..น้องชายแห่งดาวดวงเศร้า..
คอลัมน์/ชุมชน
น้องชาย.. ท้องฟ้ามีดาวเรียงรายเกินใฝ่ฝัน เธอบอกว่าอยากไปดาวดวงนั้น ไกลโศกศัลย์สิ้นหวังเธอฟูมฟาย ณ ดวงดาวดวงนี้ที่เราอยู่ ดูสิดูรายล้อมห้อมสหาย นั่นทะเล นก ปลา ฟ้า น้ำ ทราย เธอยังหมายสิ่งใดในนึกคิด น้องชาย.. ณ ดาวพรายไกลโน่นโพ้นสถิต จะมีฤาเพลงนกน้อยคอยนิมิต แลทะเลวิจิตรคลื่นพรั่งพราว เคยเหมือนกันร่อนเร่และแรมรอน แว่วเสียงปีกสะท้อนภูผาหนาว บางครั้งเกินโศกเศร้ากับเรื่องราว รับรู้ความรวดร้าวเท่าที่รู้ จะเป็นไรไปเล่าจะเป็นไร หากเปิดใจซึมซับความงามอยู่ ย่อมบาดแผลเลือนลับกับฤดู ดอกไม้จะแตกพู่ชูช่อบาน เท่านั้นแหละน้องชาย.. แค่ลืมวันเลวร้ายที่ผันผ่าน ดาวดวงใดย่อมปวดปร่าทรมาน หากดวงใจสิ้นความหวานในมุมมอง มาเถอะน้องชาย นี่มิใช่ดาวสุดท้ายที่หม่นหมอง เพียงสักครั้งฟังคลื่นสาดหาดทรายทอง คงเห็นแสงรังรองอยู่ลิบลิบ.. ชลกานต์.