๙ วันในเมียนมาร์ เยือนมัณฑเลย์ – เมเมี้ยว

เครื่องบินใช้เวลา ๒ ชั่วโมง มาถึงเมืองมัณฑเลย์ เวลา ๙ โมง สนามบินเมืองนี้เพิ่งสร้างใหม่ จึงสะอาดสะอ้าน ห้องน้ำดี ดูดีกว่าสนามบินย่างกุ้งเสียอีก

เมืองมัณฑเลย์อยู่ใกล้ชายแดนอินเดีย จึงได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมอินเดียมาก เมื่อ  "มะปุ๊ก" ไกด์อาสาถามว่าจะกินอาหารกลางวันแบบพม่าหรือแบบอินเดีย ทุกคนจึงตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าจะกินอาหารอินเดีย

ร้านอาหารที่คนขับรถแนะนำ เจ้าของมีอัธยาศัยดี ห้องน้ำ อ่างล้างมือ สะอาดมาก มีสบู่ล้างมือให้ด้วย ดิฉันเดินเข้าไปเยี่ยมห้องครัวก็เห็นภาชนะ หม้อ ถ้วยชาม เตาไฟ ที่ได้รับการดูแลจัดการอย่างดี เป็นกิจการในครอบครัวที่บริหารได้ดีมาก ลูกทัวร์บางคนไม่ชอบกลิ่นเครื่องเทศในอาหารแบบอินเดีย ก็มีเนื้อหมูชนิดต่าง ๆ ที่อาจารย์วิไล  เชิญศรีกุล เตรียมมาจากกรุงเทพ ฯ มาทดแทน ทุกคนจึงอิ่มสบายไร้ปัญหา

วันนี้เดินทางยาว จึงต้องแวะเข้าห้องสุขากลางทาง ดิฉันได้ซื้อถั่วตัดจากแม่ค้า ทำด้วยถั่วลิสงเคลือบน้ำอ้อย  ๓ ถุง ๑,๐๐๐ จั๊ด เป็นเสบียงรองทองได้ดี

กิจกรรมไหว้พระวันนี้ มีนมัสการพระมหาอนทุกข์ พุทธา Maha Anthtookkanthra พระพุทธรูปหินอ่อนที่ชาวเมเมี้ยวเคารพสูงสุด เป็นพระพุทธรูปที่งดงามมาก มีแม่ค้าและเด็กขายหุ่นเชิด ทาหน้าด้วยแป้งทานาคาเป็นรูปใบโพธิ์ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเมืองมัณฑเลย์

พระมหาอนุกันตะ

จากนั้นไปถ้ำเป็กชินเมียด Peik Chin Myaung หรือชื่อใหม่ว่าถ้ำมหานานธัมนุ  Maha Nandamnu Sacred cave โดยเดินข้ามสะพานแขวนที่แกว่งโยกเยก ข้ามลำธารใหญ่ ไปยังหน้าถ้ำ ฝนกำลังตก จึงต้องใส่หมวกกันฝนหรือกางร่มไป

รูปปั้นในถ้ำเป็กชินเมียด เป็นการจำลองพระพุทธประวัติ

ปากถ้ำเป็กชินเมียด

ที่หน้าถ้ำมีร้านขายของหลายร้าน มีอาหาร เช่น หน่อไม้ดองชนิดเปรี้ยว หน่อไม้ดองชนิดเผ็ด (หมักด้วยพริกและเครื่องเทศต่างๆ) ถั่วเน่าแผ่น (คือเต้าเจี้ยวแห้ง) น้ำผึ้ง ผลไม้แช่อิ่ม ฯลฯ ดูแล้วคล้ายๆ อาหารของชาวไทยใหญ่ ทางเชียงราย แม่ฮ่องสอน รวมทั้งมีหินก้อนเล็กๆ แช่ไว้ในน้ำใสๆ วางไว้ขายด้วย ดิฉันสื่อสารไม่ได้จึงยังสงสัยอยู่ในใจว่าใช้ประโยชน์อะไรคาดว่าน่าจะเป็นส่วนประกอบของตัวยาหรือใช้เพื่อความงาม

