เพราะเมืองคนดี….

เพราะผมเป็นคนเล็กๆ คนหนึ่งที่มีความฝัน มีความมุ่งมั่นในการดำเนินชีวิต
เพราะผมเป็นคนต่างจังหวัดที่อยากรู้ว่าเมืองหลวงของประเทศจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร
เพราะเมืองหลวงนั้นมีชื่อเรียกว่า ‘เมืองคนดี’
เพราะอะไร ทำไม ผมถึงสนใจเกี่ยวกับ ‘เมืองคนดี’

เพราะผมเคยได้ยินเรื่องราวของ ‘เมืองคนดี’ ผ่านสื่อต่างๆ มากมาย ผมได้ยินผ่านทางวิทยุ ผมได้ดูผ่านทางโทรทัศน์
เพราะภาพและเสียงเหล่านี้ทำให้ผมคิดว่า ‘เมืองคนดี’ จะทำให้ฝันของผมเป็นจริง
เพราะว่าความฝันของผมคือการได้เห็นและใช้ชีวิตอยู่ใน ‘เมืองคนดี’ เพื่อค้นหาตัวเอง
เพราะว่าผมเองอยู่ต่างจังหวัดแล้วหาตัวเองไม่เจอ ผมจึงอยากค้นหาตัวเอง ค้นหาความฝันและสร้างอนาคตของตัวเองโดยการใช้ชีวิตอยู่ใน ‘เมืองคนดี’

เพราะผมไม่มีคนรู้จักใน ‘เมืองคนดี’ เลยสักคน ผมจึงต้องอยู่ด้วยตัวคนเดียว ทดลองใช้ชีวิตในรูปแบบต่างๆ ผมจึงตัดสินใจเดินทางเข้า ‘เมืองคนดี’ แต่เพียงลำพัง
เพราะผมไม่เคยเดินทางเข้า ‘เมืองคนดี’ แม้แต่ครั้งเดียว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องท้าทายอย่างยิ่งสำหรับการเดินทางตามหาอนาคตด้วยความมุ่งมั่นแห่งความฝันของตัวเอง
เพราะเขาเป็นคนเงียบ เก็บตัวและชอบตั้งคำถามกับชีวิตอยู่ตลอดเวลา
เพราะเขาถูกกักบริเวณอยู่ในพื้นที่แคบๆแห่งหนึ่งในบ้านของตัวเอง

เพราะเขาเริ่มมีอายุมากขึ้น เขาจึงได้รับอิสรภาพในการถูกกักบริเวณ
เพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่านอกจากพ่อและแม่แล้วยังมีผู้คนอีกมากมายที่เขาไม่รู้จัก
เพราะเขาอยากรู้ว่าคนอื่นๆ จะเข้าใจเขามากน้อยเพียงใด จะรู้หรือไม่ว่าเขาคิดอะไร เขาต้องการอะไร เขาอยากเป็นอะไร
เพราะเขารู้จักตัวเองดีพอแล้วแต่เขาไม่รู้จักใครอื่นอีกเลย เขาจึงอยากรู้จักกับคนอื่นๆ

เพราะคนอื่นๆ ที่เขาจะเริ่มรู้จักนั่นคือเพื่อน
เพราะเขาไม่เคยมีเพื่อน เขาไม่รู้ว่าเพื่อนเป็นอย่างไร จะตามหาเพื่อนได้จากที่ไหน เขาจึงออกจากบ้านเพื่อเดินทางไปยังที่ต่างๆ เพื่อตามหาเพื่อน
เพราะการมีเพื่อนจะทำให้เขาได้ความสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นที่นอกเหนือจากคนในครอบครัวของตน
เพราะเพื่อนอาจเป็นคนที่ช่วยเหลือ ดูแลและห่วงใยเขามากกว่าใคร

เพราะเวลาผ่านเลยไป เขาจึงได้พบปะผู้คนและมีเพื่อนมากมายหลายคน หลายรูปแบบ จนถึงเมืองสุดท้ายที่เขาจะเดินทางไปตามหาเพื่อนคือเมืองที่ชื่อว่า ‘เมืองคนดี’
เพราะเธอเป็นคนมั่นใจในตัวเอง เชื่อมั่นในความคิดและใช้ชีวิตอย่างอิสระในเมืองที่เต็มไปด้วยแสงสีในยามราตรี
เพราะเธอเข้าใจดีว่า ‘เมืองคนดี’ มีผู้คนประกอบอาชีพต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะเป็น คนทาสีตึก คนกวาดถนน คนขายหนังสือ คนส่งเอกสาร ไปจนถึง พนักงานบริษัท เจ้าหน้าที่ธนาคาร ฯลฯ
เพราะเธออยากรู้ว่าแต่ละอาชีพเป็นอย่างไร เธอจึงใช้ชีวิตและทำงานที่แตกต่างกันไปเพื่อสัมผัสชีวิตของคนแต่ละอาชีพ

