Fake Lomo จริง ลวง เล่น

1.                  ตั้งแต่มีกล้องถ่ายรูป ชีวิตของฉันก็เปลี่ยนไป

โลกใบเดิม ทัศนียภาพเดิม กลับดูเปลี่ยนไป ฉันอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น

ได้กล้องใหม่ๆ ฉันถ่ายทุกอย่างที่ขวางหน้า

ได้กล้องถ่ายรูปมาสักระยะหนึ่ง ฉันยิงชัตเตอร์น้อยลง พยายามเรียนรู้ให้มาก

2.                  แต่ฉันชักสงสัยบ่อยๆ ว่า การถ่ายภาพเกี่ยวข้องกับอะไรบ้าง

เทคนิค แสงเงา วัสดุ อุปกรณ์ ความชอบ ความเชื่อ ความสนใจ จริยธรรม (เกี่ยวไหม?)

ฉันมักสังเกตว่า เมื่ออยู่ในสถานะนักท่องเที่ยว หลายคนจะยิงภาพโดยไม่เคยคิด ไม่สนใจผู้อยู่ในช่องมองภาพ เขาจะพร้อมหรือไม่ เศร้าหรือสนุก เต็มใจไม่เต็มใจ

บางเวลา สถานที่อัปลักษณ์ที่สุด กลับถูกจ้องมองอย่างซี๊ดซ๊าด โอ! มันสวยที่สุด! เป็นศิลปะ! เก้าอี้ตัวหนึ่งวางอยู่เฉยๆ ก็แสนโรแมนติก รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าคุณป้า สะท้อนวันและวัย โอ! ศิลปะ!

บางที ความรู้สึกเหล่านี้ก็ปรากฏอยู่ในจิตใจฉันเอง ให้คิด ใคร่ครวญ สงสัย ถ้าฉันเป็นแบบบ้างจะเป็นอย่างไร? ถูกผู้คนที่ไม่รู้จักยิงชัตเตอร์ใส่ ดวงตาหลังเลนส์มีอำนาจมาก?

3.                  ขณะเดียวกัน จริงหรือที่ว่าภาพถ่ายสะท้อนความจริง?

ไม่มีความจริงบนโลกใบนี้! ทุกอย่างบิดเบือน ตกแต่ง ดัดแปลง ทุกๆ อย่าง! เพราะก่อนจะกดชัตเตอร์ลง ต่างมีการจัดวางองค์ประกอบ ดึงเอาเฉพาะส่วนที่สนใจและอยากเก็บไว้ อะไรไม่ชอบ ไม่สนใจ ตัดทิ้ง!

(แล้วความจริงอยู่ตรงไหน)

การมาถึงของเทคโนโลยีมากมาย ยิ่งทำให้ภาพถ่ายสามารถตกแต่งได้นับล้านรูปแบบ ฯลฯ

และเมื่อค้นข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายภาพ พบสิ่งต่างๆ อีกมากมาย ทักษะ เทคนิค กฎเกณฑ์ ฯลฯ

4.  แต่แปลกมาก ในกฎของการถ่ายภาพหลายๆ สกุล ฉันค้นพบกฎของ Lomography และชอบมากที่สุด!

ทั้งหมดมี 10 ข้อ

1. พกกล้องโลโมของคุณไปทุกที่ 2. ใช้มันตอนไหนก็ได้ - ทั้งกลางวันและกลางคืน 3. โลโมกราฟีไม่ใช่สิ่งสอดแทรก, แต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณ 4. ถ่ายจากเอว 5.เข้าใกล้วัตถุที่คุณต้องการความโลโม ให้ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้ 6.ไม่ต้องคิด 7. ทำให้เร็ว 8. คุณไม่จำเป็นต้องรู้ล่วงหน้าว่าคุณจะถ่ายได้อะไรในฟิล์ม 9.และคุณก็ไม่จำเป็นต้องรู้หลังจากถ่าย เช่นกัน 10. ไม่ต้องห่วงเรื่องกฎหรอก /

ไม่ต้องบอกคงทายถูกว่า ฉันชอบข้อไหนที่สุด ข้อที่ 10. ไม่ต้องห่วงเรื่องกฎหรอก :-)

5. หลักการคร่าวๆ ของ LOMO คือว่า ภาพไม่ชัดแจ๋ว, สีสันประหลาด, ขอบภาพดำมืด, มีลักษณะของ Impressionism > แรกพบที่ประทับใจ

กล้องที่ชาวโลโมนิยมใช้มีหลายตัว ฮิตสุดคือ LOMO LC-A (อ้อ! อยากรู้ว่าโลโมคืออะไร ไปที่ www.lomography.com และ www.lomothai.com ) แต่หลายคนใช้กล้องโดฟ หลายคนใช้กล้องวาสลีน (ไม่ได้โฆษณานะ) ตัวละ 300 กว่าบาทเท่านั้น

โลโมใช้ฟิล์ม ฟิล์มหมดอายุก็ใช้ได้ หลายคนชอบ Cross processing หรือการเอาฟิล์มไปล้างด้วยน้ำยาตรงข้าม ได้สีสันออกมาประหลาดสุดๆ

แปลกมาก ยิ่งติดตามดูภาพของชาวโลโมมากเท่าใด ฉันยิ่งชอบ LOMO มากเท่านั้น!

3.                  ฉันคิดว่า สิ่งที่ LOMO ประทับใจฉันคือ กฎที่ไร้กฎ การถ่ายภาพฉับไว เก็บสิ่งที่เห็นในชั่วขณะหนึ่ง สุดจะคาดการณ์ ไม่สนเรื่องทักษะ แต่มีท่วงทำนองของตัวเอง!

กลับบ้านครั้งล่าสุด กรุงเทพฯ ครึ้มฟ้าครึ้มฝน ฉันพกน้อง D70s ไปเดินเล่นกับเพื่อน ระหว่างทาง อดนึกถึงกฎข้อต่างๆ ของ Lomograpry ไม่ได้

(โดยเฉพาะ) ข้อที่ 6 > Don't think just shoot. [ไม่ต้องคิด ถ่ายอย่างเดียว]

และข้อ 10 > Don't worry about any rules. [ไม่ต้องสนเรื่องกฎหรอก]

และแล้ว ฉันจึงลองแหกกฎซ้ำซ้อน ใช้กล้อง DSLR ยิงไปเรื่อยเปื่อยตามทาง พลาง บอกกับเพื่อนว่า...ฉันกำลังสนุกกับ LOMO

แต่ทันใดนั้นเอง ความสงสัยดังที่เขียนไว้ข้างต้นก็โผล่มา

…ฉันเรียนรู้อะไรในการถ่ายภาพ?!