Reality ของแท้ ตอน ฝ่ามือพิฆาต

กระแสเรียลิตี้มาแรงแซงทางโค้งในช่วงสอง-สามปีมานี่เอง  ไม่รู้เคยได้ยินใครพูดผ่านหูว่าเรียลิตี้ที่แท้ไม่มีอยู่จริง  สิ่งที่เห็นผ่านหน้ากล้อง ผ่านจอทีวีล้วนมีสคริปท์ มีบทให้ทุกคนได้แสดงกันทั้งนั้น จะเนียนมากน้อยเพียงไร สมบทบาทแค่ไหน อยู่ที่ฝีมือและชั่วโมงบินของผู้แสดง  นั่นสิ  ฉันเห็นด้วย  และก็ไม่เคยปักใจเชื่อสักครั้งกับทุกอย่างที่เห็นใน รายการประเภท เรียลิตี้ทั้งหลาย ทั้ง AF, เดอะสตาร์ ,บิ๊กบราเธอร์ และอีกหลายต่อหลายรายการ 

แต่แล้วความคิดนั้นก็พลันเปลี่ยน เมื่อในรอบสัปดาห์นี้ รายการข่าวทีวีทั้งหลายต่างประโคมข่าวนักเรียนหญิงทำร้ายกัน แถมนำภาพเคลื่อนไหวในวิดีโอคลิปมาเผยแพร่กัน  จนถึงวันที่นั่งเขียนต้นฉบับอยู่นี้ ก็ปาเข้าไป 3 เหตุการณ์แล้ว  หนึ่งคือโรงเรียนมัธยมในจังหวัดนนทบุรี  สอง โรงเรียนพาณิชย์ในเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี  และล่าสุด โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณบุรี   

เรียลิตี้ฝ่ามือพิฆาตทั้ง  3  รายการเกิดขึ้นไล่เลี่ยกัน พล็อตเรื่องแทบเหมือนกันเปี๊ยบ โดยนักเรียนหญิงคนหนึ่งถูกจิกหัว ถูกซ้อมสะบักสะบอม เป็นที่น่าเวทนา นักเรียนที่แสดงเป็นมือตบเจ้าของฝ่ามือพิฆาตทั้ง 3 รายนั้นก็ถ่อย เถื่อน ทารุณไร้ที่ติไม่แพ้กันเลย  ช่างมากด้วยฝีไม้ลายมือราวกับนักแสดงมืออาชีพกันเหลือเกินทั้งที่อยู่ในวัยกระเตาะแท้ๆ     ผู้กำกับและผู้ชมทั้งหลายซึ่งวัยก็ไม่ต่างกันที่มุงดูอยู่โดยรอบก็ทำหน้าที่เป็นคนเขียนบทที่ดีกันทั้งนั้น ส่งเสียงเชียร์บ้าง ส่งอาวุธให้บ้าง (รองเท้า)  ห้ามปรามคนที่พยายามจะยุติเหตุการณ์บ้าง  ที่สำคัญควักโทรศัพท์มือถือ ปัจจัยที่ห้าในยุคไฮ-เทคออกมาถ่ายวิดีโอไว้อย่างเห็นเป็นเรื่องสนุก โอ้  สังคมไทย  วัยรุ่นยุค ไฮ-สปีดนี่มันเป็นกันได้ขนาดนี้แล้ว

ผู้ใหญ่อย่างฉัน ที่ผ่านการเป็นวัยรุ่นมานั้นก็พอจะเข้าใจ และปฏิเสธไม่ได้ว่า  ไอ้การตบตีกันจากความบาดหมางส่วนตัวของวัยรุ่นผู้หญิงนั้นมันก็มีมานานพอๆ กับขาโจ๋ผู้ชายนั่นแหละ ฝ่ายชายตีกันข้ามสถาบัน  ฝ่ายหญิงก็มีแต่ไม่เป็นที่นิยม ส่วนใหญ่จะเล่นพวกเดียวกันเอง แต่ต่างชั้น ต่างระดับกันเสียมากกว่า   สาเหตุก็ไม่พ้นจากเรื่องไม่ชอบหน้ากัน เขม่นกันและเรื่องชิงรักหักสวาทนั่นเอง  

แต่ที่ 3 เหตุการณ์นี้ไม่เหมือนในอดีต ก็เพราะมันมีเทคโนโลยีเข้ามาเป็นตัวแปร ทำให้คนที่โดนทำร้ายถูกทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำอีก จากภาพเคลื่อนไหวที่ถ่ายไว้โดยโทรศัพท์มือถือของผู้ชมนั่นเอง จุดประสงค์เพื่อนำไปประจานในคอมพิวเตอร์ของโรงเรียน นัยว่าเพื่อให้นักเรียนหญิงคนอื่นที่คิดแข็งข้อเกิดความกลัว   น่าอนาถที่เด็กผู้หญิงวัยเพียง 15-16 ปีเท่านั้น แต่จิตใจและพฤติกรรมโหดร้ายทารุณมาก แถมเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นในโรงเรียน ซึ่งน่าจะเป็นสถานที่ที่อบรมให้เยาวชนเป็นคนดีมากกว่า

และที่น่าอนาถไปกว่านั้นคืออะไรรู้ไหม???? รายการเล่าข่าวทั้งหลายนั่นไง ที่นำวิดีโอคลิปเหล่านี้ซึ่งชัดเจนทั้งภาพและเสียงมาเผยแพร่อยู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับเป็นเรียลิตี้ที่กำลังเป็นที่นิยม  แต่กลับทำให้มองได้อีกมุมว่าเป็นการเอาเหยื่อมาประจานซ้ำและเป็นการประจานไปทั่วประเทศอีกด้วย  

ข่าวคือข่าว ยอมรับกันได้ เป็นการชี้ให้ทั้งครู พ่อแม่ผู้ปกครอง เจ้าหน้าที่บ้านเมือง และผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายได้ร่วมกันแก้ไขปัญหา หรือเอาคนทำผิดมาลงโทษตามกฎหมาย

แต่ภาพที่นำมาออกอากาศซ้ำบ่อยๆ มันไม่ได้ช่วยให้เหตุการณ์ดีขึ้นแม้แต่น้อย กลับจะทำให้เกิดเป็นแฟชั่นเอาอย่าง ตบกันน่ะไม่ตามอย่างแน่เพราะมันมีมานานแล้ว แต่ถ่ายวิดีโอไว้ประจานนี่สิ อดคิดไม่ได้ว่าเป็นเพราะกระแสสื่อโดยแท้ 

ก็เพราะเรียลิติของจริงมันทารุณโหดร้ายอย่างนี้นี่เล่า ถึงได้ไม่มีผู้จัดรายการคนไหนใจกล้าทำขึ้นมาให้ดูกัน จะมีก็แต่เพียงผู้หญิงจัดจ้านที่อายุยังน้อยนิด  แต่ความคิดและสมองอัดแน่นไว้ด้วยความป่าเถื่อนเท่านั้นกระมังถึงจะทำเรื่องอย่างนี้ได้    โดยเฉพาะภาพวีดิโอคลิปที่คนถูกซ้อมก้มลงกราบเท้าร้องขอชีวิตนั้น มันเกินบรรยายจริง ๆ ท่านผู้ชม