ผู้หญิงและเด็กทาหน้าด้วยทานาคาเป็นรูปใบโพธิ์เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเมืองมัณฑเลย์

ชาวเมียนมาร์พากันมาที่ถ้ำนี้กันมากพอควร  หน้าถ้ำมีน้ำตกสวย  พอเดินเข้าไปข้างในซึ่งค่อนข้างมืด ก็พบรูปปั้นเป็นพระพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าและรูปจำลองพุทธสถานที่สำคัญในเมียนมาร์ เช่น พระธาตุอินทร์แขวน รวมทั้งพระพุทธรูปปางต่างๆ ทั้งๆที่ทางเดินในถ้ำเล็กและมืด แสดงถึงศรัทธาอย่างสูงส่งที่สร้างพุทธศิลป์ พุทธประวัติได้งดงาม เปี่ยมด้วยคุณค่า

เที่ยวถ้ำแล้วเดินทางไปสำนักวิปัสสนาเชมเยยิตต้า สาขาเมเมี้ยว (ปินอูละวิน) ซึ่งมะปุ๊ก  อธิบายว่า  MAY คือ เดือนพฤษภาคม  เมี้ยว แปลว่า เมือง หมายถึงเมืองที่มีอากาศเย็นสบายเหมือนเป็นฤดูใบไม้ผลิตลอดปีเพราะเป็นเมืองบนภูเขา ดินดี น้ำดี เหมาะแก่การปลูกดอกไม้เมืองหนาวจึงเห็นแปลงปลูกดอกไม้ และร้านขายดอกไม้หลากสี หลายพันธุ์อยู่ข้างทาง

สองฝั่งถนนที่ขึ้นไปสำนักเซมเยยิตต้า มีต้นคริสมาสต์ออกดอกสีแดงสดกับต้นขี้เหล็กฝรั่งช่อยาวสีเหลืองใส  ดูบรรยากาศคล้ายดอยแม่สลองของเชียงราย

ฝนตกหนักเมื่อไปถึง ทุกคนไปรวมกันที่ห้องกรรมฐาน เพื่อนมัสการพระสงฆ์ผู้เป็นหัวหน้าสำนัก ท่านเล่าความเป็นมาของสำนักซึ่งมีชาวต่างชาติเช่นญี่ปุ่น มีความศรัทธาบริจาคสร้างเรือนที่พักของโยคีผู้มาปฏิบัติธรรม  สร้างห้องสมุด โรงครัว ถนน ระบบไฟฟ้า  สำนักนี้จึงมีความสะดวกในการปฏิบัติธรรม เพราะอยู่บนภูเขาสูง อุณหภูมิพอเหมาะ มีพระสงฆ์ผู้เชี่ยวชาญในการสอนวิปัสสนากรรมฐาน มีโรงครัวบริการอาหารวันละ ๒ มื้ออย่างนักบวช ท่านเชิญพวกเรามาปฏิบัติธรรมที่นี่ถ้ามีโอกาส

สนทนาธรรมแล้วลูกทัวร์หลายคนได้ปฏิบัติธรรมโดยเดินจงกลม นั่งสมาธิในห้องกรรมฐานซึ่งชาวพม่าผู้ที่มาปฏิบัติธรรมได้เอื้อเฟื้อให้ยืมผ้าห่มกันหนาว เพราะฝนตก ลมแรงมาก มีสมาชิกป่วยเป็นไข้หวัด ๑ คน เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงเร็วและเดินทางระหกระเหินมาก ตื่นตีสามตีสี่เป็นประจำ ทุกคนก็ช่วยกันดูแลผู้ป่วยด้วยจิตเมตตา

