เพลงเกี่ยวข้าว

มาเถิด! พวกเรามาเกี่ยวข้าว

                        มาควงเคียวเกี่ยวเรื่องราวของทุ่งกว้าง

               ก่อนรวงข้าวหม่นไหม้  ไร้นาร้าง

               ก่อนชาวนาผู้อ้างว้าง ร่างปลิดปลง

ในทุ่งนาผืนนี้ มีตำนาน      

            มีวิญญาณ บรรพชน คนสูงส่ง

            มีคุณค่า สูงล้ำ ควรธำรง     

            ให้อยู่คงวิถีถิ่น วิญญาณไท

มาเถิด !  พวกเรามาเกี่ยวข้าว

            มารับรู้เรื่องราว – ข่าวขานไข

            ว่า "ชาวนาโง่เจ็บจน" เพราะจนใจ

            หรือเพราะใคร ลวงกับดัก กักเส้นทาง

เถิดมาดู มาฟัง มาหยั่งเห็น 

            จากลึกเร้น สู่ภาพฉาย ขยายกว้าง

            จับจิ๊กซอว์ข้อเท็จจริงทุกสิ่งวาง        

            จึงเค้าลาง "หายนะ" ปรากฏชัด

ผู้เกี่ยวข้าว จึงคือผู้ กู้วิกฤต

            ผู้รู้คิด รู้ตื่น ฟื้นความสัจจ์

            แปรความจริง ข้ามทุกข์โศก สู่โลกทัศน์

            ยืนหยัดข้างผองชนคนแบกทุกข์

การเกี่ยวข้าวคือเก็บเกี่ยวเสี้ยวชีวิต   

            เกี่ยวความคิดของเธอ - ฉัน,ปันเสี้ยวสุข

            ด้วยมือเรียว คันเคียวโค้ง เชื่อมโยงยุค          

            เชื่อมบ้านไพรใกล้บ้านมุขปลุกคอนโดฯ

เพื่อทุกครั้งเคี้ยวข้าวหนาวสำนึก       

            ให้รู้สึก ถึงจิตใจ ไม่ยโส

            เห็นชีวิต หยดเหงื่องาน ผ่านมโน

            เพื่อเติบโต เติบตน บนครรลอง

เถิดพวกเรา มาควงเคียวเกี่ยวความฝัน

            ใต้ตะวันผ่องพรายฉายแสงส่อง

            ว่าวสะนู กู่ขานเพลง บรรเลงร้อง      

            เถิดเราผอง ร่วมขับขาน สานศรัทธา !

                                                                        วิจิตร วรรณวิจิตร

*บทกวีเขียนขึ้นเพื่ออ่านในงาน "มือเกี่ยวข้าว ปากเว้ากฎหมาย" นิติศาสตร์ สัญจรครั้งที่ 13 ณ บ้านโพธิใหญ่ อ.วารินฯ จ.อุบลฯ วันที่ 15 พฤศจิกายน 2549 ที่ผ่านมา