ถ้อยคำอันศักดิ์สิทธิ์

ดูเหมือนผู้คนต่างก็มีโลกของตัวเองต่างกันออกไป...นั่นก็ว่ากันมามากแล้ว มันจึงเป็นถ้อยคำอันแสนธรรมดา  ความรู้สึกอันคุ้นชินกับทั้งสภาวการณ์และถ้อยคำ  

ว่ากันต่ออีกหน่อยว่า...บางคนมีโลกยามเช้า คอยรับแสงแรกแห่งรุ่งอรุณ เราพบผู้คนเหล่านี้ตามตลาดสด  และสถานีขนส่งทั่วไป หรืออื่นๆ  บางคนมีโลกกลางวัน นี่มากที่สุดก็อาจจะเป็นได้  คนเหล่านี้อยู่ทั่วผืนแผ่นดิน  ว่าต่ออีกนิด คนอีกพวกที่มีโลกกลางคืน และเราก็พบพวกเขาตามร้านอาหาร ร้านเหล้าทั่วไป   ว่ากันต่อไปอีก ในอีกมิติ โลกของวิถีชีวิตก็เป็นความต่างออกไป  แต่เราคงว่าเฉพาะโลก...ในความหมายที่เราพูดถึงนี้  ในความหมายนั้น คืออะไร.....

มีคำพูดหนึ่งสถิตอยู่ในทรงจำผมมาเนิ่นนาน  "นกกระจอกไม่รู้หรอกว่า ทำไมอินทรีย์ถึงบินสูง ขณะที่อาหารอยู่ที่พื้นดิน"   ในความหมายนี้นกอินทรีย์ดีกว่านกกระจอกกระนั้นหรือ???  ย่อมไม่ใช่  วิถีและวิธีการดำรงอยู่ของชีวิต  สายตา และวิธีการมองโลกนั่นต่างหากที่เป็นความแตกต่าง  ว่าแบบกำปั้นทุบดิน  นั่นเป็นธรรมชาติ  ถ้าว่ากันในแง่นี้ อินทรีย์กับนกกระจอกก็ไม่ได้ต่างกัน  แต่สิ่งที่ทำให้อินทรีย์กับนกกระจอกต่างกันก็คือ  โอกาสในการเข้าถึงความลุ่มลึกแห่งชีวิต  ดั่งที่นกนางนวล โจนาธาน ลิฟวิงสตัน เคยแหกกรอบเดิมๆ แห่งนางนวลออกไป เพื่อแสวงหาวิถีการบินที่จะนำพาตัวเองไปสู่อีกภาวะหนึ่ง  ว่าต่ออีกหน่อยเถอะว่า  ในแง่นี้ หรือนกกระจอกไม่อาจแหกคอกออกนอกกรอบของนกกระจอก.....

ตลอดเวลาของเผ่าพันธุ์มนุษย์  มีผู้คนมากมายเท่าไหร่ที่เคยกล่าว แสวงหา เรียนรู้ คำว่า  เสรีภาพ  มีใครบ้างที่พบมัน และดำรงอยู่ในนั้น  มากมายทั้งหลายทั้งปวงแห่งชีวิตมนุษย์  อาจจะไม่ได้สำเร็จประโยชน์ใดใดได้ด้วยเพียงแต่ถ้อยคำ  หากแต่การนำพาทั้งหมดของชีวิต ทั้งกาย ใจ สมอง ไปสู่ขอบเขตอันหมิ่นเหม่  ดังสุดยอดนิยายกำลังภายในยุคใหม่  โดยผู้ประพันธ์ หวงอี้  นั่นก็คือ "มังกรคู่สู้สิบทิศ"  โคว่จง กับฉีจื่อ หลิง เพื่อต้องการสำเร็จวิชาตัวเบาที่ได้ร่ำเรียนมาแล้วทางทฤษฎี  ได้นำพาทั้งหมดของชีวิตบวกกับศรัทธา กระโดดลงจากหน้าผาสูง......

กระนั้น....ถ้อยคำไม่อาจเกิดขึ้นอย่างไร้ความหมาย  บางครั้งมนุษย์อาจให้คุณค่าต่อถ้อยคำเพียงแค่การสื่อสาร  หรือแม้กระทั่งสื่อไร้สาร (สาร=สาระ) เท่านั้น  และมันแสนเรียบง่าย ธรรมดาแต่บางครั้ง บางสถานการณ์ ถ้อยคำก็กลายเป็นเครื่องมือ  หรืออาวุธที่จะใช้สร้าง หรือทำลายโลก หรือแม้กระทั่งเข่นฆ่าผู้คน  ถ้อยคำเมื่อกล่าวออกไปแล้ว มันจะดำรงอยู่เป็นนิรันดร์ และแน่นอนว่ามันเปลี่ยนแปลงได้  ยืดหยุ่น เคลื่อนไหวเช่นเดียวกับชีวิต  แต่มันดำรงอยู่เป็นนิรันดร์ 

โบราณกาลนานมา....บรรพชนแห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ ได้ให้คุณค่าต่อถ้อยคำมาก  เมื่อกล่าวสิ่งใดออกไปแล้ว ต้องรับผิดชอบต่อทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมา  นั่นมันเป็นดั่งเดียวกับชีวิต  เป็นสิ่งที่ไม่อาจละเลยหรือมองข้าม  เช่นนั้นแล้ว ถ้อยคำจึงศักดิ์สิทธิ์ มีค่า และทรงพลัง... 

แล้วถ้อยคำของเธอจะเป็นอย่างไร