วันคืนกลับเฉื่อยช้าอยู่ยิ่งนัก

หรือเพียงไม่มีรักมากล่อมฝัน

ถ้อยคำมิอาจเรียงร้อยรำพัน

รู้สึกสงัดงันจนงมงาย

โลกก็แล้งหัวใจก็แห้งผาก

ผืนดินสุมซากปิศาจร้าย

ต่างรอคอยเม็ดน้ำมาพรมพราย

ราดรดความเดียวดายในใจร้าว

คร่ำครวญหวนไห้เพียงใดแล้ว

เสียงบางเสียงเพียงแว่วมาแผ่วผ่าว

วันเวลาที่เหลือยังยืดยาว

หรือสิ้นแล้วเรื่องราวไม่เหลืออะไร

กับเท่านี้เท่าที่มีอยู่

เป็นขณะสักครู่เท่าที่ได้

ซึ่งภาวะจริงแท้ภายใน

วันคืนช่างยาวไกลเป็นนิรันดร์

                                        นาโก๊ะลี