หากินลำบากเก็บผลหมากฮากไม้

บ่มีผู้คนสนใจ ฮับฮู้โชคชะตา

กึ้ดไปเมื่อก่อนปู้น เมื่อลูนเมื่อหลัง

สูเจ้าก็ยังอยู่ในครรภ์ของมารดา

แม่เจ้าฮ่ำฮ้องไห้เป็นดีน่าเวทนา

แม่ฮับช่วยซับน้ำตา อุ้มเจ้าออกมาเป็นลูกคน

ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮื่อ ฮือ .......

หลับเตอะลูกฮักลูกใคร่หลับก็หลับเตอะ

หลับเตอะหลับตาบ่มีใผ๋มากวนลูกฮัก

จวบจนมาบัดนี้หลายปีแล้วน่อ

บ้านเมืองเมื่อเปลี่ยน พ.ศ.มีหมอมีโฮงยา

แม่มานฝากท้องฝากใส้หื้อหมอใหญ่ได้ฮักษา

ออกลูกที่ในโฮงยาบ่มีปัญหาถ้ามีเงินเดือน

กึ้ดเติงหาแม่ฮับที่นับวันบ่มีไผ๋ฮู้

ขาดคนอุ้มชูแลดูมาอู้เป็นเพื่อน

อยู่คนเดียวมานี่หลายปีหลายเดือน

แม่ฮับหับห้องเผ้าเฮือนถูกลบเลือนกับกาลเวลา

ฮือ ฮื้อ ฮือ ฮื่อ ฮือ .......

หลับเตอะแม่ฮับแม่ใคร่หลับก็หลับเตอะ

หลับเตอะหลับตาบ่มีใผ๋มาหาแม่ฮับ.

(แด่แม่ฮับยวง แม่ฮับคนสุดท้ายของเชียงดาว)

วิมล สุจริต

ความหมายคำ

แม่ฮับ = หมอตำแย โฮงยา = โรงพยาบาล

แพะ = ป่าละเมาะ กึดเติง = คิดถึง

ก่อนปู้น = ก่อนนู้น อู้ = พูดคุย

เมื่อลูน = เมื่อก่อน หับห้อง = ปิดห้อง

เพลง กล่อมแม่ฮับ