ทาง

หน้าต่างเปิดกว้าง

ประตูเปิดโล่ง

ถนนหลากสาย

สะพานให้ผ่านข้าม

โลกนั้นกว้างใหญ่

หากฉันไม่ยอมก้าวเดินไปข้างหน้า

ทว่าหันหวนกลับคืนสู่เส้นทางที่จากมา

 

เคยบ้างไหม,

บางห้วงชีวิต,นั้น

เบื่อใบหน้าผู้คน

หน่ายเมือง วัตถุเคลื่อนที่

อากาศเป็นพิษ

อารมณ์ความคิดเป็นพิษ

สิ่งแวดล้อมเป็นพิษ

ทุกอย่างล้วนแปดเปื้อน ปนเปื้อน

เผชิญสิ่งรายรอบ,อย่างนั้น

ไม่รู้วันจบสิ้น

 

เปล่า

มิใช่ขลาด, มิใช่

หวาดกลัว

 

หรือ, เพราะโลกนั้นเปลี่ยนมากไป

ผู้คนโหดร้ายเกินไป

ทุกอย่างเลวร้ายเกินไป

 

ใครหลายคน

ส่ายหน้า

ต่อว่าฉัน

ไม่กล้าสู้ความจริง

ในโลก

 

อีกคนหนึ่ง

ก่นด่า 

ฉันโง่

จริงจังกับชีวิตมากไป

ใช้ชีวิตเกินล้น

เปล่าเปลือง

ไร้ความหมาย

 

ฉันยิ้ม,

ยอมรับ

เข้าใจ.

 

โอ.อย่าจริงจัง  อย่าหมกมุ่น

อย่าเคร่งเครียด  อย่าคาดหวัง

ในชีวิตอื่น

 

แต่นี่คือ "ทาง"

ที่ฉันเลือก

และตัดสินใจ

 

ใช่!

แต่ละชีวิต

ย่อมมีที่ทางของตน

 

ขุนเขา  ท้องฟ้า

อากาศ  ป่าไม้

แสงแดด สายฝน

ก้อนหิน  ดอกไม้

สายน้ำ  เสียงนกร้อง ฯลฯ

ล้วนคือมโหรีที่กล่อมเกลา

จิตวิญญาณ

 

"ทาง"

แท้จริงนั้น

เงียบ ง่าย งาม

 

 "ทาง"

แท้จริงนั้น,

สงบ สันติ สุข

 

ใช่, ชัดแล้ว

มี "ทาง" เดียว

"ธรรมชาติ"