ไปที่ชอบที่ชอบเถิด – ผีคนเป็น

ตะหงิดๆ ตั้งแต่อ่านเรื่องย่อของหนังเรื่อง "ผีคนเป็น" แล้วว่าฆาตกรโรคจิต  ที่ตำรวจตามหาไม่เจอ  แล้วผีต้องมาคอยบอกว่าใครเป็นคนฆ่าเธอนั้นจะต้องเป็นหญิงรักหญิง  (ที่รับบทโดยเพ็ญพักตร์) แต่ที่เซอร์ไพร์สกว่านั้นคือ  เรื่องราวตอนสองนี่น่ะสิ  กลายเป็นว่าผีตัวจริงของหนังเรื่องนี้  คือผีกะเทยโรคจิต  ที่ตายเพราะไปทำศัลยกรรม  เป็นผีแล้วก็ยังมีความอิจฉาริษยาเป็นเจ้าเรือน  ต้องไปตามจองล้างจองผลาญนางเอก  แถมตามฆ่าชาวบ้านชาวช่องเขาอีก   

หนังอาจจะเป็นแค่หนัง  บางคนดูหนังเรื่องนี้เสร็จก็อาจจะลืมไปได้ชั่วข้ามคืน  แต่ฉันเกรงว่าไม่ใช่เราทุกคนที่จะโชคดีเช่นนั้น  ฉันเคยไปฟังอาจารย์จิตวิทยาของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์พูดว่า  เคยมีการทดลองทางด้านจิตวิทยา  ที่ให้คนห้าคนค่อย ๆ เข้าไปทักคน ๆ หนึ่งที่ปกติดีว่า  ท่าทางเขาจะไม่ค่อยสบายนะ  พอคนแรกเข้ามาทัก  คนที่ปกติดีคนนี้ก็เริ่มสงสัยแล้วว่า  เอ  นี่เราไม่สบายจริงหรือ  แต่พอมีคนเข้ามาทักแล้วทักอีก  โดยย้ำข้อความที่ว่าเขาไม่สบายๆๆ  พอถึงคนที่ห้า  แน่นอนว่าคน ๆ นี้จะเกิดรู้สึกไม่สบายขึ้นมาได้จริงๆ  ฉันลองคิดดูว่าถ้าเกิดมีคนมาทักเราอย่างนี้จริงๆ  ไม่ต้องถึงห้าครั้งหรอก  หลังจากคนที่สองเดินจากไป  ฉันคงต้องรีบไปส่องกระจกดูแล้วว่าสีหน้าท่าทางฉันดูป่วยจริงๆ หรือนี่ 

การสื่อสารซ้ำๆ เช่นนี้ส่งผลทางด้านจิตวิทยาแก่คนเป็นอย่างมาก  จนสามารถทำให้เกิดความรู้สึกขึ้นมาตามสารนั้นได้จริงๆ  หนังก็สามารถก่อให้เกิดผลทางจิตวิทยาเช่นนี้ได้เหมือนกัน

อย่างเช่น  จำได้ว่าตอนเด็กๆ  มักจะได้ดูหนังที่นางเอกทอม ๆ ห้าว ๆ ถูกพระเอกปล้ำ  พอตื่นมาก็กลายเป็นผู้หญิง "แท้" หายอาการทอมเป็นปลิดทิ้ง  แถมยังแสดงอาการดีใจเล็ก ๆ ที่ได้ตกเป็นของพระเอกอีกต่างหาก  สารจากหนังเช่นนี้มีอิทธิพลอย่างมากค่ะ  ต่อคนที่เป็นทอม  เธอจะได้รับการตอกย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเธอผิดปกติๆๆๆๆ  ถ้าโชคร้าย  เธออาจจะเชื่อเช่นนั้นจริงๆ  และไม่สามารถรับความเป็นตัวของตัวเองได้  สำหรับคนที่เป็นผู้ชาย  สารเช่นนี้จะบอกว่า  ความเป็นชายแท้นั้นต้องใช้ความรุนแรง  และคุณมีสิทธิที่จะใช้ความรุนแรงนั้นเปลี่ยนทอมให้เป็นผู้หญิงได้ 

