๛ ธรรมดาสภาวะ

ศานติเทวา..ดลใจ

วิจักขณ์..ถ่ายทอด

เปลวแสงแห่งปัญญาบนภาวะสงบธรรมดาของจิต

จะปัดเป่าความมัวเมาหลงผิดในเสียงภายนอกทั้งหลาย

รากฐานคือการฝึกฝนวางใจ

ในความสงบระงับ

สดับรับฟังเสียงด้านใน

อันเป็นหัวใจแห่งเส้นทางอนาคาริก

ผู้ไม่เกาะเกี่ยวโลกียวิสัยใดๆ เป็นที่พึ่ง

เพื่อนทั้งหลาย

เกิด แก่ เจ็บ ตาย

กับเวลาอันแสนสั้นแห่งการดำรงอยู่

หากเรามัวแต่ยึดมั่น

พัวพันกับเปลือกนอกของชีวิตที่กำลังเปื่อยสลาย

เปลือกที่ผ่านมา แล้วก็ผ่านไป

หลงใหลในความผูกพันกับตัณหา

......

เมื่อนั้นเราคงไม่มีโอกาสได้ลิ้มรส

เสี้ยววินาทีแห่งความสุขสงบที่แท้

ไม่ว่าจะเป็นในชีวิตนี้

หรือจะอีกกี่กัปกัลป์

ใจที่สุกย่อมไม่มีสุข

ร้อนรุ่ม ฟุ้งซ่าน ยุ่งเหยิง สับสน

เวียนวนจนไม่เคยได้ผ่อนพัก

ปราศจากการรู้ตระหนักในธรรมชาติอันสงบเย็น

อันเป็นความง่ายงามตามธรรมดาสภาวะ...

หรือหากจะได้ลิ้มรสความสงบเย็นบ้าง

ก็ดูจะไม่มีทางเป็นที่พอใจ

เมื่อจิตใจเสือกสนและร้อนรุ่ม

ปกคลุมด้วยความเจ็บปวดของการโหยหาสิ่งรัก

ด้วยแรงปรารถนาที่ไม่มีทางถูกเติมเต็ม

ในหลุมดำแห่งชีวิต...

ด้วยความรู้สึกพร่องที่ปรากฏเสมือน

เป็นปมเงื่อนภายใน

เป็นปมทุกข์เผาใจ

ที่เราหลงผิดคิดไป

...ที่แท้หาได้มีอยู่จริง ๛

Penetrative insight joined with calm abiding

Utterly eradicates afflicted states.

Knowing this, first search for calm abiding,

Found by those who joyfully renounce the world.

Beings, brief, ephemeral,

Who fiercely cling to what is also passing,

Will catch no glimpse of happiness

For many thousands of their future lives.

And thus their minds will have no joy

And therefore will not rest in equanimity.

But even if they taste it, they are not content—

And as before, the pain of longing stays.

จาก โพธิจรรยาวตาร "บทที่ ๘ สมาธิภาวนา" โดย ศานติเทวา

Shantideva’s Bodhicharyāvatāra: English Translation by Padmakara Translation Group