ขอพลังจงอยู่กับท่าน

ในบางขณะของมนุษย์สักผู้หนึ่ง... ในบางภาวะนั้นประดุจดั่งว่าเขาได้ลอยคออยู่กลางลำน้ำสายใหญ่ น้ำหลากเชี่ยวแรง คนอ่อนล้าแทบจะสูญสิ้นกำลัง จะจมแหล่มิจมแหล่ แทบจะขาดใจตายในสายน้ำนั้นในบัดดล ภาวะนั้น เขาผู้ซึ่งลอยคออยู่กลางลำน้ำ ปรารถนากิ่งไม้สักกิ่งพอได้เกาะเกี่ยวแม้จะเป็นเพียงกิ่งไม้เล็กๆ ที่เปราะบางที่สุดที่ลอยผ่านมา แต่นั่นอาจไม่ใช่ที่สุดแห่งปรารถนาหรอกกระมัง เพราะหวังสูงสุดอาจเป็นผืนแผ่นดินต่างหาก ฝั่งที่เขาผู้นั้นจะสามารถยืนอยู่ได้ หรือฝั่งที่เขาจะสามารถว่ายเข้าไปแม้เหนื่อยยากสักเพียงใด อยู่ตรงไหน ในแห่งหนใด ริมฝั่งลำน้ำสายใหญ่นี้

ในสงครามแห่งดวงดาว (star war) สภาเจได นักรบเจได ทุกครั้งที่จะออกศึก หรือทุกครั้งที่จะออกเดินทาง หรือการจากกันแต่ละครั้ง คำอวยพรที่พวกเขามอบให้แก่กัน "ขอพลังจงอยู่กับท่าน" เรารู้สึกไหมว่าถ้อยคำอวยพรนี้ช่างไพเราะและทรงพลังยิ่งนัก ทำให้นึกไปถึงว่ามันมีอยู่บ่อยครั้งที่ชีวิตเราได้รับ ซึมซับเอาพลังทั้งจากตัวเอง คนรอบข้าง และสิ่งแวดล้อมทั้งหมด  แต่ก็นั่นเองว่าพลังทั้งหลายนั้นไม่ค่อยจะยั่งยืน มันวูบแล้วก็วับ....วูบแล้วก็วับ 

ทำอย่างไรเล่าที่จะให้พลังนั้นดำรงอยู่เป็นนิรันดร์ บางผู้คนบอกว่า เมื่อไหร่ที่อ่อนล้าไร้พลัง ให้เรานึกไปถึงบรรยากาศ หรืออารมณ์ในภาวะที่เราได้รับพลังนั้น ความรู้สึกทั้งหมด ภาพทุกภาพ ถ้อยคำหรือแม้กระทั่งแสง สี ลม...ต่างๆ ในช่างเวลานั้น เพียงเท่านี้เราก็อาจได้ฟื้นฟูพลัง และเมื่อเราเข้าไปสู่ภาวะนั้นบ่อยเข้า พลังนั้นก็อาจดำรงอยู่ได้ยั่งยืน แต่นั่นก็มีอีกว่า โชคชะตา บารมีที่สะสมมากพอแค่ไหนที่จะพอให้พลังนั้นสถิตย์ได้ยั่งยืนนานนับเนิ่นนาน หรือจะยั่งยืนอยู่ได้เพียงชั่วขณะ

ในช่วงเวลาที่ผ่อนคลายหัวใจเราได้เปิดออก ในภาวะนั้นคล้ายได้ล่องลอยอยู่ในห้วงน้ำแห่งความสุข ความปิติ อิ่มเอม ดำรงอยู่ ดื่มด่ำความลึกล้ำ มองเห็นโลกด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ฟังเสียงโลกด้วยหูที่ต่างไป แม้กระทั่งสูดกลิ่นหอมของโลกได้มากขึ้น  ช่วงเวลานั้น หากมีภาพ เสียง และเรื่องราวอันงดงาม ไพเราะ วิจิตร ลึกซึ้งมากระทบ หัวใจที่อ่อนโยนและงดงามก็ได้ทำให้คนผู้นั้นซาบซึ้งตรึงใจจนหยดน้ำตารินไหล... ร้องไห้ นั่นคือความงามหมดจดหนึ่งเท่าที่มนุษย์พึงมี

โลกของยุคใหม่ ว่าก็คือในยุคสมัยแห่งทุนนิยมเช่นนี้ความงามความดีถูกจัดวางอยู่บนหิ้งอุดมคติ ที่มันดูห่างเหินจากความเป็นจริงของชีวิต กระนั้น โลกก็ยังไม่ได้โหดร้ายเกินไปนัก  ในวงสนทนาเล็กๆ ในมุมเล็กๆ ของโลกไปนี้ ว่าอันที่จริงมันมีวงสนทนาเล็กๆ อยู่ในหลายๆ มุมของโลกใบนี้เช่นกัน

สิ่งที่วนเวียนอวลอยู่ในวงสนทนาเล็กๆ เหล่านี้คือ เรื่องราวของความงาม ความดี ชีวิตพวกเขาเหล่านี้เปี่ยมไปด้วยพลัง และเป็นสุข  แน่นอนว่ามันไม่ได้สมบูรณ์แบบ  ว่าเฉพาะก็โดยความสมบูรณ์แบบที่อุดมคติพูดถึง แต่ภาพของพวกเขาเหล่านี้  ถ้ามองจากสายตาสังคมส่วนใหญ่มันก็เป็นชีวิตแบบอุดมคติอยู่นั่นเอง แต่ว่า อุดมคติของพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้อยู่บนหิ้ง มันเป็นอุดมคติที่มีอยู่จริงในชีวิตประจำวัน ง่ายๆ สบายๆ และเป็นจริง กระนั้นก็ยังมีบางผู้คนที่พูดถึงวงสนทนาเหล่านี้ว่า มันทำไม่ได้ในชีวิตจริง  ก็แล้วชีวิตของพวกเขาไม่ใช่ชีวิตจริงหรอกหรือ ก็โลกของพวกเขาไม่ใช่โลกในเทพนิยาย จินตนาการ หรืออุดมคติที่สูงส่ง แต่นั่นมันเป็นโลกที่มีอยู่อย่างงดงาม

ทั้งหลายทั้งปวงในชีวิตอันอ่อนล้าไร้พลัง โลกอันคุ้นเคยของผู้คน เมื่อพวกเขาได้พบพลังอันไร้ขอบเขตของชีวิต เต็มเปี่ยม ทรงค่า ยิ่งใหญ่ นั่งอาจเป็นความหมายต่อการดำรงอยู่จริงแท้ของชีวิต

ขอพลังจงอยู่กับท่าน