แล้วก็ได้ผลค่ะ  มีผู้ชายที่คิดจะใช้ความรุนแรงกับทอมจริง ๆ   ตัวอย่างหนึ่งที่ฉันเจอกับตัวเองคือ  สมัยตอนฉันอยู่มหาลัย  ฉันไปเปิดเผยกับเพื่อนผู้ชายที่ฉันสนิทด้วยว่า  ฉันเป็นแฟนของผู้หญิงคนที่เขากำลังแอบชอบอยู่  เพื่อนที่ฉันไว้ใจมากคนนี้ตอบกลับมาว่า  "พวกนี้นี่นะ โดน...ทีเดียวก็หายแล้ว"  คำพูดที่เขาไม่พูดออกมานั้น  เข้าใจได้ว่าเขาหมายถึงการโดนบังคับให้ร่วมเพศหรือข่มขืนนั่นเอง   ฉันล่ะช็อค  เพื่อนพูดหน้าซื่อ ๆ เหมือนมันเชื่อของมันอย่างนี้จริงๆ   แม้ตอนที่ฉันจบปริญญาโทแล้ว  ยังมีเพื่อนทอมบอกว่า  เห็นสติ๊กเกอร์ติดหลังรถเขียนว่า  "รับซ่อมทอมทั่วราชอาณาจักร"  เพื่อนอีกคนบอกว่าเห็นเหมือนกัน  แสดงว่าไม่ได้มีสติ๊กเกอร์เพียงแค่อันเดียว   ถึงจะยังไม่มีใครพิสูจน์ว่า  อคติเช่นนี้เป็นอิทธิพลจากหนัง  แต่มันก็ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับสิ่งที่หนังไทยสื่อออกมาเสียจริง  

มาบัดนี้ "ผีคนเป็น" ได้พัฒนาการสื่อสารกับหญิงรักหญิงไปอีกขั้นแล้ว   ก้าวหน้าไปจนเขียนเรื่องให้หญิงรักหญิงกลายเป็นฆาตกรโรคจิต  พร้อมๆ กับมีผีกะเทยโรคจิตมาสมทบด้วย   ช่างน่าตื้นตันใจเสียเหลือเกิน

ฉันคาดว่าคนที่ไปดูหนังเรื่องนี้คงได้บริโภคความเป็นโฟเบียไปบ้างไม่มากก็น้อย  ดูแล้วหญิงรักหญิงบางคนอาจจะเริ่มสงสัยว่าฉันนี่มันโรคจิตรึเปล่านะ  คนรักต่างเพศอาจจะเกลียดผู้หญิงที่รักผู้หญิงด้วยกันมากขึ้น ก็พวกนี้น่ะ  อารมณ์รุนแรงเป็นพวกวิปริตกันทั้งนั้น  หรือถ้าเจอกะเทยก็อาจจะมองกะเทยแบบเหยียด ๆ นี่ก็วิปริตด้วย  ชอบไปทำศัลยกรรม  ไม่พอใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็น  ตายไปคงไม่ได้ไปสู่สุคติ  ต้องไปเป็นผีหลอกหลอนชาวบ้านเขา

หนังเรื่องนี้น่ากลัวจริงๆ อย่างที่เขาโฆษณา  ไม่ใช่ผีในเรื่องหรือภาพผีที่โผล่ขึ้นมาจากสถานที่ถ่ายทำจริงที่น่ากลัว  แต่เป็นความคิดที่สะท้อนโฟเบียสองเด้งเช่นนี้  (เด้งแรกต่อหญิงรักหญิง  เด้งสองต่อกะเทย)  ฉันว่าโฟเบียอย่างนี้นี่ล่ะค่ะ  คือผีตัวจริง 

ผีตัวนี้นี่ไม่ได้อยู่แต่ในหนังเท่านั้น  มันวนเวียนมาหลอกหลอนนอกจอด้วย  ดูข่าวเมื่อเร็วๆ นี้สิ  สาวแสบพาเพื่อนทอมปล้นบ้าน  แล้วทอมก็แทงเจ้าของบ้านที่ท้อง 9 เดือน จนลูกในท้องตาย  พฤติกรรมโหดร้ายเช่นนี้เหมือนเพ็ญพักตร์ในหนังมากเลยค่ะ  คนอ่านข่าวนี้แล้วไปดูหนัง "ผีคนเป็น" เข้าไปอีกก็จะรับสารซ้ำเข้าไปเต็มๆ ว่า  พวกทอมหรือพวกผู้หญิงที่รักผู้หญิงด้วยกันนี่เป็นพวกโหดร้าย ๆๆๆ  ผนวกกับข่าวอื่นที่เคยรับรู้  เช่น  ทอมหึงโหด  ทอมฆ่าดี้  อะไรอย่างนั้น  ยิ่งตอกย้ำอคติกันไปใหญ่     