เพราะเธอเกิดมาพร้อมกับทรัพย์สมบัติของตระกูลที่สั่งสมมา แต่เธอก็ไม่อยากทำตัวสบายเกินไป
เพราะเธออยากลำบากและสร้างชีวิตด้วยตัวเองเธอจึงใช้‘กรุงเทพ’เป็นแหล่งเรียนรู้ของชีวิตตัวเอง
เพราะเธอมักตั้งคำถามอยู่เสมอว่า ชีวิตคืออะไร ความร่ำรวยก็ดี ความสนุกสนานก็ดี ความมั่นคงทางอาชีพก็ดี เหล่านี้หรือคือความสุขของชีวิต
เพราะชีวิตมีอะไรตั้งมากมายที่รอการเรียนรู้จากตัวเธอ เธอจึงเลือกที่จะฝ่าฟันอุปสรรคของชีวิต เผชิญกับความทุกข์ เพื่อที่จะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงเป็นอย่างไร

เพราะ ‘เมืองคนดี’ ไม่ใช่คน แต่เป็นเมือง เป็นมหานคร-เมืองฟ้าอมร-แดนศิวิไลซ์ของใครหลายคน
เพราะ ‘เมืองคนดี’ ไม่เคยปฏิเสธผู้คนที่มุ่งมั่นอยากใช้ชีวิตในเมืองนี้ ไม่เคยทำร้ายใคร แม้ว่า ‘เมืองคนดี’ จะถูกขุด เจาะ ฝัง ด้วยปูนซีเมนต์ เพื่อสร้างตึก สร้างถนน สร้างทางด่วน สร้างทางรถไฟเพื่อให้ผู้คนมีความสะดวกสบายในชีวิต
เพราะ ‘เมืองคนดี’ พูดไม่ได้ ไม่เคยมีใครได้ยินเสียงหรือรับรู้ความรู้สึกของ ‘เมืองคนดี’
เพราะ ‘เมืองคนดี’ อยากให้คนรักและมีความรู้สึกดีเมื่ออยู่ ‘เมืองคนดี’ จึงไม่ปฏิเสธที่จะให้ผู้คนสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อตอบสนองต่อความต้องการของตนเอง

เพราะ ‘เมืองคนดี’ เปรียบเสมือนผู้สูงวัยที่อายุมากกว่าหลายร้อยปี เมื่อก่อนเคยหลับสบาย มีสายน้ำที่สวยงาม มีอากาศที่สดใส มีความสงบเงียบ แต่ปัจจุบัน ‘เมืองคนดี’ มีสายน้ำที่ขุ่นดำ มีอากาศที่เต็มไปด้วยมลภาวะ มีเสียงรถ เสียงก่อสร้างตึก รวมถึงเสียงผับยามค่ำคืนอีกมากมาย
เพราะ ‘เมืองคนดี’ มีเนื้อที่ไม่มาก ผู้คนจึงอยู่ร่วมกันในเมืองนี้ด้วยความแออัด
เพราะ ‘เมืองคนดี’ เป็นจุดศูนย์กลางของความเจริญ เทคโนโลยี การปกครองประเทศ การทำธุรกิจต่างๆ การทำมาหากินของผู้คนหลายพ่อหลากแม่
เพราะ ‘เมืองคนดี’ มีผู้คนอาศัยอยู่มากมายหลายวัย หลายอาชีพ หลายเชื้อชาติเผ่าพันธุ์

เพราะ ‘เมืองคนดี’ นี้เองที่ทำให้ ผม เขา และเธอได้พบเจอกัน
เพราะความมุ่งมั่นที่อยากเดินตามหาความฝันของผม
เพราะความพยายามในการเดินทางตามหาเพื่อนของเขา
เพราะความสนใจอยากสัมผัสแง่มุมชีวิตด้านต่างๆ ของเธอ

