เหล้าตองสีสันข้างถนน 7

ร้านเหล้าตองหลายแห่งเปลี่ยนไป เริ่มมีคาราโอเกะเข้ามา

มีอยู่ร้านหนึ่งเป็นร้านเหล้าตองที่ฉันชอบมาก ๆ อยู่ใกล้ถนนสายเก่าทางไปดอยสะเก็ด ด้านหลังมีกองฟางขนาดใหญ่ที่เตรียมไว้สำหรับเพาะเห็ดฟาง  ที่นี่เป็นแหล่งเพาะเห็ดฟางที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเมืองเหนือก็ว่าได้ อยู่หมู่บ้านนี้มีเห็ดฟางสด ๆ ในราคาถูกให้กินอย่างอร่อย  อย่างที่ไม่เคยกินเห็ดที่ไหนอร่อยเท่า เพราะสดจากฟาร์มจริง ๆ ฉันเคยขอไปเก็บเห็ด เขาไปเก็บกันก่อนสว่าง เก็บเห็ดที่ยังตูมๆ อยู่ต้องรีบเก็บ หากเก็บไม่ทันเห็นบานเสียก่อนจะได้ราคาไม่ดี

ฉันเพิ่งรู้ว่าเห็ดที่อร่อยที่สุดไม่ใช่เห็นบานหรือเห็นที่ตูม แต่เป็นเห็ดที่ตูมเกือบจะบานหรือปริตูมออกมาแตกอีกชั้นหนึ่งนั่นแหละอร่อยกำลังดี

ในระหว่างเก็บเห็ดก็หยุดกินน้ำ น้องคนหนึ่งก่อไฟย่างเห็ดกินกัน หวานอร่อยมาก ๆ  ร้านเหล้าตองที่น่ารักแห่งนี้ด้านหลังเป็นกองฟางสำหรับเพาะเห็ด ด้านหน้ามีต้นหางนกยูงขนาดใหญ่ ในช่วงที่ออกดอกบานสะพรั่งสวยงามนัก มองผ่านไปจะเห็นทุ่งกว้างและเห็นดอยทอดยาวไปสุดขอบฟ้า

ฉันชอบที่นี่เป็นพิเศษเพราะนอกจากทิวทัศน์ดีแล้ว ยังมีจิ้นย่างไม้ละสองบาท น้ำจิ้มอร่อยเด็ด มีมะม่วง มะขาม น้ำปลาหวาน มะขามป้อมให้กินฟรี บางวันก็มีปลาย่างด้วย เป็นปลาจากแม่น้ำตัวไม่ใหญ่แต่สดและอร่อย เขาเรียกว่าปลาขาวต้องระวังก้าง บางตัวที่ท้องป่อง ๆ ก็จะมีไข่สีเหลืองเต็มท้อง

นั่งกินไปมองต้นหางนกยูงสีแดงกับทิวเขาสีน้ำทะเล ภูเขากับทะเลไม่ต่างกันด้วยสีของมันในแต่ละยาม โดยเฉพาะยามเย็น ภูเขาเป็นสีเดียวกับน้ำทะเล มองภูเขาสีน้ำทะเลเพื่อให้ได้คิดถึงทะเล ได้คิดถึงทะเลก็เหมือนคิดถึงบ้าน

ที่นี่…มีทุกอย่างยกเว้นทะเล

แน่นอน…มันเป็นความเศร้าเหงาในความรู้สึกแต่มีความงดงามอยู่ด้วย… 

แต่แล้ววันหนึ่งร้านเหล้าตองหางนกยูงสีแดงกับภูเขาสีน้ำทะเลก็เปลี่ยนไป แม้ว่าทั้งภูเขาและต้นหางนกยูงจะยังอยู่ แต่สิ่งใหม่ที่เข้ามานั้นทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไป

