แด่...จิตร ภูมิศักดิ์

                        ได้เรียนและได้รู้              

                        นักต่อสู้ผู้อาจหาญ

                        สืบสานเป็นตำนาน

                        อุดมการณ์ที่มั่นคง

                        คืนวันจะเลยล่วง...           

                        ยังแหนหวงอย่างอาจอง

                        ประชาจะชูธง                  

                        ชั่วตราบฟ้านิรันดร์กาล

ภูพานตระหง่านฟ้า บนแหล่งหล้าผู้กล้าหาญ

สืบทอดอุดมการณ์            ให้เผด็จการมันหดกลัว

กองทัพประชาชน              ทุกแห่งหนไม่หมองมัว

ประกาศก้องล้างคนชั่ว        ขยายตัวทั่วปฐพี

ลูกไทยใจห้าวหาญ            พวกหมู่มารต้องหลีกหนี

ใครกล้ามาต่อตี                พลีชีพนี้เพื่อมวลชน

ถือปืนคืนกำเนิด                รีบตื่นเถิดประชาชน

หยัดยืนทะนงตน               อย่าให้ใครมาขี่คอ

เส้นทางการต่อสู้               มิอาจรู้หรือรั้งรอ

ไม่ใช่การร้องขอ               แต่ต้องสู้ด้วยผองเรา

                        ชีวิตมีความหมาย             

                        สิ่งท้าทายใช่โง่เขลา

                        ทบทวนแหละเร่งเร้า          

                        และคอยเฝ้าวันชิงชัย

ฟ้ามืดแม้มืดฟ้า                 พายุถาโถมเข้าใส่

ปวดเจ็บครั้งคราใด            ฤาหยุดได้ไฟศรัทธา

คุกขังยังออกได้               ก็ด้วยใจปรารถนา

ใจคนที่ล้นค่า                   คือคนกล้าท้าอธรรม

แหละคนต้องเป็นคน          จึงอดทนต้องเจ็บจำ

แม้ฟ้าจักมืดดำ                 หรือเสียงพร่ำบนดินดาน

                        ดวงตะวันยังไม่ดับ...

                        เสียงขานรับคำขับขาน

                        ชีวิต จิตวิญญาณ

                        วิญญูชนได้เรียนรู้

ชื่อ "จิตร ภูมิศักดิ์"            ยังตระหนักการต่อสู้

ทุกคนต่างเชิดชู                นักต่อสู้ผู้ยิ่งยง.

                                                รัชนี รัตติกาล

                                                5 พ.ค.2546

                                                หนองกุง วาริชภูมิ สกลนคร