你好! (หนีห่าว)

สวัสดีค่ะ สบายดีกันไหม คิดถึงทุกคนจังเลย

ฉันมาเรียนภาษาจีนที่เมืองกวางเจาค่ะ เป็นการตัดสินใจมาเรียนภาษาจีนอย่างจริงจัง หวังว่าจะได้รับประสบการณ์ดีๆ และได้ข้อคิดต่างๆ มากขึ้น  เพิ่งมาถึงวันที่ 15 สิงหาคม จนถึงวันนี้ 26 สิงหาคม 2549 ก็ 12 วัน เป็นธรรมดาที่มีอารมณ์คิดถึงบ้าน หรือโหยหาชีวิตเดิมๆ บ้าง เพราะมาคนเดียวด้วย  ที่แย่กว่านั้น ตอนนี้ที่ห้องยังใช้อินเตอร์เน็ตไม่ได้ เวลาไปร้านอินเตอร์เน็ต เว็บไซต์ประชาไทจะใช้เวลาโหลดนาน บางทีโหลดนานแล้วก็ขึ้นว่าเปิดไม่ได้ไปซะงั้นเลย เว็บอื่นๆ ของไทยบางเว็บก็เป็นค่ะ ไม่ค่อยดีเลย

เวลาที่นี่เร็วกว่าที่เมืองไทยหนึ่งชั่วโมง อากาศก็ร้อนกว่ามากด้วยในความรู้สึก แดดเปรี้ยงแรงทุกวัน แต่ก็ยังมีฝนให้เห็นสองสามวันนี้บ้าง ข้าวของที่นี่เวลาจะซื้อทีก็จะชอบคูณห้าในใจให้ตัวเองตาโตเล่น ฉันยังไม่ค่อยรู้จักที่ซื้อของ เลยไปห้างฯที่นี่ก่อน (จริงๆ ถ่ายรูปมา แต่เกิดอะไรขึ้นไม่ทราบ เอ่อ ไม่มีรูปอยู่ในกล้องน่ะค่ะ) ของใช้ส่วนตัวยี่ห้อที่คนไทยคุ้นเคยหลายอย่างเลยที่ฉันรู้สึกว่าแพงกว่าบ้านเรา (หรืออาจเป็นเพราะเพิ่งมาอยู่ ยังไม่รู้แหล่งของถูกก็เป็นได้)

จะมีบางอย่างที่ร้อง ว้าว ว่าราคาถูก ก็เป็นพวกถ่านแบตเตอร์รี่ เครื่องเขียนบางอย่าง ขนมและอาหารจีนบางชนิด เช่น หมั่นโถว ราคา 0.6 หยวน หรือประมาณ 3 บาท (แต่อร่อยตรงไหนเหรอ) ของบ้านเราที่ราคาถูกเช่น ตะกร้าใส่ผ้า ที่นี่ขายกันทีราคาทำให้เปลี่ยนใจไม่ซื้อ แต่อย่ากระนั้นเลย ฉันเอาตะกร้าเล็กๆที่คนจีนใช้ใส่ขยะไปใช้แทนแล้ว 2.6 หยวนสบายใจ พวกผลไม้หากินง่ายที่บ้านเราอย่างทุเรียน ห้างที่ฉันไปขายราคาครึ่งกก. 5.98 หยวน แถมหน้าตาไม่งดงามชวนกิน มะเขือยาวที่บ้านเรากินกันจนเบื่อ ที่นี่ขึ้นโต๊ะภัตตาคาร คนชอบกินกัน มีอย่างหนึ่งที่ฉันว่าเมืองจีนราคาถูกคือ พวกกับข้าวที่คล้ายกับอาหารบ้านเรา แต่ทั้งมันและเค็มกว่ามาก แถมไม่อร่อยเท่า ราคาประมาณ 5-6 หยวน แต่ปริมาณจุใจจนกินไม่เคยหมด (ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ รู้สึกว่างกขึ้น ชอบเปรียบเทียบว่า นู่นนั่นแพงมั้ย นี่ก็แอบเสียดายตังค์ค่าอาหารอยู่ในใจ)

ทุกคนบอกฉันว่ากวางเจาอันตราย ต้องระวังตัวให้ดี ตอนดึกๆ อย่าออกไปไหนคนเดียวหรือไม่ต้องออกไปเลยจะดีมาก เพราะโจรขโมยเยอะ ฉันเพิ่งมาอยู่ยังไม่เจออะไร และหวังว่าจะไม่เกิดขึ้นกับฉันเลย (สาธุ)   เท่าที่ฉันเจอ คนจีนชอบสูบบุหรี่กันมากๆ อย่างที่เรารู้  หลายคนที่นี่น่ารัก ทั้งอาจารย์และพนักงานหอที่ฉันอยู่ ฉันชอบทักทายพ่อค้าแม่ค้าที่ซื้อของด้วย พวกเค้าชอบชวนคุย เวลาเจอกันเค้าจะโบกมือให้แล้วทักว่า จำกันได้ไหม วันนั้นเธอก็มาซื้อของกับฉันตรงโน้นไง

