ในห้วงคำนึง ขบถโรมานซ์ : เราคือมนุษยชาติ

              

 

 

            ¥  เรา คือเผ่าพันธุ์ของแผ่นดิน

ยังวิถีชีวินบนโลกหล้า

เติบโตจากต้นธารกำเนิดของกาลเวลา

เป็นรากเหง้า รากกล้า แกร่งรางชาง

 

            เรา  มิใช่พลเมืองประเทศไหน

แล  มิใช่  คนไทย  ดังกล่าวอ้าง

เอา  สำเนาทะเบียนบ้านมาอำพราง

เอา  "กดหมาย"  ล้างผลาญมนุษยชน

 

            เรา  คือ  คนของโลก  อันไพศาล

มี  เลือด เนื้อ วิญญาณ  งามเข้มข้น

ธรรมชาติ  สรรค์สร้าง ทุกตัวตน

สร้างสมอง – ใจ คน ให้ค้นคิด

 

            มี  มือสอง – ตีนสอง ต้องไต่เต้า

ไขว่คว้าเอา ความดีงาม คุณค่าสถิต

ดำรงชีพ  เกื้อโลก วิถีชีวิต

ตัวน้อยนิด  ทว่า...กล้า ทายท้า  อธรรม

            เรา  คือ คนไร้ระเบียบระบบบ้า

อวิชชา  งำครอบ ระบบย่ำ

หยามคุณค่าชีวิตจิตใจจำ

ยิ่งตอกย้ำ  เรา คือ  คน มิใช่พลเมืองดี !

 

            ใช่  ดี – ชั่ว ตามกฎอธรรมอ้าง

มี  ความต่าง  แตกเติบโตเต็มที่

ดังพฤกษาใหญ่น้อย  เขียวขจี

งามสีสัน หลากสี ตามดงไพร

 

            เมฆ หมอก นำค้าง , แรหยาดฝน

แม่สายชล เอื้อหล้ารินหลั่งไหล

ดัง  อาทิตย์ทอแสงส่องเรืองไร

เย็นสาย ลมร่มไม้  ชื่นฉ่ำเย็น

 

            ...ราชสีห์  แผดเสียง สีหนาท

เสือเกรี้ยวกราด  ก้องคำรามครามยิน-เห็น

ยังสำเนียง เจื้อยแจ้ว เสียงวิหคเป็น

ธรรมชาติ  เน้นล้วนหลากลีลา

 

            ใน  "ระเบียบ" ย่อมไร้ซึ่งชีวิต

เมื่อระเบียบ คนสิ้นคิด  ทึกทักว่า

เอาอำนาจกฎเกณฑ์ เป็นมรรคา

ระบบบ้า  ยังคงครอบดูดกลืน

 

            ปลดปล่อย เกณฑ์กฎระบบตั้ง

ปลดปล่อยทั้ง กาย-ใจ อย่าทนฝืน

ธรรมชาติ คือ กฏแท้ อันยั่งยืน

หลอมชีวิต ชีพชื่น ทุกคืนวัน

 

            เรา  มิใช่ พลเมืองดี ของประเทศ

มี ขอบเขตพรมแดนเป็น คอกกั้น

เราผอง คือ มนุษยชนธรรมดา คนสามัญ

ไม่มี ชาติชนชั้น ต่อไปแล้ว ! ¥

 

 

แสงดาว  ศรัทธามั่น

ต้นฤดูหนาว , ล้านนาอิสระ , เชียงใหม่

 

 

ภาพประกอบจาก http://www.pbase.com/