Skip to main content

เธอเห็นนั่นไหม...

คอลัมน์/ชุมชน



เธอเห็นนั่นไหม....


ในสายน้ำเชี่ยวไหลฤดูน้ำหลาก


ลำน้ำลึกล้ำเกินหยั่งถึงที่ถั่งโถม


จากภูเขาใหญ่  ภูเขาที่แผ่นดินอ่อนแรง


ดั่งว่าไม่สามารถดูดซับน้ำให้แทรกซึม


เธอเห็นอะไรไหมในสายน้ำ


ฝุ่นดิน ฝุ่นหินสีแดงที่ทะลักลงมา


ไร่นาที่จมหายไปในสายน้ำสีแดง


จังหวะที่เร็วแรงกว่าทุกวันที่ผ่านไป


กวาดไม้บางต้น  หญ้าบางใบ


ระเนระนาดพาดระเกะระกะอยู่ริมฝั่งนั้น


เธอเห็นอะไรอีกในสายน้ำนั้น


เจ็บปวด  สูญเสีย  จำพราก


อดอยาก  แร้นแค้น


เธอเห็นนั่นไหม...


ริมฝั่งน้ำที่ถาโถม


เธอเห็นนั่นไหม...


สายน้ำ  เส้นเลือดแห่งโลก และชีวิต


ได้ทะลักท่วม  ทำลาย


 


เธอเห็นนั่นไหม....


ฝั่งฟ้าโพล้เพล้เทือกเขาตะวันตก


แสงสุดท้ายสาดทออยู่หลังเมฆ


ท้องฟ้าสีส้ม...เหลือง


เมฆที่ต้องแสงประกายกลายเป็นสีทองขลิบขอบเมฆ


ความงามง่ายดายพบได้แทบทุกวัน


เมฆ  แสงสุดท้าย  ขอบฟ้าตะวันตก  สนธยา


ความอ่อนล้าของวันกำลังจะอำลา


นั่นไม่ได้ไปพร้อมแสงสนธยาหรอกหรือ


ฤาความเหนื่อยล้านั้น


หายไปพลันเมื่อพบขอบฟ้างดงาม


 


เธอเห็นนั่นไหม...


คนหนึ่งคน ครุ่นคิดใคร่ครวญเรื่องราว


คนอีกหนึ่งคนครุ่นคิดใคร่ครวญต่างเรื่องราว


แล้วผู้คนหลายคน ต่างครุ่นคิดใคร่ครวญต่างเรื่องราว


ทั้งหลายนั้นคือผู้คนที่ต่างก็กำลังเดินทาง


เดินทางบนหนทางอันยาวไกล


บนหนทางของตัวเอง


ก้าวเดินไปพร้อมกัน


วาระและเทศะ


ได้นำพาหลายผู้คนก้าวเดินเข้ามา


ล้อมวงสนทนาเล่าเรื่องราวของตัวเอง


ฟังเรื่องราวของเพื่อน


ค้นพบเรื่องราวใหม่ที่แตกหน่อต่อเติม


จากเรื่องราวที่เล่าแล้ว


ความรัก  ความปรารถนาที่ดีงาม


ดำรงอยู่ ณ ขณะนั้น


พร้อมกับหนทางเบื้องหน้าที่ถูกตกแต่งอย่างงดงาม


ด้วยเรื่องราวใหม่


วิถีการย่างก้าวใหม่


โลกใหม่


ชีวิตใหม่


 


 


เธอเห็นนั่นไหม....


เมื่อความรักเกิดขึ้นแล้วในหัวใจของเธอ


ชีวิตเธอช่างดีงาม เป็นสุข ทรงพลัง


ความปรารถนาใดใดไม่อาจผูกมัด


หรือกักขังเธออีกต่อไป


นั่นมิใช่หรือที่เป็นเสรีภาพอย่างแท้จริง


นั่นมิใช่เนื้อหาโดยแท้ของความรักหรอกหรือ


 


เธอเห็นนั่นไหม...


ตาน้ำหลายตาน้ำ จึงก่อเกิดห้วยหนึ่งห้วย


ห้วยหลายห้วยจึงก่อเกิดลำธาร


ลำธารหลายลำธารจึงก่อเป็นแม่น้ำ


แม่น้ำหลายแม่น้ำ  จึงก่อเป็นแม่น้ำใหญ่


วิถีแห่งการเรียนรู้มิได้เป็นเช่นเดียวกันหรอกหรือ


 


เธอเห็นนั่นไหม....


แผ่นดินที่หายใจอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ


ผืนฟ้าที่โอบกอดโอบอุ้มร่างกายของเธอ


 


เธอเห็นนั่นไหม....


เธอไม่ใช่อะไรอื่น


เพราะเธอคือเธอ  เพราะเธอคือฉัน


เพราะเธอคือความงามอันเป็นนิรันดร์


ในวิถีแห่งเธอ.......