Skip to main content

HONEYMOON : จนกว่าความตายจะพรากเราจากกัน

คอลัมน์/ชุมชน

 


 


น้ำตาฟ้า


 


หยาดน้ำตานางฟ้าที่เกาะตัวเป็นหยดเล็กหยดน้อยอยู่นอกกระจกหน้าต่างบานจ้อยในยามค่ำคืนเช่นนี้ทำให้บรรยากาศที่อึมครึมอยู่แล้วยิ่งดูหมองหม่น  มัวซัวลงไปอีก


 


ฉันพิจารณาการ์ดแต่งงานสีชมพูหวานในมืออย่างครุ่นคิด เจ้าบ่าวที่อดีตเคยเป็นคนรักของฉัน ร่อนพยานเอกสารแห่งความรักของเขากับสาวคนรักคนใหม่ที่วันนี้ได้ยืนเคียงข้างเขาในฐานะเจ้าสาว   สู่บรรดามิตรสหายคนรักใคร่ชอบพอให้มาร่วมประจักษ์เป็นพยานบุคคลแห่งรักของเขาทั้งคู่


 


แล้ว..รักนั้นจะยืนยง มั่นคงไปถึงเมื่อไหร่......


จนกว่า..ความตาย..จะพรากเราจากกัน


 


 


 


HONEYMOON


James Patterson & Howard Roughan


แปลโดย  โรจนา นาเจริญ


ฉบับพิมพ์ครั้งแรก  สิงหาคม 2548 โดย เนชั่นบุคส์


 


 


คอนเนอร์  บราวน์ ผู้จัดการกองทุนเก็งกำไร  ร่ำรวย  สูญเสียภรรยาที่แสนรักด้วยมะเร็งร้ายหลังอยู่ด้วยกันมาเพียงห้าปี   คอนเนอร์คิดว่าชีวิตนี้ไม่มีวันรักใครได้อีก  กระทั่ง นอร่า ซินแคลร์ มัณฑนากรสาวมือดีแห่งนิวยอร์ก โผล่เข้ามาในชีวิตเขา  เขาจ้างเธอไปตกแต่งภายใน แล้วเกิดประทับใจในตัวเธอจึงขอเดท  หกเดือนต่อมา นอร่า ลาก คอนเนอร์ ขึ้นเตียง และเอาเสียจนอยู่หมัด


 


เช้าวันหนึ่ง หลังสุขสมอารมณ์หมายด้วยเซ็กส์ที่สุดยอด นอร่าจะต้องเดินทางไปดูงานตกแต่งภายในให้ลูกค้าที่บอสตัน  ขณะเตรียมอาหารเช้า แหวนเพชรทิฟฟานี่ บลูเม็ดใหญ่ถูกควักออกมาจากกะเป๋ากางเกงคอนเนอร์ พร้อมคุกเข่าขอหญิงสาวแต่งงาน.....


 


เจฟฟรีย์ เซจ วอล์คเกอร์  นักเขียนนิยายประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียง ยุ่งอยู่กับการค้นคว้าหาข้อมูลอ้างอิงเพื่อหนังสือเล่มใหม่ของเขาจนทำให้ห่างเหินกับภรรยาที่เพิ่งแต่งงานกันหมาด ๆ  ภรรยาสาวพราวเสน่ห์ที่ชื่อ...นอร่า ซินแคลร์


 


ทั้งคอนเนอร์และเจฟรีย์ เสียชีวิตหลังมีเซ็กส์ครั้งสุดท้าย อายุปูนนี้ หักโหมในกามารมณ์ซะขนาดนี้  ไม่แปลกที่จะหัวใจวายตายเฉียบพลัน   รวมทั้งแพทย์ผู้เชี่ยวชาญโรคหัวใจคนหนึ่งในนิวยอร์กก็ตายในลักษณะเดียวกัน พิศวาสฆาตกรรมทั้งสามรายล้วนเป็นฝีมือของนอร่า ซินแคลร์  ปมฆาตกรรมมาจากเรื่องเงินล้วน ๆ    แต่นอร่าพ้นผิด การตายของคนรวยสองสามราย ไม่สำคัญเท่าความปลอดภัยของโลกประชาธิปไตยอย่างสหรัฐอเมริกา  


 


นอร่ามีอิสระและทรัพย์สินมูลค่ามหาศาล เธออยากลงหลักปักฐาน แต่งงานสร้างครอบครัวจริง ๆ กับใครสักคน   แต่ชั่วขณะนั้น   งานแต่งงานที่เธอฝันถึงกลับเลือนหายไปจนสุดมือคว้า  ด้วยวิธีการเดียวกันกับที่เธอใช้ปลิดชีพชายสามคนที่รักเธอ   เธออาจไม่รู้ว่าใครฆ่าเธอ....แต่เธอรู้ว่าอะไรฆ่าเธอ  


 


ฉันพับการ์ดแต่งงานคืนซองสีชมพู    ลงมือเขียนการ์ดอวยพรสีชมพูอีกใบที่คัดเลือกมาแล้วอย่างดี  เพื่อนำไปมอบให้คู่บ่าวสาว


 


"ขอให้ความรัก..ที่เกิดขึ้นมานั้น  อยู่ตลอดกาล


ขอให้ความรัก..ที่เกิดขึ้นมานั้น..เป็นรักนิรันดร์


จนกว่า..ความตายจะพรากเราจากกัน"