เรื่องของฝันกลางวันและภูมิลักษณ์แบบปักษ์ใต้

ความจริงแล้ว  "แบบว่าเรื่องใต้ใต้" เกิดขึ้นในฝันกลางวันของเที่ยงวันหนึ่งในห้องทำงานอันลึก (และลับพอสมควรของผม) เป็นเที่ยงที่หิวและง่วง  ผมเลือกซุกตัวนอนในมุมอับของห้องอัดเสียงเล็ก ๆ  แทนการออกไปกินข้าวกับปิยมิตรสาวสวยคนอื่นๆ  ผมหลับและฝันไปมั่ว  หนึ่งในนั้นผมฝันถึงเรื่องนี้ "เรื่องแบบใต้ใต้"

สถาพร ศรีสัจจัง ผอ.สถาบันทักษิณคดีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ

           

ก่อนนั้น – ทิ้งตัวหลับไป ผมกังวลอยู่กับการเลือกเรื่องที่จะเขียนให้พี่ชายคนหนึ่งที่ฝากจดหมายมาถึง เป็นกังวลที่ฟุ้งซ่านพอสมควรจนเจ้านายผู้เป็นที่รักยิ่งของผม (เขาคือ สถาพร  ศรีสัจจัง) ได้แต่ยิ้มแล้วตัดบทพูดเรื่องอื่นไปเสียอย่างนั้น ครู่หนึ่งเจ้านายกลับออกไป ผมคิด…คิด…และคิดต่อ จนเป็นที่เด่นชัดว่าผมคิดไม่ออกจริงๆ จึงตัดสินใจนอนดีกว่า

ผมคิดเรื่องนี้ออกตอนนอนอยู่ใต้โต๊ะในห้องใต้ดินของสถาบันที่เป็นอู่วัฒนธรรมของปักษ์ใต้ (สถาบันทักษิณคดีศึกษา  มหาวิทยาลัยทักษิณ) ที่หัวเมืองปักษ์ใต้ และแน่นอนเป็นที่สุดว่าผมเป็นคนใต้  เรื่องก็เป็นประการฉะนี้

สถาบันทักษิณคดีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ

ผมปิ๊งไอเดียนี้ขึ้นทันทีแล้วลงมือลำดับเรื่องราวที่จะเขียนไว้คร่าวๆ  พยายามนึกเป็นภาพตามวิธีคิดของคนทำสารคดีว่าแผ่นดินภาคใต้ทอดผืนยาวจากเหนือลงใต้ในพิกัดภูมิศาสตร์ละติจูดที่  11  องศา  42  ลิปดาหนือ  และลองติจูด  98  องศาตะวันออกถึง  102  องศาตะวันออก  ทะเลสีครามโอบกอดไว้ทั้งสองข้าง  เป็นอันดามันอยู่ฝั่งตะวันตกและทะเลอ่าวไทยทางฝั่งตะวันออก  เวิ้งอ่าวยาวรวมกันประมาณ  1,672  กิโลเมตรเป็นพื้นที่ประมาณ  43,818,125  ไร่  ทิวเขาภูเก็ต  นครศรีธรรมราชและสันคาราคีรีทอดพาดขวางเป็นพรหมแดนไทย – มาเลเซียยาวประมาณ  428  กิโลเมตร

พื้นที่ในเวิ้งอ่าวภาคใต้จึงแบ่งเป็นที่ราบ 2 ฝั่งได้แก่ ฝั่งทะเลตะวันตกและฝั่งทะเลตะวันออก  อุดมไปด้วยพืชพันธุ์ธัญญา ทรัพยากร  แร่ธาตุและผู้คน  มีลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือและตะวันตกเฉียงใต้พัดผ่านเกือบทั้งปี มีผู้คนมาตั้งแต่ยุคโบราณ

จวบจนปัจจุบัน  บนแผ่นดิน  ณ  เวิ้งอ่าวแห่งนี้ได้ก่อเกิดวัฒนธรรมมากมายหลากหลายสายพันธุ์  หลอมรวมเป็นอัตลักษณ์ที่เกิดจากการผสมผสานตามเหตุกำหนดแห่งภูมินิเวศน์ไว้อย่างน่าสนใจ  อะไรทำนองนี้แหละ

จากนั้นก็เรียงความนึกคิดไว้ในสมองตามแต่เรื่องที่น่าสนใจและน่าจะสนุกน่าจะได้ความรู้ "แบบว่าเรื่องใต้ใต้" ไปตามๆ กัน ผมโล่งอกในบัดดลไปเสียกว่าการกลับมาอีกครั้งของคนรักเสียอีก นึกขำตัวเองเรื่องความฝันใต้โต๊ะจนค้นพบหนทางและประตูสู่ทักษิณประเทศของบางใครอีกหลายคน  เรื่องราวของวันนั้นทำให้ผมนึกถึงวัยเด็กตอนที่วิ่งเล่นอยู่ในทุ่งกว้าง เป่าปี่ซังข้าว  ยิงปางนู  ซัดโม่งหัวครก  ฯลฯ

อาจเป็นเรื่องแน่ชัดแล้วว่าโอกาสต่อไปท่านจะได้รับรู้และเรียนรู้  "แบบว่าเรื่องใต้ใต้" ที่จะชักลากขบวนมาอีกมากมาย  ผมเริ่มคิดเป็นภาพแบบคนทำสารคดีว่ามันน่าจะสนุกกันได้ตามอัตภาพ

แดดเช้าเริ่มเก็บดาวบนฟ้าแล้ว  ผมรู้สึกเพลียอย่างมีความสุข  ประเดี๋ยวผมจะลุกขึ้นจากโต๊ะเขียนหนังสือไปอาบน้ำแบบใต้ใต้  แต่งตัวตามแบบฉบับของคนใต้  กินอาหารแบบใต้ใต้  พูดคุยแบบแหลงใต้กับคนใต้แล้วก็ขับรถไปทำงานในห้องใต้ดินของสถาบันที่เป็นอู่วัฒนธรรมของปักษ์ใต้นามว่าสถาบันทักษิณคดีศึกษา  และแน่นอนเป็นที่สุดว่าสถาบันทักษิณคดีศึกษาตั้งอยู่ที่ปักษ์ใต้

หาดใหญ่ในฤดูเดือนตุลา