"สุวรรณภูมิ" สนามบินที่น่าภูมิใจ

 "CTX คือความลับของชาติ"

สายวันหนึ่งกลางเดือนกรกฎาคม เจ้าหน้าที่ท่านนั้นกล่าวอย่างหน้าชื่นตาบานขณะที่ผมเข้าไปเก็บข้อมูลท่าอากายานที่ว่ากันว่าเป็น "ความภูมิใจของคนไทยทั้งชาติ" ซึ่งอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง

เหตุผลที่คุณเธอให้ต่อจากประโยคดังกล่าวคือ ด้วยระบบรักษาความปลอดภัย การรักษาความลับโดยตรรกะแล้วเป็นเรื่องที่สำคัญมาก

มันช่างเป็นประโยคที่แย่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินประชาสัมพันธ์องค์กรขนาดใหญ่องค์กรหนึ่งกล่าวออกมา

แต่ตรรกะนี้ ก็สำคัญจนกระทั่งอดีตนายกรัฐมนตรีชื่อทักษิณสั่งห้ามเป็นการภายในกับบริษัทท่าอากาศยานไทยฯ ว่า ห้ามให้นักข่าวเข้าไปถ่ายภาพเจ้าเครื่องเอกซเรย์รุ่นนี้โดยเด็ดขาด

เป็นเรื่องน่าประทับใจเกี่ยวกับสุวรรณภูมิที่ผมจดจำได้

* * *

ตุลาคม 2549

วันนี้ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิเปิดแล้ว ผมเข้าไปใช้งานถึง ๒ ครั้งแล้ว และพบข้อดีอยู่หลายประการ

ผมมีเวลาอ่านหนังสือฆ่าเวลาเกือบ ๓ ชั่วโมงติดต่อกัน ก่อนเครื่องออกราว ๓ ชั่วโมง โดยใน ๓ ชั่วโมงนั้นผมจะได้ฝึกกล้ามเนื้อแขนขาแบกกระเป๋าหนักอึ้งออกไปที่ปากซอยบ้าน เนื่องมาจากไม่มีปัญญาซื้อรถยนต์เป็นของตนเองและไม่มีปัญญาจ่ายค่าแท็กซี่มหาโหดรอบละ 200 กว่าบาทเพื่อไปท่าอากาศยานสุดหรู

จากนั้น ได้ฝึกกล้ามเนื้อแขนยกของขึ้นรถเมล์รุ่นยูโร 2 ซึ่งไม่ได้ออกแบบให้เหมาะกับผู้โดยสารที่หิ้วของหนักๆ ขึ้นไปวางแต่อย่างใด ต่อจากนั้นยังได้ฝึกกายกรรมโดยเอากระเป๋าสัมภาระวางบนตักซ้อนกันสามสี่ชั้นเพราะคนนั่งกันจนเต็มรถ

เมื่อถึงสถานีขนส่งของท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ผมก็ได้ออกกำลังยกกระเป๋าลงจากรถอีกครั้ง แล้วแบกกระเป๋าขึ้นไปยังรถเวียน แล้วออกกำลังอีกครั้งเพื่อยกกระเป๋าลงจากรถไปผจญภัยกับประตูเลื่อนมหาสนุกตรงทางเข้าสู่อาคารผู้โดยสาร โดยประตูจะเลื่อนบ้างไม่เลื่อนบ้างแล้วแต่ว่าคุณมีบุญญาธิการหรือไม่

ได้ฝึก "ขันติ" เมื่อครั้งหนึ่งพบว่าสายการบินดีเลย์ออกไป 1 ชั่วโมง โดยชี้แจงเหตุผลสั้นๆ ว่า Delayed บนกระดานแสดงตารางเที่ยวบิน ท่ามกลางความปลื้มปีติของผมด้วยต้องฝืนตื่นนอนออกจากบ้านแต่เช้ามืดเพราะไม่มีระบบขนส่งอันรวดเร็วจากใจกลางเมืองถึงสนามบินที่อยู่กลางทุ่งหนองงูเห่าคอยบริการภายใน 1 ชั่วโมง

จากนั้นสนุกกับการสวมบทนักสืบตามหาอาหารที่ถูกที่สุดในสนามบิน แล้วค้นพบว่ามาม่าถ้วยละ 35 บาท คือคำตอบสุดท้ายสำหรับคนที่ลืมกินข้าวไปก่อนและเผอิญไม่มีเงินมากพอจะสุรุ่ยสุร่ายกินข้าวจานละ 100 กว่าบาทกับเครื่องดื่มแก้วละไม่ต่ำกว่า 50 บาทเป็นอาหารมื้อเช้า

ได้พิจารณาความเป็นไปของการเมืองไทยจากบรรดาทหารหาญที่เดินกันให้ว่อนทั่วสนามบินเพื่อเตือนว่าขณะนี้คุณอยู่ในยุครัฐบาลทหาร (โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง)

จากนั้นฝึกกำลังขาโดยเดินราว 2 กม. และยืนต่อแถวตรวจหนังสือเดินทาง เช็กสัมภาระ สัมผัสบรรยากาศคล้ายซื้อบัตรชมคอนเสิร์ตของศิลปินใหญ่เพราะแถวยาวเหยียดโดยมีตำรวจตรวจคนเข้าเมืองเป็นดารา

ประทับใจกับห้องน้ำจำนวน(ไม่) มาก ซึ่งบางทีอ่างล่างหน้าก็พ่นน้ำร้อนหรือน้ำเย็นออกมาให้ได้ลุ้น ทั้งนี้ ชักโครกกับพื้นอันแสนโสโครกจะทำให้คุณประหลาดใจและร้องอุทานว่า อะเมซิ่งไทยแลนด์!

