Skip to main content

กาพย์ยานีรับปีใหม่

คอลัมน์/ชุมชน




 


..ร้อยผ่านล้านถ้อยคำ
เป็นลำนำจากหัวใจ
ส่งผ่านเป็นสายใย
ชุ่มฉ่ำใจดั่งสายน้ำ

สายฝนหล่นโปรยปราย
เปรียบดุจคล้ายดั่งน้ำคำ
ไพเราะเย็นฉ่ำล้ำ
คอยให้กำลังแก่ใจ

วันคืนล่วงอีกปี
จะรอรีไปเมื่อไร
คิดหวังทำการใด
จงทำไปตามใจหวัง

คิดดีคิดกุศล
ฟ้าเบื้องบนดลพลัง
หากเหนื่อยอย่าหยุดยั้ง
จงตั้งจิตอุทิศกาย

ทำดีทำประโยชน์
โสดไม่โสดไม่เสียหาย
คนดีรับรองได้
ใครที่ไหนก็ใหลหลง

คนดีแต่ไม่รวย
คนไม่สวยแต่ซื่อตรง
คนจนแต่มั่นคง
ไม่ต้องหลงไปอบาย

คนเลวคนขี้ฉ้อ
คนสอพลอหน้าไม่อาย
คนคดคนมักง่าย
เหมือนคนตายแล้วทั้งเป็น

คนธรรมดาสามัญ
กลับสร้างฝันให้โลกเห็น
ภูมิใจในความเป็น
คนร่ำรวยด้วยศีลธรรม

คุณค่าความเป็นคน
อยู่ในตนทุกเช้าค่ำ
งดงามด้วยน้ำคำ
งามลึกล้ำด้วยน้ำใจ

ได้เกิดมาทั้งที
ทำความดีจารึกไว้
ให้สมเป็นคนไทย
แสนภูมิใจได้ทำดี

เกิดเป็นลูกผู้ชาย
เพื่อไว้ลายให้โลกนี้
ปกปักษ์พิทักษ์ความดี
สมศักดิ์ศรีชายชาติไทย

เกิดเป็นลูกผู้หญิง
ความดีทิ้งไปไม่ได้
สวยศรีสตรีไทย
งามจริงไซร้เพราะใจดี

จริงใจไม่จิงโจ้
ไม่ต้องโอ้อวดมั่งมี
ชาตินี้ทั้งชีวี
มิหวังมีทรัพย์เงินทอง

เงินทองของนอกกาย
หดหายได้หากใช้คล่อง
เพชรพลอยเป็นร้อยกอง
หาใช่ของที่สำคัญ

โบกมือลาปีเก่า
เรื่องโศกเศร้ามลายพลัน
ยกให้อภัยกัน
อันมิตรนั้นสำคัญหมาย

ผิดพลาดในชีวิต
ใครก็ผิดพลาดกันได้
อย่ากลัวมัวเสียดาย
เริ่มต้นใหม่กันอีกที

ปีใหม่มาถึงแล้ว
โอ้เพื่อนแก้วสุดแฮปปี้
ปรีดิ์เปรมเกษมศรี
เริ่มต้นดีล้วนมีชัย

ขอให้มีความสุข
ไร้ความทุกข์แม้นเมื่อใด
พระธรรมบันดาลให้
จิตผ่องใสในชีวี

ปีใหม่เริ่มต้นใหม่
จิตสวยใสเหมือนเบบี๋
คิดทำแต่ความดี
เป็นสุขศรีแก่เผ่าพงศ์

พฤกษภกาสร
อีกกุญชรอันปลดปลง
โททนต์เสน่งคง
สำคัญหมายในกายมี

นรชาติวางวาย
มลายสิ้นทั้งอินทรีย์
สถิตทั่วแต่ชั่วดี
ประดับไว้ในโลกา[1]


กุศล อกุศล
ต่างระคนในสังสาร์
เลือกเฟ้นด้วยปัญญา
พร้อมธรรมาในจิตใจ

อาสัตย์พ่ายความสัตย์
ดุจเพชรตัดเจียรไน
อธรรมพ่ายธรรมไซร้
จงเชื่อได้ในใจตน

คนดีคนไม่ดี
ต่างก็มีทุกแห่งหน
ความดีเอามายล
อย่ามัวสนคนไม่ดี

เห็นไหมเธอเห็นไหม
สุขมีได้ในทุกที่
เมตตาและปรานี
มอบให้ฟรีแก่ทุกคน

ชีวิตมีไว้สุข
ถีบความทุกข์ไปให้พ้น
ลดเลิกละตัวตน
รักทุกคนเท่าๆกัน

เป็นเพื่อนแก่เจ็บตาย
เป็นสหายร่วมสร้างสรรค์
สร้างโลกพระศรีอารย์
ให้ผลิบานในหัวใจ

สังขารนั้นไม่เที่ยง
อันนี้เลี่ยงไปไม่ได้
วันนึงเราต้องตาย
กายสลายเป็นแน่นอน

แต่คุณงามความดี
ล้วนเป็นศรีสโมสร
คงมั่นนิรันดร
ดุจอมรอมรา

ปีใหม่เปลี่ยนใจใหม่
ให้สวยใสดุจผืนฟ้า
กว้างใหญ่ดุจนภา
ดุจเมฆาอันเสรี

ปีใหม่ชีวิตใหม่
เริ่มต้นได้แต่วันนี้
ด้วยอำนาจคุณความดี
ขอจงมี...แต่สุขเทอญ ๚๛


วิจักขณ์ พานิช
สวนโมกขพลาราม


ปีใหม่ ๒๕๔๕






[1] โดย กรมพระปรมานุชิตชิโนรส