จดหมายจากพ่อ : "เรื่องสุขภาพ เป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนา"

สวัสดีค่ะ อย่าเพิ่งแปลกใจว่าทำไมมาเจอฉันแถวนี้! คงต้องยกประโยชน์ให้คุณแมวฯ ที่อยู่ๆ ก็หลบลี้หนีหน้า ทิ้งแมวไว้ให้เพื่อนฝูง หายเข้ากลีบรักไร้ร่องรอย (ศัพท์เฉียดฉิว) แต่นะ อะไรที่ไม่ใช่ของเราก็ไม่ใช่ของเรา ใครเขาจะมาจะไป ใครบางคนเคยบอกว่า "ช่าง (หัว) เผือกเถอะ"

รวบรัดว่า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เด็กหญิงกาเกด ฮา ขอกระทืบวัยตัวเองลงไปทีน่า จะมาจองพื้นที่นำเสนอ เรื่องบ้านๆ ด้วยเกร็ดกระจุกกระจิก สัพเพเหระ ว่าด้วยพืชผักสมุนไพร อาหารการกิน การทำความสะอาดบ้านเรือน เคล็ดลับแม่บ้าน ฯลฯ ตามประสาคนอยู่บ้านเยอะ อย่าประมาทไปว่าเรื่องพวกนี้ไม่สำคัญ อยู่มาแก่จนป่านนี้ ขอยืนยัน

แต่ถ้าคุณไม่มีบ้าน  เป็นนักเดินทางอิสระ เป็นอธิบดีแห่งการเร่ร่อน ก็ขอแสดงความจริงใจว่าเราแจมกันได้ มีประสบการณ์อะไรสนุกๆ ที่คนอยู่บ้านไม่อาจมี ก็เล่าสู่กันฟังนะคะ อยากให้เป็นที่ๆ เรามาพูดคุยกันนั่นนี่ สบายๆ ประดุจบ้านใกล้เน็ตเคียง ฮา

ประเดิมฉบับนี้ เพื่อความเป็นศิริมงคล ขออนุญาตเปิดบ้านด้วยจดหมายจากพ่อ

ใช่แล้วค่ะ พ่อของฉันเอง เป็นจดหมายเมื่อปี พ.ศ. 2542  ตอนนั้นพ่ออายุได้ 67 ปี เขียนบนกระดาษสมุดชนิดที่มีเส้นสีเทา ปากกาลูกลื่นสีฟ้า ลายมือสม่ำเสมอมั่นคง

ที่นำจดหมายฉบับนี้มาลง เพราะมีครบทุกรสในทัศนะของฉันเอง ทั้งรัก โศก ตลก และอารมณ์กวีที่บรรเจิดของพ่อ แต่ที่จับใจมากคือสิ่งที่พ่อพูดถึง "คน" และ "สุขภาพ"

ฉันชอบทัศนะของพ่อที่มีต่อประเด็นนี้ และมั่นใจว่า ต่อให้ไม่ใช่คนในครอบครัวตัวเอง ก็คงหลงรักเขาอยู่ดี

...ลองอ่านดูค่ะ