บอย โกสิยพงษ์ กับ ๑๑ ปีต่อมา...

บอย โกสิยพงษ์เพิ่งออกอัลบั้มชุดใหม่ครับ

แต่การออกอัลบั้มชุดใหม่ของเขาในคราวนี้ค่อนข้างจะแปลกกว่าในคราวอื่นๆ ที่การออกอัลบั้มครั้งนี้ พี่  บอยของผมไม่ได้ทำอัลบั้มนี้ขาย  แต่ทำเพื่อแจกและดาวน์โหลดฟรี โดยมีรายได้หลักจากการสนับสนุนโดยสปอนเซอร์แทน (ซึ่งอัลบั้มนี้ก็ได้รับการสนับสนุนโดย True) ซึ่งอาจจะมองได้ว่าเป็นการโฆษณาสินค้าโดยใช้ดนตรีเป็นเครื่องมือ ซึ่งตรงนี้อาจทำให้คนที่คิดมากในเรื่องศิลปะเกิดความรู้สึกตะหงิดๆ กับงานชิ้นนี้ (โดยเฉพาะเมื่อคุณฟังเพลงนี้จากเครื่องเล่นซีดี คุณจะได้ยินเสียงพี่บอยออกมาโฆษณาเว็บไซต์ของ True ก่อนที่คุณจะได้ยินเพลงในอัลบั้มนี้)

แต่ถ้ามองอีกด้าน ก็ต้องทำความเข้าใจว่า ด้วยรูปแบบธุรกิจดนตรีที่กำลังซบเซา ด้วยพิษจากโปรแกรมแชร์ไฟล์ ที่ทำให้เราสามารถแลกเปลี่ยนไฟล์ Mp3 ได้อย่างง่ายดายมากขึ้นนั้น ก็ทำให้บรรดาศิลปินและค่ายเทปต่างๆ จำเป็นต้องหาทางออกต่างๆ เพื่อความอยู่รอด อย่างที่เราเห็นในปัจจุบันก็คือธุรกิจริงโทน ที่รุ่งเรืองถึงขนาดมีการกล่าวว่าปัจจุบันนี้รายได้จากริงโทนนั้นมากกว่ารายได้จากการขายเทป-ซีดีเสียอีก

บางทีวิธีที่พี่บอยทำอยู่ตอนนี้ อาจจะเป็นการทดลองหาทางรอดทางหนึ่งของศิลปิน เพื่อที่จะสามารถสร้างงานได้อยู่ โดยที่ตัวเองยังสามารถเลี้ยงชีพได้ด้วย และการติที่วิธีเผยแพร่ผลงานมากกว่าการติที่ตัวเพลง ก็นับเป็นที่ดูไม่เป็นธรรมพิกล

ล่าสุด อัลบั้มนี้ในรูปแบบซีดีก็เพิ่งถูกแจกให้กับแฟนๆ ตามสถานที่ต่างๆ ทั้งที่สยามสแควร์, สวนจตุจักร และเมเจอร์รัชโยธิน ซึ่งก็ได้รับความสนใจจากแฟนเพลงไม่น้อย จนถึงขั้นที่มีคนคอยต่อคิวเพื่อรับซีดีก่อนเวลาแจกจริงกันเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว

(เรียนท่านผู้อ่านที่รักครับ เนื่องจากบทความในส่วนที่เขียนด้วยอักษรสีแดงจะเป็นมุขตลก จึงขอแนะนำผู้ที่ชอบอ่านอะไรเนื้อๆ เน้นๆ และไม่ชอบเรื่องตลกโปกฮา ขอให้ข้ามส่วนดังกล่าวไป แล้วอ่านช่วงต่อไปได้เลย จะไม่ทำให้เสียเนื้อหาสาระแต่ประการใด แต่สำหรับท่านใดที่นิยมเรื่องตลก แต่อ่านส่วนต่อไปนี้แล้วไม่รู้สึกว่ามันตลก ผู้เขียนก็คงต้องบอกว่า เป็นเพราะท่านเส้นลึกเอง ผู้เขียนขออนุญาตไม่รับผิดชอบต่อความ "แป้ก" ของมุขดังกล่าว จึงขอเรียนให้ทราบไว้ ณ ที่นี้J)

ผมเองก็เป็นหนี่งในบรรดาคนจำนวนมากที่ต่อคิวรอรับแจกอัลบั้มนี้เช่นกัน

ในขณะที่ผมกำลังต่อคิวรอเวลาแจกซีดีอยู่นั้น ก็มีสุภาพสตรีวัยกลางคนท่านหนึ่งเดินผ่านมาพบกับคิวยาวๆ ตรงนั้นพอดี ป้าแกคงสงสัยว่าพวกเรามาต่อคิวกันทำไม เลยถามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังผมว่า "นี่เขาต่อคิวกันทำไมกันคะเนี่ย"

"เขาต่อคิวรอรับซีดีบอยกันอยู่ครับ" ชายหนุ่มคนนั้นตอบกลับมา

"อ๋อ...รอโรตีบอยกันอยู่เหรอ" แล้วป้าคนนั้นก็เดินจากไป ทิ้งให้คุณผู้ชายคนนั้น ผม และบรรดาคนที่ต่อคิวอยู่แถวนั้นยืนงงกันเป็นแถบๆ พร้อมกับคิดในใจว่า "อ๋อ...นี่กรูมารอโรตีบอย โกสิยพงษ์หรอกเหรอเนี่ย"

(เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นจริงที่สยามสแควร์ซอย ๓ ในช่วงเย็นของวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครับ)

และผมก็ได้ซีดีของพี่บอยมาจนได้ และผมก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าผมลืมบอกชื่ออัลบั้มนี้ไป...อัลบั้มนี้ชื่อว่า "Rhythm & Boyd E1EVEN1H" (ชื่ออัลบั้มนี้ฟังแล้วคิดถึงเกมฟุตบอล Winning Eleven พิกลแฮะ)

เมื่อลองฟังดูที่ตัวเนื้องานก็พบว่า อัลบั้มนี้มีความแตกต่างจากอัลบั้ม Million ways to love ซึ่งเป็นอัลบั้มอย่างเป็นทางการชุดล่าสุดของเขา (ขอไม่นับอัลบั้มอย่าง Song from Difference Scene นะครับ เพราะงานชุดนั้นเป็นการรวมเพลง "เก็บตก" ที่ใช้ในโอกาสต่างๆ มากกว่าที่จะเป็นอัลบั้มจริงๆ จังๆ) อยู่พอสมควร

อย่างแรกที่เห็นได้ชัด ก็คือบรรดาศิลปินที่ร่วมงานในอัลบั้มนี้ ไม่มีบรรดา "ขาประจำ" ของพี่บอยอย่างนภ พรชำนิ, ป๊อด-ธนชัย อุชชิน และอีกหลายๆ คนที่เคยร่วมงานด้วย แต่ศิลปินที่ร่วมร้องในอัลบั้มนี้ต่างก็เป็นศิลปินหน้าใหม่ หรือไม่ก็เป็นศิลปินที่อาจจะเคยมีผลงานในแวดวงอินดี้แบบไทยๆ (หลายๆ ท่านก็ได้ร่วมงานในสังกัด Love Is ของพี่บอยน่ะแหละ) มาบ้าง

อีกอย่างหนึ่งที่รู้สึกได้ คือดนตรีในอัลบั้มนี้ดูหนุ่มกว่าอัลบั้มที่แล้วพอตัวเชียวแหละ เพราะดนตรีในอัลบั้มนี้ไม่ได้อยู่ในโทนหวานนุ่มนวลแบบชุดที่แล้ว แต่มีจังหวะกระฉึกกระฉักจากเครื่องดนตรีสังเคราะห์มาสลับฉากในหลายๆ เพลง (คล้ายกับที่เราได้ฟังในงานยุคแรกๆอย่างชุด Rhythm & Boyd และ Simplified) แถมยังอุตส่าห์มีเพลงร็อกกลิ่นแบบวง Queen มาให้ฟังกันอีกหนึ่งเพลง (เพลงที่ว่าชื่อเพลง "อย่าให้ฉันรอเลย" ร้องโดยคุณอิด-อาวินน์ ระวียัน ที่ถ้าใครติดตามแวดวงอินดี้ของไทยอยู่บ้าง คงจำเสียงของเขาในฐานะน้องร้องนำวง Liberty – วงร็อกกลิ่นโปรเกรสซีฟฝีมือดีที่ไม่ใคร่จะประสบความสำเร็จเรื่องชื่อเสียงสักเท่าไหร่)

แต่สิ่งที่เด่นที่สุดในงานของพี่บอยก็คือการเขียนเนื้อเพลงที่สามารถจับอารมณ์คนฟังได้อยู่หมัด (จริงๆ อธิบายสั้นๆ ว่า "โดน" ก็ได้แหละครับ...แค่ผมอยาก "โชว์เหนือ" เฉยๆ อิอิ...) โดยการใช้คำง่ายๆ ไม่สลับซับซ้อน แต่สามารถใช้อธิบายความรู้สึกได้ดีเยี่ยม

ใน Rhythm & Boyd E1EVEN1H เองก็ยังคงมีลักษณะดังกล่าวอยู่ครบถ้วน

สรุปง่ายๆ ก็คืองานชิ้นนี้เหมาะกับแฟนๆ ของพี่บอยที่ติดตามงานของเขาตั้งแต่เริ่มต้น แต่ชักจะเริ่มเลี่ยนกับงานของพี่บอยในยุคหลังๆ แต่ถ้าคุณเป็นแฟนๆ ที่ฟังงานของพี่บอยในยุคหลังๆ แล้ว อาจจะต้องฟังอัลบั้มนี้สักรอบนึงก่อน หลังจากนั้นคุณน่าจะได้เจอเพลงที่คุณชอบแน่ๆ

ในฐานะที่ผู้เขียนเป็นแฟนเพลงของพี่บอยมาตั้งแต่อัลบั้มชุดแรก...ขออนุญาตไม่ให้คะแนนอัลบั้มนี้นะครับ เพราะถ้าให้เนี่ย คงถูกข้อหา "ลำเอียง" แน่ๆ

(คุณผู้อ่านสามารถลองฟังและดาวน์โหลดอัลบั้มนี้ได้ที่ http://boyd.trueworld.net ครับ ซึ่งในเมื่อเขาเปิดโอกาสให้ฟังและโหลดกันฟรีๆ แล้ว ผมก็ขออนุญาตอู้สักครั้ง โดยการไม่แปะเพลงตัวอย่างให้ฟังกันนะครับJ)