แล้วก็แปลกมากค่ะ   ข่าวที่ออกมาส่วนใหญ่ก็เป็นข่าวความรุนแรงที่เกิดจากผู้ชายและผู้หญิง  ข่าวทอมน่ะเป็นส่วนน้อย  แต่ก็ไม่มีใครเหมารวมว่า  "พวกผู้ชายนี่นะ  เป็นพวกอารมณ์วิปริตรุนแรง"  หรือ "ผู้หญิงน่ะเป็นโจรแสบกันทุกคน" แต่พอข่าวทอมออกมา  ทอมทั้งกลุ่มกลับถูกตราหน้าไปเลยว่าเป็นพวกอารมณ์รุนแรง 

นี่เป็นวิธีการหลอกหลอนอย่างหนึ่งของผีโฟเบียค่ะ  มันทำให้คนทั่วไปมีอคติว่าคนกลุ่มนี้ (กลุ่มทอม  หญิงรักหญิง หรือกะเทย ) เลวร้ายวิปริตกันทุกคน  เจอที่ไหนควรถอยออกห่าง  หรือไม่ก็ต้องใช้ความรุนแรงทำร้ายให้หายไปจากโลกนี้ซะ 

มาร่วมด้วยช่วยปราบผีโฟเบียกันเถอะค่ะ  ใครที่ถูกผีตัวนี้สิงอยู่  โดยเฉพาะคนทำหนังและนักข่าว  เราคงต้องช่วยกันใช้ข้าวสารที่เสกด้วย "การเปิดใจยอมรับคนที่แตกต่าง" ไล่ผีออกไปไกลๆ  แล้วก็ต้องปกป้องบรรดาคนที่ยังไม่ถูกสิงด้วยสายสิญจน์แห่ง "ความเข้าใจ"  ส่วนผีโฟเบียนี้  เราคงต้องกรวดน้ำอุทิศ "ทอมกุศล" ให้ไปเกิดใหม่ในที่ชอบที่ชอบซะ  จะได้ไปสู่สุคติเลิกออกมาหลอกหลอนชาวบ้านเสียที 

ส่วนคนที่คิดจะไปดูหนังเรื่องนี้  ขอแนะนำว่าทำจิตใจให้มั่นคงเข้าไว้  อย่าหวั่นไหวไปให้ผีโฟเบียสิง  ถ้าจะให้ดีจริง ๆ  หาหนังเรื่องอื่นที่ส่งผลดีต่อสุขภาพจิตมาดูดีกว่า  มีหนังต่างชาติหลายเรื่องที่ให้สารที่ดีกับหญิงรักหญิง  ดูแล้วรู้สึกได้ว่า หญิงรักหญิงก็เป็นคนปกติธรรมดาเหมือนชาวบ้านเขา  ถ้าจะดูหนังไทยนี่หายากหน่อย  มีเรื่อง "ทางรักสีรุ้ง"  ที่ขายอยู่ที่ร้านแมงป่อง  ที่ดูแล้วให้ความรู้สึกดีกับทอมได้  หนังเรื่องนี้เป็นเรื่องของทอมคนหนึ่ง  ที่ช่วยให้ผู้หญิงอีกคนยอมรับความรู้สึกรักผู้หญิงด้วยกันได้  เรื่องนี้ดูได้อย่างสบายใจค่ะ  รับรองได้ว่านางเอกในเรื่องนี้ดูเป็นบุคคลที่มีสุขภาพจิตดีทุกประการ  และตอนจบนางเอกก็ไม่ได้กลายไปเป็นแฟนพระเอก  (เพราะพระเอกนั้นในที่สุดก็ยอมรับได้ว่าตัวเองเป็นเกย์)       

หวังว่าในอนาคตคงจะมีหนังอย่างนี้ออกมาอีกหลายๆ เรื่อง  ไม่เช่นนั้น  ฉันอาจจะต้องไปหัดทำหนังหรือไปเรียนวิชาปราบผีเองเสียแล้ว