พ่อ-แม่-ลูก

ต่า เก ต่า เออ บะ คึ เส่ ญา ดะ แว

เหม่ เก ดอ โพ เก่อ มา

เหม่ เออ ดอ โพ เต่อ มา

ผิดถูกดีชั่ว  ต้องเรียนรู้ด้วยตนเอง

หากสิ่งนั้นดี ลูกขอเลือกเดิน

หากสิ่งนั้นผิด ลูกจะไตร่ตรอง

(บางส่วนของเพลงพ่อ-แม่ ลูก  คำร้อง-ทำนองโดย ชิ สุวิชาน อัลบั้ม เพลงนกเขาป่า)

รั้วมีไว้ล้อม  ล้อมสิ่งที่เจ้าของรั้ว  ในชุมชนเกษตรชนบทส่วนใหญ่มีการล้อมรั้วเพื่อป้องกันสัตว์เลี้ยงหรือสัตว์ป่ามารุกล้ำในพื้นที่เพาะปลูก  ในชุมชนสังคมเมืองมีการล้อมรั้วเพื่อป้องกันคนและแสดงอาณาเขตของตน การล้อมรั้วในเมืองนั้นมักจะเป็นกำแพงแน่นหนา  จนทำให้รู้สึกเหมือนเป็นการล้อมคนที่อยู่ในรั้วมากกว่า 

ในชีวิตบ่อยครั้งที่เราถูกล้อมด้วยรั้วที่มีลักษณะต่างกัน รั้วไม้ รั้วกำแพงปูน รั้วเหล็กเป็นต้น  แต่บางทีกลับเป็นตัวเราที่ล้อมตนเองจากรั้วที่ทำขึ้นเอง จนไม่กล้าออกไปเผชิญบรรยากาศนอกรั้ว มันถูกทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย  ไม่สมควร ไม่คุ้นเคย ไม่มั่นใจ ยอมอยูในรั้วแม้จะอึดอัดก็ตาม

แต่ก็มีคำถามว่าเราเลือกรั้วที่จะอยู่ได้ไหม? หรือจะอยู่ในรั้วไม่ให้อึดอัดได้อย่างไร?

หลายคนมักบอกว่า  "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก"

คำตอบอยู่ที่ใจหรือ?

หรือการเปิดพื้นที่ใจให้แก่กันและกัน  จะลดความอึดอัดและนำไปสู่ความผ่อนคลาย