หากคุณเป็นผู้หญิงแล้วเข้าห้องน้ำในที่ลับตาคนก็จะได้ฝึกระวังภัยจากการจี้ ปล้น ข่มขืน หรือโชคดีคุณจะได้ทดสอบวิชาป้องกันตัวที่อุตส่าห์เสียเงินร่ำเรียนมา  (สายข่าวรายงานว่าขณะนี้ยอดผู้ประสบเหตุดังกล่าวพุ่งขึ้นมากกว่า ๒ ราย มีทั้งแอร์โฮสเตส  สาวคิงเพาเวอร์ พนักงานสนามบิน และบางรายเสียชีวิต)

ปฏิบัติการระทึกนี้ทำโดยบุคคลและแรงงานไม่ปรากฏสัญชาติและไม่มีข่าวเล็ดรอดออกมาอย่างเป็นทางการตามสื่อกระแสหลักแต่อย่างใด

แน่นอน ผลคือสาวๆ จะได้ฝึกความรักพวกพ้องโดยต้องไปไหนมาไหนด้วยกันมากกว่า ๓ คน (โดยเฉพาะไปเข้าห้องน้ำ)

ผมประทับใจแสงไฟสลัวให้บรรยากาศนุ่มนวล ทำให้ต้องใช้สายตามากขึ้นในการอ่านหนังสือขณะรอเครื่องบิน

ขากลับ หลังลงจากเครื่องสู่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิอีกครั้ง ผมไม่ได้สิ้นสุดการผจญภัยเท่านั้น เพราะต้องมาผจญภัยต่อในการรอกระเป๋าเดินทางซึ่งจะค่อยๆ โผล่ออกมาจากสายพานภายในเวลา 1 ชั่วโมง

สายพานที่รับกระเป๋านั้นอยู่ห่างทางออกจากอาคารเทียบเครื่องบินไกลเหมือนคุณเดินออกจากธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ไปยังป้อมพระสุเมรุ เพื่อซึ่งจะเลื่อนผ่านระบบ CTX อันเป็นความลับของชาติมาอย่างเรี่ยมเร้เรไร (ขณะที่สนามบินมิงกะลาดอนแห่งย่างกุ้งซึ่งมีสภาพเหมือนสนามบินดอนเมืองเมื่อแรกเปิด กลับส่งกระเป๋าให้ถึงมือคุณเมื่อลงจากเครื่องได้ภายในเวลา 15 นาที)

ผมฝึกแบกสัมภาระเดินซิกแซกฝ่าความวุ่นวายบริเวณชั้น 2 ของอาคารผู้โดยสาร เพราะมีฝ่าฝูงชนที่มารอรับญาติๆ กันเป็นร้อยคนยืนระเกะระกะกีดขวางการเดินเต็มไปหมดโดยไม่มีการจัดพื้นที่โดยเฉพาะ (โชคดีที่ผมไม่นัดใครมารับ)

ระมัดระวังในการเดินผ่านพื้นผิวที่ลื่นไปนอกตัวอาคารเพื่อขึ้นรถเวียนซึ่งจะใช้เวลาราว 20 นาทีในการออกไปสถานีขนส่ง ฝึกกำลังแขนยกและขนของขึ้นลงจากรก รออีกราว 20 นา ทีก่อนรถเมล์จะออก

ใช้เวลาอีกอย่างน้อย 2.30 ชม. ในการเดินทางแบบประชาชนคนธรรมดาขึ้นรถเมล์เข้าสู่ใจกลางเมือง

แล้วนอนสลบแผ่หรา หลังออกกำลังกายอย่างเต็มอิ่ม

* * * *

รันเวย์ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ  วันนี้น่าสนใจว่าจะทรุดตามแท็กซี่เวย์หรือไม่?

25 ตุลาคม 2549

ข่าวแท็กซี่เวย์ร้าว 2 จุด แต่ละจุดยาวเกือบ 150 เมตร ปรากฏในสื่อ ผู้รับผิดชอบคือคุณสมชัย สวัสดีผล ผู้อำนวยการท่าอากาศยานสุวรรณภูมิกล่าวว่า "สาเหตุเบื้องต้นสันนิษฐานว่า มาจากปริมาณน้ำฝนที่ตกเป็นจำนวนมากและขังอยู่จนซึมลงไปในชั้นคอนกรีตที่ผสมยางมะตอยในการก่อสร้าง โดยวิธีแก้ไขจะใช้รถค่อย ๆ ขุดส่วนที่แตกเป็นร่องและเทยางมะตอย กลบใหม่คล้ายการทำถนน โดยมีกลุ่มบริษัท ไอทีโอ จอยเวนเจอร์ รับผิดชอบการก่อสร้างและแก้ไข เพราะยังอยู่ในเงื่อนไขสัญญาไปจนถึงสิงหาคม 2550"

พระเจ้าจอร์จสนามบินมูลค่าแสนกว่าล้านบาทที่ใช้ระยะเวลาการสร้างถึง 46 ปี

วันนี้แท็กซี่เวย์โดนน้ำแล้วก็แยกแล้วยุบได้

"CTX คือความลับของชาติ" เสียงประชาสัมพันธ์สาว (ใหญ่) ของ ทอท. คนนั้นแว่วเข้ามาในหัว

วันนี้ ผมภูมิใจสนามบินสุวรรณภูมิและความลับที่เธอพูดถึงจริงๆ