บนรถเมล์ ฉันได้ยินคนจีนทะเลาะกันเสียงดังและจริงจังมากจนฉันตกใจ  ฉันว่าถ้าเป็นที่เมืองไทย เราจะไม่เห็นอะไรแบบนี้ หรือบางทีผู้ชายคนหนึ่งนึกอยากจะร้องเสียงแปลกๆ ขึ้นมาบนรถเค้าก็ทำ ตอนแรกฉันกับเพื่อนก็ขำ ฉันเจอคนจีนแก่ๆ ใจดีบนรถเมล์ เวลาเราถามนั่นนี่ หรือพูดผิด เค้าก็จะสอนภาษาจีนให้ เวลาเดินตามทาง ถ้าเดินชนกัน ที่นี่เค้าไม่สนใจขอโทษ ไอ้ฉันก็ตามหันกลับไปขอโทษเค้าอยู่นั่น  ฉันรู้สึกว่าจริงๆ แล้วลึกๆ คนจีนจริงใจ ตรงไปตรงมา รู้สึกยังไงก็แสดงออกเลย แต่เพราะพวกเค้ายังลำบาก ต้องต่อสู้เพื่อตัวเอง เลยอาจดูไม่มีความละเอียดอ่อนบางเรื่องในบางครั้ง

ที่น่าทึ่งอีกอย่างและน่าเลียนแบบของคนจีน คือมีวันหนึ่งเป็นวันอาทิตย์ ฉันไปร้านหนังสือขนาดใหญ่กับเพื่อน ชื่อ 天河 购书中心 (เทียนเหอโก้วซูจงซิน) ร้านนี้เป็นตึกใหญ่ มี 4-5 ชั้นได้ ทุกชั้นขายแต่หนังสือและเครื่องเขียน เวลาที่ฉันไปเป็นตอนเที่ยงๆ เชื่อไหมว่าคนเยอะมากทุกชั้นจนน่าแปลกใจ ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ ทุกเพศ ทุกวัย คนจีนอ่านหนังสือกันเยอะจริงๆ ที่มหาวิทยาลัยที่ฉันอยู่ นักศึกษาอ่านหนังสือกันตลอด ทุกคนแข่งกันเรียน แข่งกับเวลา

ส่วนตัวฉัน ฉันไม่รู้ว่าสามสี่เดือนต่อจากนี้ ฉันจะพัฒนาภาษาจีนของตัวเองได้มากแค่ไหน และจะตัดสินใจกลับมาที่จีนอีกหรือไม่ แต่ตอนนี้ฉันจะพยายามให้มากที่สุด  ฉันนึกถึงตัวเองในวันที่ฉันมาถึง ฉันต้องกลั้นน้ำตาระหว่างเรียงของออกจากกระเป๋าคนเดียว กระเป๋าที่คนที่ฉันรักและรักฉันมาช่วยกันจัด นึกแล้วฉันก็อดที่จะร้องไห้ไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าในกระเป๋านั้นคือความรักจากเมืองไทยทั้งหมด  ฉันจึงไม่อยากทำให้พวกเค้าผิดหวัง

ถ้ามีเวลาหรือโอกาสไปเยือนที่ต่างๆ จะเก็บรูปและเรื่องมาเล่าให้อ่านกันนะคะ สัญญา

บรรดาจักรยาน ภาพมองจากบนห้องพัก

รถเมล์ในเมืองกวางเจา

สวนในมหาวิทยาลัยมีรูปปั้นนักคิดนักเขียนคนดังทั้งหลายในโลก
เช่น ไอน์สไตน์, ฮูโก คือภาพนี้มองรูปปั้นกันไม่เห็น เพราะคนถ่ายฝีมือดีไปหน่อยนะคะ

จำได้ไหมว่าใคร ... เลโอนาโด ดาวินชีค่ะ

สวนที่พักผ่อนในมหาวิทยาลัย

หน้าห้องสมุด ความจริงห้องสมุดใหญ่มาก มีหลายชั้น
แต่นั่นแหละค่ะ คนถ่ายคือตัวเองถ่ายดีเกินอีกแล้ว

ทางเดินข้างห้องสมุด

หน้าห้างหนังสือ

หน้าห้างมีหนังสือยักษ์ด้วย

ทุกชั้นเต็มไปด้วยคน

บรรยากาศคนเดินซื้อหนังสือที่นี่