Skip to main content

ความหวังมีเสมอไป

คอลัมน์/ชุมชน

มุกรื่น


 


 



 


การดูหนัง 1 เรื่อง อาจเป็นการระบายความอัดอั้นตันใจ อาจคล้ายมีเพื่อนสนิทมานั่งอยู่ข้างๆ บางทีหนังก็ทำให้คนดูเข้าใจและคิดอะไรๆเกี่ยวกับชีวิตได้ดีขึ้น


 


ฉันเป็นคนโรแมนติก ชอบหนังที่พูดถึงความสัมพันธ์ที่ดีของคนในแง่มุมต่างๆ เพราะดูแล้วมันทำให้รู้สึกอิ่มใจอยู่ลึกๆ  ฉันแอบจัดประเภทตัวเองว่าเป็นพวกสุขนิยมนิดๆ (ที่ไม่เป็นมากเพราะรู้ว่าความจริงของชีวิตที่บางครั้งเลวร้ายยังมีอยู่)


 


ตอนที่อารมณ์มีระดับปกติถึงระดับมีความสุข ดูหนังแนวนี้แล้วก็ได้ระบายยิ้มออกข้างแก้ม


 


ตอนที่อารมณ์ย่ำแย่ จิตใจเศร้าหมอง ดูหนังแนวนี้แล้วจะซึ้งมากกว่าเดิม พอดูจบจะเหมือนคนป่วยเพิ่งฟื้นไข้ มีแรงกำลังและเข้าใจสุขภาพตัวเองดีขึ้น


 


 


Always : Sunset on

Third Street
บอกกับฉันว่า คนเราชอบที่จะมีความหวัง และถ้าเป็นความหวังที่หลายคนมีร่วมกัน จะยิ่งทำให้รู้สึก "ดีๆ"ที่ข้างใน


           


 


ช่วงปลายยุค 50 เวลาก่อนที่หอโตเกียวในประเทศญี่ปุ่นจะสร้างเสร็จ มีชีวิตของคนในชุมชนเล็กๆแห่งหนึ่งที่อยู่บนถนนสายที่3ของกรุงโตเกียว ถนนสายนั้นได้บรรจุเรื่องราวและความสัมพันธ์ระหว่างคนเหล่านั้นเอาไว้ ชีวิตหลังสงครามผ่านพ้น ความสดใสในชีวิตที่จากไปนานเริ่มหวนกลับมา ผู้คนต่อสู้เพื่อสร้างตัวกันใหม่ ความหวังน้อยๆในหัวใจแต่ละดวงเริ่มเต้นระริกอีกครั้ง


 


ไม่ว่ายุคสมัยใด มนุษย์ก็ใฝ่หาความรุ่งเรือง และความหวัง ความฝัน ก็ก่อตัวอยู่ทุกที่


 


 


 


 


 


ร้านซ่อมรถยนต์เล็กๆที่เจ้าของและครอบครัวหวังว่าสักวันหนึ่งมันจะเป็นบริษัทจำหน่ายรถยนต์ระดับประเทศ  ฝั่งตรงข้ามมีร้านขายขนมกับของเล่นเด็กที่อาจกลายเป็นอดีตที่บ่มเพาะนักประพันธ์ผู้ยิ่งใหญ่ของญี่ปุ่น เลยไปอีกหน่อยมีซุ้มขายบุหรี่ของคุณป้า(แบบที่เห็นในหนังสือการ์ตูน) ที่ชอบขี่จักรยานเบรกเสีย  ถัดไปมีบ้านพักของคุณหมอผู้เคร่งขรึมกับความหลังอันเดียวดาย หรือจะห้องเช่าตรงนั้นที่ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเริ่มต้นมีความสุขกับชีวิตใหม่ของเธอ


 


เรามีความรัก มีความสุข มีปัญหาในชีวิต และหลายครั้งเราต้องมาถึงทางแยกที่ต้องตัดสินใจ จะเด็กหรือผู้ใหญ่ ไม่ว่าใครก็ต้องใช้ความกล้าหาญที่จะเลือกและรับผิดชอบ หลายครั้งอีก ที่เราต้อนรับเพื่อนใหม่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต จะดีหรือร้าย จะเด่นหรือเป็นแค่ตัวประกอบ ก็มักส่งผลบางอย่างต่อเรา เหมือนที่เคยได้ยินใครบอกว่าการเอาชีวิตมาสัมพันธ์กัน ย่อมเหมือนยอมให้หัวใจมาเกี่ยวกันไว้ด้วย


 



 


ฉันชอบภาพพระอาทิตย์ตอนเย็นๆ ท้องฟ้าเป็นสีส้ม แล้วข้างๆเป็นหอโตเกียวที่สร้างใกล้จะเสร็จ เห็นแล้วรู้สึกเชื่อมั่นและมีกำลังใจไงไม่รู้ วันนี้จะล่วงไปแล้ว พรุ่งนี้ก็จะล่วงไปอีก ทุกวันจะล่วงผ่านไปแบบนี้ พร้อมๆกับที่หอโตเกียวสูงขึ้นเรื่อยๆ แม้วันเก่ากำลังเดินห่างออกไป แต่วันใหม่ที่รอคอยก็กำลังเดินใกล้เข้ามาเช่นกัน


 


สำหรับวันนี้ แค่เพียงได้เห็น ก็ช่วยให้หัวใจที่เคยหนาวเหน็บอยู่ก่อนหน้า  ได้รู้สึกอุ่นขึ้นใหม่ได้อีกครั้ง


 


ภาพประกอบจาก :


http://images-jp.amazon.com/images/P/B000B63DGQ.01.LZZZZZZZ.jpg
http://www.siamzone.com/movie/m/3854/picture/5
http://www.siamzone.com/movie/m/3854/picture/11