ทำอย่างไรให้รอยแผลนั้นหาย

ในฐานะที่เป็นคนลาว ผมก็มีความพยายามทำความเข้าใจในความหมายที่ว่า ชาวไทยฝั่งซ้าย ของ เติม วิภาคย์พจนกิจ ที่มีความพยายามมากในการที่จะชักนำให้ผู้คนเข้าใจว่า ผืนแผนดินของประเทศลาวนี้คือส่วนหนิ่งของแผนดินไทยในอดีต การที่มีประเทศลาวได้ทุกวันนี้ เพราะฝรั่งเศสเป็นตัวการแบ่งแยก ทำให้ประเทศไทยสูญเสียแผ่นดินของตน ซึ่งเป็นการสูญเสียเผ่าพันธุ์ในชาติไทยอย่างร้ายแรง

ทำไม เติม วิภาคย์พจนกิจ ถึงคิดเช่นนั้น?  เขาเป็นคนที่มีความห่วงใยชาติพันธุ์ของตัวเองจริงหรือเปล่า? หรือท่านกำลังคิดถึงว่าจะทำอย่างใด ถึงจะทำให้ประเทศไทยมีผืนแผ่นดินที่กว้างใหญ่ออกไปอีก? คำถามหมู่นี้มีคำตอบอยู่แล้ว  แต่ในขณะเดียวกันนั้น คำตอบชัดเจนก็คงจะต้องเป็นคำตอบจาก เติม วิภาคย์พจนกิจ เท่านั้นคงจะแจ่มแจ้งกว่าใครๆ

ในสำนวนภาษาลาวที่ชอบพูดกันมีอยู่ว่า "ถกผ้าลาย หมาเห่า เล่าความเก่าผิดกัน" มีความหมายว่า ถ้าหากพยายามเอาเรื่องเก่าๆ มาพูดกันมันคงไม่ดี เพราะว่า ประวัติศาสตร์ก็คือประวัติศาสตร์ ไม่มีใครสามารถ เปลี่ยนแปลงให้เป็นอื่นได้

หากความเป็นจริงแล้ว การที่พูด ชาวไทยฝั่งซ้าย มันไม่สามารถพูดกันได้ง่ายๆ เท่าใดนัก แต่หากมีการคิดกันมานานแสนนาน และก็พูดออกมาอย่างมีการวางแผนอย่างดี พูดออกมาในเชิงปฏิวัติอีกครั้งใหม่ของประวัติศาสตร์ มีความพยายามมากในการที่จะล้างร่องรอยทางประวัติศาสตร์ตัวจริงให้สูญสลายไปจากโลกใบนี้

คนลาวทุกคนไม่ต้องการที่ชักน้ำเข้าเรือชักเสือเข้าบ้าน และก็ไม่ต้องการที่จะเล่าความเก่าๆ ขึ้นมาอีกครั้งให้ทุกฝ่ายพบกับความเจ็บปวดรวดร้าวในทางประวัติศาสตร์. การพูดถึงประวัติศาสตร์ที่บิดเบือนความเป็นจริงนั้น คนลาวถือว่า เป็นการจุดชนวนเพลิงให้ลุกลามขึ้นมาเผาไหม้จิตใจของคนทั้งสองชาติมากกว่าการพยายามที่จะทำอย่างใดให้มีความเข้าใจและรักใคร่ปรองดองกันมากขื้น การกระทำเช่นนี้ มันเหมือนกับว่า พยายามฉีกสายสัมพันธ์ของทั้งชาติที่มีมาช้านานแล้วให้ย่อยยับลงไป ซึ่งไม่สนใจกับความรู้สึกของคนที่อาศัยอยู่สองฝากฝั่งโขงแม้แต่น้อยนิด

จริงๆ แล้ว คนลาวรู้ดีว่า ฝรั่งเศสทำอะไรไว้ แต่คำพูดที่ว่าชาวไทยฝั่งซ้าย มีความหมายในเชิงอำนาจการจัดการในทางการเมือง ไท ในพาสาลาว มีความหมายว่า "ไทบ้านโน้น ไทบ้านนี้" มีความหมายว่า "คน" ก็คือ "คนบ้านโน้น คนบ้านนี้" แต่คนลาวชอบพูดอย่างนั้นมาตั้งหลายชั่วอายุคนแล้ว เช่นว่า ไทบ้านหนองหวาย ไทบ้านโพนสูง  เพราะฉะนั้น "ไท" จึ่งมีความหมายว่า "คน" แต่คำว่า "ไทย" ในความหมายของคนไทยพูดกันนั้นมันไม่ใช่ความหมายอย่างที่คนลาวพูดกัน คำว่า "ไทย" ในความหมายภาษาไทย คงเป็นความหมายถึงชาติพันธุ์มากกว่า เพราะว่า "ประเทศไทย" ได้ถูกเปลี่ยนมาจาก "ประเทศสยาม" ในยุคกำอำนาจของ ป.พิบูลสงคราม ฉะนั้นก็ต้องเป็น  ประเทศไทย ชาวไทย และคนไทย

จริงๆ แล้วนั้น ถ้ามีความต้องการให้แผลที่มีอยู่ในใจคนลาวมีความเจ็บปวดนั้น ห่างหายมลายไปนั้น ก็ไม่เห็นว่ามีความลำบากในการที่จะทำเลย เพียงแต่คิดถึงใจของคนอื่นบ้างก็แค่นั้น เวลาอยากจะพูดอะไรออกไป ก็แค่คิดว่า ถ้าเราพูดอย่างนี้ คนอื่นเขาจะคิดกันอย่างไร ดั่งที่ภาษาไทยชอบพูดกันอยู่บ่อยๆ ว่า "เอาใจเขามาใส่ใจเรา แล้วเอาใจเราใส่ใจเขา" แค่อย่าลืมไปว่า คนเราทุกคนมีชีวิตและจิตใจ มีความสำนึกชั่วดีเท่าๆ กัน เพียงแต่ความคิดนั้น ให้มีจริยธรรม ศีลธรรม เพียงเท่านี้ก็ยังดี

คนลาวชอบพูดและกระทำอย่างหนึ่งอย่างบทกลอนที่ว่า…

หากเรารัก เราก็มอบ  สิ่งชอบธรรม

หากเรารัก เราก็ทำ  แต่กรรมดี

หากเรารัก เราให้ได้  แม้ชีวี

ฟ้าเปลี่ยนสี  รักเรานี้  ไม่เสื่อมคลาย

รักที่มอบ  รักที่หมาย คือสายใจ

รักที่ให้  คือรักแท้  ไม่แปรผัน

ถึงจะผ่าน  กาลเวลา  และคืนวัน

มีแต่เธอ  และฉัน  รักนิรันดร์เอย