เที่ยวบินหัวใจ
คอลัมน์/ชุมชน
| กวีนาม "ไหมฟ้า" บอกเล่าแรงดาลใจของบทกวีชิ้นนี้ว่า เขียนเป็นชิ้นสุดท้ายก่อนจะเดินทางหวนคืนกลับบ้านเกิด หลังจากพาชีวิตเทียวท่องไปยังแดนไกลมานานหลายปี... "เที่ยวบินหัวใจ" ของใครหลายใครอาจเผชิญพบทั้งสุขเศร้า สมหวังและไร้หวัง ยิ่งการเดินทางขากลับ ยิ่งอาจพบริ้วรอยความทรงจำเก่าๆ ให้เราค้นมองหา ยังไงขอให้การเดินทางเที่ยวบินนี้- -โชคดี |
ขบวนรถเที่ยวสุดท้ายแล่นไปแล้ว
ความฝันที่เคยแว่วอยู่ดังหวัง
ก็ขาดหลุดคว้างห้วงภวังค์
ถูกอดีตกลบฝังทั้งน้ำตา
ขนส่งผู้มาเยือนประตูชีวิต
ไม่มีลิขิตใดในภายหน้า
ตามแต่แรงลมซัดล่องศรัทธา
สู่บานประตูเวลาอันเลื่อนลอย
เฝ้าคอยย้อนเยี่ยมยามทุกค่ำเย็น
ภาพที่เห็นก็เหมือนเก่า - ช่างเศร้าสร้อย
จากมาไกลสิหนอเรา, เจ้าเด็กน้อย
เวลาไม่ย้อนรอยให้ถอยคืน
ยังจะหวนมาพร่ำไยทุกย่ำเย็น
ภาพที่เห็น เช่นเห็น นั้นเป็นอื่น
ต่างกรรม - ต่างวาระ, ต่างจุดยืน
อดีตถูกกลบกลืนคืนสู่ปัจจุบัน
ขบวนรถเที่ยวสุดท้ายแล่นไปอีกแล้ว
หรือชีวิตยังแน่แน่วหวังความฝัน
ย่างมาเยือนที่นี่ได้อย่างไรกัน
เช็ดน้ำตากับทุกคันที่ผ่านไป?
................................
.................................
.................................
.................................
ร้องไห้ออกมา! ถ้าถึงที่สุด
ถอนหมุดที่ปักไว้เมื่อไร้หมาย
เด็ดปีกที่งอกออกจากใจ
หากคิดไม่ได้ว่าจะบิน!
ไหมฟ้า
กลางกันยาฯ - ฤดูฝนร้อน