ฉบับที่ 6 : เด็กสาวคนนั้น

ถึงชนกเนตร --->

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่ครั้งหนึ่งมีโอกาสได้เข้ามาเรียนในเมืองกรุง

-1-

ในความทรงจำเล็กๆ, ผมจำได้, ว่าเจอเธอครั้งแรกตอนเรียนชั้นอนุบาล 3
ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร นอกจากใบหน้าและทรงผมที่รกรุงรังของเธอ
สำหรับผมแล้วเธอคือเด็กสาวคนแรกที่ผมรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามาก
เมื่อได้อยู่ใกล้ๆ

ผมจำได้ว่า วันที่ผมและเธอ อันหมายถึงเรา, เจอกันครั้งแรก เธอยิ้มให้ผม
ยิ้มนั้นงดงามในแบบฉบับเด็กชายตัวเล็กอย่างผม

ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร เธอเป็นคนเมืองกรุงที่เรียนในเมืองกรุง
ส่วนผมคือเด็กภูธรที่รอมแรม ร่อนเร่มาเรียนที่เมืองกรุง แห่งนี้

ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าโรงเรียนที่ผมเรียนตอนนี้ มีชื่อว่าอะไร?
จำไม่ได้ว่ามีนักเรียนกี่คน? มีเพื่อนที่รู้จักกี่คน? ผมเข้าเรียนกี่วัน?
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมจำได้เสมอคือ เธอคนนี้แหละ

-2-

เวลาบ่ายของแต่ละวัน, คุณครูจะให้เด็กๆ นอนหลับพักผ่อน
ผมจำได้ว่าผมนอนอยู่ตรงฟากตรงกันข้ามกับเธอ
และผมมักนั่งชำเลืองมองเธอ ตอนเธอหลับใหล
จนบางวันคุณครูต้องบอกให้ผมนอนหลับ

วันหนึ่ง เป็นวันวาเลนไทน์, วันนี้ผมจำได้ดี
คุณครูให้เด็กๆ เตรียมดอกกุหลาบมาคนละ 1 ดอก
เพื่อเอามาประดับตกแต่งเป็นเป็นช่อดอกไม้ประดับห้องเรียน

ผมร้องไห้ เพื่อขอเงินแม่ไปซื้อดอกกุหลาบ
จนในที่สุด เงิน 1 บาท ก็สามารถซื้อดอกกุหลาบได้ 2 ดอก

ผมเก็บดอกช่อหนึ่งไว้กับตัวเอง
ส่วนอีกดอกหนึ่งเอาให้คุณครูตกแต่งช่อดอกไม้

ในวันเดียวกันตอนบ่าย, ขณะที่ทุกๆ คนหลับอยู่นั้น
แม้ผมจะนอนลงบนฟูก แต่ก็ไม่ได้หลับตาแต่อย่างใด

ผมค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วถือดอกกุหลาบ ที่ซ่อนไว้จากกระเป๋าออกมา
พร้อมกับเดินตรงไปยังจุดที่เธอนอนหลับอยู่
แล้วค่อยๆ วางดอกกุหลาบข้างๆ เธอผู้นั้น

ผมจำได้ดี ที่บอกกับเธอเบาๆ ว่า "เราชอบตัวนะ"
หลังจากนั้น ผมก็รีบวิ่งกลับที่ฟูกนอนของตัวเอง
ก่อนที่คุณครูจะเข้ามาเห็น

-3-

หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา
ผมไม่ได้คุยกับเธออีกเลย
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชื่ออะไร ไม่รู้ว่าเธอจะรู้หรือไม่ว่ากุหลาบดอกนั้นมาจากใครกัน
แต่ผมจำเรื่องราวของผม ที่ผมทำลงไป ในตอนนั้นได้เสมอ

ต่อมาไม่นานผมก็ต้องออกจากโรงเรียนแห่งนั้น
พร้อมกับคราบน้ำตาที่ปรากฏออกมา
เมื่อต้องห่างไกลกับเพื่อนๆ คุณครู และเธอคนนั้น

ในลิ้นชักความทรงจำ, ยังมีภาพจางๆ ที่เกิดขึ้นนี้เสมอ
แม้จะเกิดขึ้นเมื่อ 17 ปีที่ผ่านมาก็ตาม-ผมจำได้

ทุกวันนี้, เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ยามใด
มักจะหัวเราะ และยิ้มแก้มปริ
ที่ตัวเองดันรู้สึกชอบผู้หญิงตั้งแต่อายุ 4 ขวบเท่านั้นเอง

วันนี้เธอคงเป็นหญิงสาวที่เติบโตในผืนฟ้าใบนี้
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ความทรงจำจางๆ นั้น
เธอยังจำได้อยู่ไหม

-4-

ผมไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ไหน
ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
แต่หากใครที่เคยได้รับดอกกุหลาบ
เมื่อตอนเรียนอนุบาล เมื่อ 17 ปีที่ผ่านมา
ช่วยบอกผมที

เพราะผมอยากพบเธออีกครั้ง
อยากเจอเธออีกสักหน แค่นั้นเอง........

-5-

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ที่ครั้งนี้มีโอกาสได้เขียนถึงเธอ, เด็กสาวกรุงเทพฯ คนนั้น

จาก - -> อุ่นใจ บัว