เตอร์น้อย ๆ ที่เป็นร้านของที่ระลึกของฉันอันสิงสถิตอยู่หน้าร้านเฮือนสุนทรี ซึ่งเจ้าของสถานที่เธอออกตัวในนามพันธมิตรเพื่อประชาชน ฉันเพิ่งบอกเธอก่อนมีระเบิดหน้าร้านได้วันเดียว ว่าพี่ขา นี่มันมาเป็นขั้นเป็นตอนของมันเลยนะ ฟังดูอาจโง่ เพราะดูหนังเมกันมากเกินไป ตอนนี้มันมาถึงเผาหุ่นแล้ว อีกครั้งมันจะปาแล้วค่ะพี่ ไม่อึก็ระเบิดแหละ แล้วมันก็มาในทันใด... เล่าเส้นทางของระเบิดลูกนี้ให้ฟังดีกว่า... เริ่มแรกกลับจากอ่านบทกวีกับคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่สนามหลวง ที่อิฉันก็ไม่ได้อยากให้ไปเล้ย แต่ความที่รับปากผู้ใหญ่ไว้เธอจึงต้องไป และนำกล่องรับบริจาคเงินให้กับน้องๆ ที่จัดกิจกรรมใน มช. มาวางที่ร้าน กล่องล่อเป้า...ชาวเชียงใหม่ผู้เคยใจดี ก็โทรศัพท์มาข่มขู่ด้วยวาจาผรุสวาทถึงสามครั้ง เราก็โอเค เก็บออก กล่องต้นเหตุเลยกลายเป็นบ้านแมวที่แม้แต่แมวก็ไม่เคยย่างกรายเข้าไป จากโทรขู่ ก็มีป้ายผ้าเขียนด่า และเรียกร้องให้งดใช้บริการ และงดฟังเพลงของเธอและลูก ที่หัวถนน ท้ายถนน และหน้าตลาดคำเที่ยงใกล้ร้าน โดยซื้อซีดีของลูกสาวเธอมาถ่วงป้ายฝ้า (เสียดายตังค์ว่ะ ตั้งหลายแผ่น) เราก็โอเค ประชาธิปไตย ทุกคนมีสิทธิคิด และป้ายก็มีมือดีเก็บมาให้เรา จากป้ายผ้าด่า ก็มีการเผาหุ่น เทป ซีดี และหนังสือของเธอ ที่ลานอนุสาวรีย์สามกษัตริย์ จากเผาหุ่น ก็มาถึงระเบิด แต่เป็นระเบิดด้าน ระเบิดที่ผู้เชี่ยวชาญอธิบายว่า ทำขึ้นเมื่อปี 88 ฟังดูล้าสมัยมากคงทำให้ระเบิดด้าน แต่ในความเป็นจริงแล้ว หากเปรียบให้เข้าใจง่าย ก็เหมือนอัลบั้มโฟล์คซองคำเมือง ทำเมื่อปี 2521 แต่ปัจจุบันก็ยังผลิตขึ้นมาขายอยู่ การผลิตระเบิดก็เหมือนการผลิตซีดี ..... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนเก้าโมงเช้า เธอโทรมาหาฉัน "ทำไมวันนี้ตื่นเช้าคะพี่" ฉันถามไปตามสาย แต่เธอตอบเสียงดังฟังชัดกลับมาว่า "ไม่รู้ไอ้แมวน่ารักตัวไหนมันเอาระเบิดมาวางไว้หน้าร้านเนี่ย มาดูสิ" หมายเหตุ ไอ้แมวน่ารัก เราเขียนให้น่ารักน่ะ แต่ในความเป็นจริง ขออนุญาตเปิดจินตนาการท่านผู้อ่านให้บรรจุคำที่ต้องการลงไปเอง ฉันไปถึงที่เกิดเหตุก็เมื่อเหตุการณ์ใกล้จบแล้ว เพียงรอให้ผู้เชี่ยวชาญระเบิดจัดการทำลายลูกน้อยหน่าเหล็กนั้นที่ริมน้ำปิง เป็นระเบิดที่มีรัศมีการทำลาย เห็นป้ายสนามหลวงนั่นไหม เป็นป้ายที่ฉันใช้ตกแต่งร้าน เมื่อคราวทำร้านอาหาร และเมื่อฉันปิดร้านอาหาร มาทำธุรกิจเล็ก ๆ ก็เลยยกป้ายนี้มาไว้ที่นี่ มันตั้งมาปีกว่าแล้ว ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านฝนจนเห็ดขึ้น และมาถึงวันนี้ คนเขาว่าเราเอาป้ายมาล่อเป้า ให้เข้าสถานการณ์ ขอโทษจริง ๆ บังเอิญอิฉันทำมันมานานแล้วอ่ะ สถานการณ์มันมาเข้ากับป้ายเองเราก็ช่วยไม่ได้ ฉันถามเธอว่าจะเอาออกไหม เธอ(และฉันด้วย) ก็เห็นพ้องกันว่า ไม่ต้อง เอาไว้อย่างนั้นแหละ หลังกลับจากสถานีตำรวจ กาแฟแก้วแรกกับกระทิงแดง ก็ไม่ทำให้เราไล่ขวิดใครได้ เธอยังสดชื่น และ Alert ตลอดเวลา จนฉันต้องบอกว่า รบกวนจริงจังด้วยค่ะพี่ ลูกสาวเธอโทรศัพท์มาจากกลางทะเล ด้วยความเป็นห่วงแม่ แม่ที่เธอบอกว่าทุกวันนี้ทำงานหนักก็เพื่อแม่ ถ้าไม่มีแม่แล้วเธอก็ไม่รู้จะทำไปเพื่ออะไร เธออยากให้แม่เว้นวรรคบ้าง ส่วนคุณแม่นั้น ฉันถามเธอตรง ๆ ว่า สงบเกินไปหรือเปล่า คลื่นลมสงบเกินไป ยูรื่นเริงเกินไปค่ะพี่ ถามจริง ๆ ข้างในเป็นอย่างไรบ้าง เธอบอกว่า เธอไม่กลัวจริง ๆ ชีวิตเธอผ่านความกลัวมามากพอแล้ว และเธอผ่านพ้นความกลัวเหล่านั้นมาได้แล้ว เธอเคยกลัวความยากจน เธอเคยกลัวลูกจะไม่มีบ้านอยู่...ถ้าเธอจะตายเพราะทำสิ่งที่เธอเชื่อ เพื่อบ้านเมือง เพื่อเชียงใหม่ที่เธอรัก เธอก็ไม่เสียดาย ถ้าจะมีอะไรมายั้งเธอไว้ ก็คงเป็นหัวใจของลูก "สงสารหัวใจลูก เขาห่วงเรา" "อยากบอกอะไรโลก บอกสังคม บอกเชียงใหม่บ้างไหมคะ" "ไม่รู้จะบอกอะไร โลกอยู่ใต้ตีนพี่นี่นา" "ตีนใหญ่ไหม" "ก็เบอร์ 6 อ่ะ เล็กกว่าลูกเบอร์นึง" "ค่ะ ไปให้เต็มที่เลยนะคะพี่" .... ตำรวจกำลังกู้ระเบิด เจ้าทุกข์ ... แมวไว้อาลัย อันนี้เผ่าหุ่น สุนทรี get out .......
สนามหลวงเชียงใหม่
ป้ายเจ้ากรรมตอนอยู่ร้านเดิม
...
