"เหม็นน้ำคำ"

ภาพประกอบโดย วสันต์ สิทธิเขตต์

 

 

สำรอกออกปล่องช่องปลดปล่อย

อัดลมบ่มถ้อยแล้วคอยถั่ง-

โถมเฟ้อเรอคลุ้งฟุ้งเสียงดัง

ท้องขังอักขระตะกละตะกลาม

 

กินเพลินเกินพอจึงก่อเกิด

โพล่งคำล้ำเลิศเตลิดพล่าม

กลบเมือกมูลเหลวกลิ่นเลวทราม

ผ่านนาม,รูป,ถ้อยเทวดา

 

เหยียดเย้ยเอ่ยหยันตะบันแหย่

ถูไถไล่แถแหลสร้างค่า

ใหญ่เกินวิมาน-กาลเวลา

กว้างกว่าพิภพจบสากล

 

เหลือบดาวตีนย่ำชำเราดิน

ข่มขืนกลืนกินทุกแห่งหน

หย่อมย่านรากหญ้าเข้าตาจน

ห่อนสนมิรู้ไม่ดูแล

 

ถ้อยหมกจึงเหม็นเป็นกลิ่นหมาง

ถมทางลิขิต-วิกฤตแก้

โหมเพลิงลุกลามยามอ่อนแอ

ปลุกปั่นกระแสแผ่เชื้อไฟ

 

สมานฉันท์! สมานฉันท์! นั่นพระแสง

ต้องแลกเลือดแดงหรือไฉน

หมายเหตุ : ที่นี่ประเทศไทย

หาใช่ให้สิทธิ์(ใคร) คิดย่ำยี.

 

"กอนกูย"