เพราะ ‘เมืองคนดี’ คือเป้าหมายเพื่อสิ่งนั้นของแต่ละคน จึงทำให้พวกเรามาเจอกัน
เพราะผมจำไม่ได้ว่าเจอเขาและเธอครั้งแรกเมื่อไหร่ ที่ไหนอย่างไร
เพราะเขาและเธอก็คงจำไม่ได้เช่นกัน
เพราะหลายปีผ่านมาแล้วที่ทำให้ผม เขาและเธอได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ทั้งร่วมสุข ร่วมทุกข์ ร้องไห้มีน้ำตา มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ บางครั้งเหนื่อยและเศร้าพวกเราก็เผชิญความรู้สึกต่างๆ ร่วมกัน

เพราะนับจากวันที่พวกเราเริ่มรู้จักกัน ใช้ชีวิตร่วมกัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ‘เมืองคนดี’ ก็เปลี่ยนแปลงไปสำหรับพวกเรา เปลี่ยนแปลงไปจากมุมมอง ความคาดหวังของเราแต่ละคน
เพราะ ‘เมืองคนดี’ ไม่ใช่เมืองที่น่าอยู่อย่างที่พวกเราเคยรู้จักและใฝ่ฝัน เพราะเต็มไปด้วยผู้คนที่แข่งขันกันทำมาหากิน-ชิงดีชิงรวยและเต็มไปด้วยความวุ่นวายต่างๆ นานา เพราะ ‘เมืองคนดี’ เป็นเช่นนี้เนื่องจากคนเป็นผู้ก่อและย่อมต้องได้รับผลกระทบที่จะตามมาเช่นกัน
เพราะผม เขาและเธอ อดทนอยู่ภายใต้บรรยากาศของ ‘เมืองคนดี’ ที่เป็นเช่นนี้ไม่ไหว
เพราะผมอยากใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างจังหวัดเหมือนเดิม มีความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย มีธรรมชาติเป็นสิ่งต่อเติมความฝันและอยู่กับความจริงของชีวิตที่เป็นอยู่

เพราะเขามีผมและเธอเป็นเพื่อนที่มีความสัมพันธ์ที่ดี เขาจึงกลับบ้านของตนเพื่ออยู่กับพ่อและแม่ตอบแทนบุญคุณท่านที่ทำให้เขาได้ออกจากห้องแคบๆ เพื่อเรียนรู้ผู้คนและตามหาเพื่อนในที่ต่างๆ
เพราะเธอรู้แล้วว่าแง่มุมของทุกวิถีชีวิตเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะทำงานหนักหรือทำงานสบาย ไม่ว่าจะเป็นคนจนหรือคนรวย สิ่งที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขกายสุขใจนั่นคือความพอเพียง เธอจึงเลือกที่จะใช้ชีวิตในต่างจังหวัดทำงานเล็กๆ และอยู่ที่นั่นอย่างพอเพียง
เพราะมี ‘เมืองคนดี’ จึงทำให้พวกเรา- ผม เขาและเธอ ได้เจอกัน พวกเราคาดหวังให้ ‘เมืองคนดี’ เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ เพื่อตอบสนองความสุขของตัวเอง และวันหนึ่งจึงพบว่า ‘เมืองคนดี’ ไม่ใช่คำตอบของพวกเรา
เพราะเหตุนั้นพวกเราจึงเดินทางตามเส้นทางเดินของแต่ละคน-แยกย้ายกันไป

เพราะเวลาล่วงเลยผ่านไป ตะวันยังคงเป็นดวงเดิม ต้นไม้ผลิใบ, ผลัดผล สายน้ำไหลตามทิศทางที่สร้างไว้ ทุกอย่างแปรเปลี่ยน ทำให้หวนคิดถึงอดีตที่ผ่านมา
เพราะอาจนานเกินไปจนไม่สามารถจำได้ แต่ยังดีกว่าจำอะไรไม่ได้เลย
เพราะทุกครั้งที่ผมได้ยินเรื่อง ‘เมืองคนดี’ ทางวิทยุและได้เห็น ‘เมืองคนดี’ทางโทรทัศน์ ผมก็ยังคิดถึงวันเก่าๆ ที่ได้พบกับเขาและเธออยู่เสมอ
เพราะเรื่องเหล่านี้คือความทรงจำที่ผมอยากให้เขาและเธอได้รับรู้

เพราะ ‘เมืองคนดี’ ทำให้พวกเรามีมิตรภาพดีๆ ต่อกัน
เพราะผมไม่เคยลืม, ยังจำได้เสมอและจะจดจำตลอดไป
และ…..เพราะถึงยังไง ผมยังคงอยู่ข้างๆ ทางเดินร่วมกันระหว่าง เขาและเธออยู่เสมอและตลอดไป.