กาดหน้าบ้าน

 

 

กาดหน้าบานของฉันเป็นกาดนัดทุกวันอาทิตย์ ที่มีบรรยากาศเรียบง่าย ชาวบ้านนำพืชผักผลไม้จากรั้วบ้านตัวเองออกมาขาย แม่อุ๊ยคนหนึ่งทำห่อนึ่งไก่ และถั่วเน่าเม็อะ (ถั่วเน่าห่อใบตองทำเป็นก้อนเล็ก ๆ นำไปนึ่ง) อร่อยแบบลืมไม่ลง เป็นอาหารยามยากของฉัน ถั่วเน่าห่อละหนึ่งบาท ข้าวเหนียวสามบาท ก็อิ่มได้แล้ว เหมาะยิ่งนักสำหรับยามฝนมา อากาศเย็นชื้น ในช่วงกบจำศีลกลางเมืองท่องเที่ยวอย่างเชียงใหม่ในวันนี้

 

ฉันชอบลุงคนหนึ่ง เขามาจากลำพูน เราเรียกเขาว่า ลุงสารพัดผัก เพราะเขาจะสรรหาบรรดาผักประดามีตามฤดูกาลมาขายที่นี่  ช่วงฤดูผักหวาน ลุงจะมีผักหวานไข่มดส้ม  ช่วงไหนเห็ดออก ลุงก็จะมีเห็ดชนิดต่าง ๆ ห่อใบตองตึงมา  ฉันชอบส่องดูบนโต๊ะของลุง เพราะเป็นโต๊ะที่ทำให้ฉันเห็นฤดูกาลต่าง ๆ  อันสัมพันธ์กับอาหารการกินของคนพื้นเมือง อยากรู้ว่าช่วงนี้คนเมืองเขากินอะไรกัน ต้องมาดูบนโต๊ะตัวนี้ เป็นความรื่นรมย์อย่างหนึ่ง

 

บางวันจะมีลุงอีกคนขี่จักรยานต่างไม้กวาดชนิดต่าง ๆ และเครื่องจักสานมาจอดขายตรงประตูทางเข้าวัด 

 

สินค้าที่ขายในกาดนี้จะเน้นพวกปัจจัยสี่  เสื้อผ้าก็มีรถเร่ขายผ้ามาจอดเป็นประจำ  อาหารก็มีทั้งอาหารสดจากชาวบ้าน และอาหารแห้งจากรถซูเปอร์มาร์เก็ตเคลื่อนที่นำออกมาตั้งโต๊ะขายเป็นประจำเช่นกัน สินค้าก็จะมีพวกน้ำปลา น้ำตาล น้ำมันพืช ผงซักฟอก ฯลฯ

 

บางวันมีเด็ก ๆ นำวีซีดีที่ดูแล้วออกมาขายในราคาถูก อันนี้เป็นยุคสมัยที่เปลี่ยนไปจริงๆ ฉันนึกถึงตอนเด็ก ๆ ที่ไม่มีของเล่นที่ใช้เทคโนโลยีแบบนี้  สิ่งบันเทิงอย่างเดียวที่ต้องใช้เงินซื้อคือหนังสือ ไม่ว่าจะเป็นการ์ตูนเล่มละบาท เบบี้  หนูจ๋า และพัฒนามาเป็นการ์ตูนญี่ปุ่น ตอนเด็ก ๆ เมื่ออ่านจบแล้ว หนังสือก็กองเต็มบ้าน เมื่อถึงวันหยุด ฉันก็ปูเสื่อหน้าบ้าน นำหนังสือการ์ตูนออกมาวางให้คนเดินผ่านไปมาเช่าอ่านได้สตางค์มากินขนม หรือนำไปซื้อหนังสือเล่มใหม่มาอ่านต่อ

 

ตลาดเป็นศูนย์รวมผู้คนในชุมชนซึ่งก็ต้องมีทั้งความน่ารัก และไม่น่ารัก  ก็เหมือนสังคมใหญ่แหละเน้อ ที่กาดนี้มีพ่อค้าขายปลาที่เห็นผู้คนโง่ง่าว  ฉันซื้อปลาร้านนี้อยู่ครั้งเดียวแล้วไม่เหลียวมองอีกเลย  คือปกติฉันจะซื้ออาหารในซูเปอร์มาร์เก็ตในเมืองบ้าง แต่ถ้าวันอาทิตย์ก็จะมาซื้ออาหารในกาดนัดกิน โดยเฉพาะปลานั้น หากซื้อในซูเปอร์มาเก็ตก็จะราคาถูก ปลานิลตัวละประมาณยี่สิบกว่าบาท  วันนั้นลุงคนนี้บอกฉันว่าสี่สิบบาท ฉันมองขนาดของปลาแล้วก็คิดว่าแพงเกินไป จึงถามลุงว่า ปลาจากไหนทำไมแพงจัง ฉันซื้อในเมืองถูกกว่าครึ่งต่อครึ่ง

 

ลุงบอกว่าปลาในเมืองนั้นเป็นปลาปลอม ฉันอึ้ง ถามต่อว่าปลาปลอมเป็นยังไงหรือ เขาบอกว่าปลาปลอม  ปลาของเขาเป็นปลาแท้  ปลาจากแม่น้ำปิง!!!

 

..........

 

ฉันเดินงง ๆ ออกมาจากร้านขายปลา รู้สึกเห็นเหลี่ยมบนใบหน้าของเขา

ความรู้สึกคล้ายๆ เมื่อแรกรู้ว่า "บกพร่องโดยสุจริต" ยังไงไม่รู้

           

 -------------------------

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0 0 0