"มีคาราโอเกะมาลงที่ร้าน เขามาลงให้เฉย เขาเก็บเงินค่าหยอดเอง เขาให้เป็นเปอร์เซ็นต์" เจ้าของร้านบอกและเชิญชวนให้เราเลือกเพลงจากเมนูเพลงนับร้อยเพลง

คาราโอเกะเป็นภาพผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยเดินไปมาตามหาดทราย กระโดด เล่นคลื่น และนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นทราย ดูเหมือนจะมีอยู่แค่นี้ บางเพลงก็นุ่มน้อยห่มน้อยอยู่ตามน้ำตก นั่งบนโขดหินเอาเท้าแช่น้ำ  เอนกายพิงก้อนหิน นอนกระเสือกกระสนอยู่ในธารน้ำไหลเบา ๆ ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเพลงเลย 

ฉันเลิกไปที่นั่นเพราะไม่ชอบเสียงเพลงจากคาราโอเกะ ฟังอย่างไรก็ไม่เพราะ ต่อให้คนร้องเป็นคนร้องเพลงเป็นอาชีพก็เถอะ  ที่กล่าวเช่นนี้เพราะเคยฟังคนร้องคาราโอเกะ ที่มีอาชีพเล่นดนตรีและร้องเพลงมาแล้ว เขาบอกฉันว่าดนตรีจากคาราโอเกะมันเร็วและไม่มีอารมณ์  ฉันคิดว่าคงจะแข่งกับเวลาและราคาต่อเพลงนั้นแหละเป็นสำคัญ

ฉันบ่นเรื่องคาราโอเกะหลายครั้ง ในที่สุดเขาก็เหลือจะทนก็เลยบอกว่า ให้ฉันมองในแง่มุมที่ว่าเป็นความบันเทิงราคาถูก และการร้องเพลงของผู้คนตามคาราโอเกะก็คือการได้แสดงออก ได้ผ่อนคลาย ไม่เห็นหรอกหรือคนที่ร้องคาราโอเกะ ต่างมีความสุข สนุกสนานกันทั้งนั้น

 "แต่คนฟังแทบตาย" ฉันว่าและเป็นเช่นนั้นจริงๆ วันหนึ่งมีเพื่อนสาวรุ่นน้องเธออยากร้องเพลงคาราโอเกะ อยากเอาใจเธอจึงไปกับเธอด้วย เธอร้องสิบเพลงรวด เกือบจะผิดใจกับอีกคนที่ต้องการไมโครโฟน ถ้าเจ้าของร้านจัดการไม่ดี คืนนั้นมีหวังเกิดสงครามแย่งไมค์แน่ ๆ  การร้องเพลงตามตัวอักษรขึ้น ไล่ไปเรื่อย ๆ พอไฟขึ้นที่ตัวไหนก็ร้อง แต่คนร้องเพลงไม่เป็นมักจะแผดเสียงดังเกินไป บางคนก็ดันทุรังร้องไปจนจบ

 "ความสุขของผู้อื่นเราต้องยอมรับ เป็นการแบ่งปันความสุข" เขาว่าอย่างนั้น

ใครไม่รู้อาจจะไม่เชื่อว่า ผู้ชายของฉันเขาช่างเป็นคนมองโลกอย่างงดงามและเข้าใจคนอื่นได้เสมอ เรียกว่า อธิบายและประนีประนอมคืองานของเขา

ก็จริงตามเขาว่า รู้สึกดีขึ้นแต่เสียดายร้านเหล้าตองแห่งนั้นมาก ได้แต่หันไปมองในทุกครั้ง ทุกอย่างยังเหมือนเดิมถ้าไม่นับเครื่องเล่นคาราโอเกะ  แต่เครื่องเล่นคาราโอเกะที่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปนั้นก็ เป็นของใหม่ที่ได้รับความสนใจสูง ตาทุกคู่อยู่ที่หน้าจอ และเตรียมพร้อมสำหรับเพลงต่อไปที่ตัวเองจะได้ไมค์...