ช่วงเย็นต้องลงไปกินอาหารในเมือง กินบะหมี่น้ำอย่างเรียบง่ายแล้วกลับมาที่สำนัก     เซมเยยิตต้า ทุกคนต้องหยิบผ้าห่มและหมอนจากห้องกลางไปยังเรือนพักของตน ไฟดับต้อนรับคณะเป็นการทดสอบสภาวะจิตของผู้ปฏิบัติธรรม ให้เป็นสุขอยู่ได้ในทุกสภาวะ มีความอดทน     อดกลั้น เช่น การต่อคิวกันเข้าห้องน้ำ โดยใช้เทียนเล่มเดียวให้แสงสว่าง

เช้าวันที่ ๘ พฤศจิกายน อากาศสดชื่นเย็นสบาย ฝนหายแล้ว ลูกทัวร์เดินชมวิวภูเขา    สายน้ำตกที่สวยงาม นมัสการพระเจดีย์อันศักดิ์สิทธิ์ แล้วมาทานอาหารเช้าที่โรงครัว โดยสำรวมจิตให้สงบ

รูปเดี่ยวของศาสตราจารย์กิตติคุณ อำไพ สุจริตกุล หน้าเรือนปฏิบัติธรรมของสำนัก      เซมเยยิตต้า สาขาเมเมี้ยว แสดงถึงความอิ่มเอิบแห่งจิตใจที่เปี่ยมด้วยธรรมะความเมตตาและปัญญา ซึ่งศิษย์ทุกคนระลึกรู้และกตัญญูต่อท่านเสมอ

ศาสตราจารย์กิตติคุณ อำไพ สุจริตกุล หน้าสำนักเซมเยยิตต้า

กราบลาเจ้าสำนักแล้วคณะทัวร์ไปวัดชเวจอง หรือชเวนันดอว์ ซึ่งเป็นวัดไม้สักทองแกะสลักที่งดงามมาก ใช้ไม้จากพระราชวังเดิม อาจารย์ฉัตรชัย  สุจริตกุล กับดิฉันใจตรงกันว่าเห็นความงามของลวดลายแกะสลักแล้ว คิดถึงอาจารย์นคร  พงษ์น้อย ผู้อำนวยการไร่แม่ฟ้าหลวงแห่งเชียงราย ซึ่งรักงานพุทธศิลป์เป็นที่สุด อยากให้ท่านได้มาชื่นชมด้วย

รูปเณรหน้าวัดไม้สักทองแกะสลัก

บทเพลงสำหรับวันที่ ๔ ของการเดินทาง โดยศาสตราจารย์กิตติคุณ อำไพ สุจริตกุล ทำให้เห็นภาพชัดในความทรงจำ ดังนี้

            " ตีสามต้องเร่งตื่นนอน                               รีบร้อนไปขึ้นเครื่องบิน

        เพื่อเยือนถึงถิ่น                                            มัณฑเลย์เฮฮา                 (สร้อย)

            ถูกใจได้รถแอร์เย็น                                   ไม่เป็นเหมือนเตาอบเหมือนตอนมา

        ทุกคนร้องว่า                                                ให้คันนี้พาเราไป               (สร้อย)

            อาหารแขกก็อร่อยดี                                  มื้อนี้หมูไทยมาช่วยไว้

        ทุกคนพอใจ                                                มัสมั่นไก่ นุ่มดี                 (สร้อย)

            มหาอนทุกข์ พุทธา                                    เข้าถ้ำมหานานธัมนุ

        ผู้ใดได้ไปดู                                                 กลับมาชูชื่นชม                 (สร้อย)

            พักแรมเซมเยยิตต้า                                   วิปัสสนาเสริมบารมี

        ฝนลงหนักทันที                                            ต้อนรับเราชุ่มเย็น  (สร้อย)

            ค่ำคืนแสนเยือกแข็งราว                              เหน็บหนาวเหมือนในสก็อตแลนด์

        เพราะไม่มีแฟน                                            วางผ้าห่มไว้ให้                 (สร้อย)

            รุ่งเช้าสดชื่นนึกกระไร                                ฟ้าใสไหว้พระเจดีย์

        น้ำตกก็มี                                                     วิวสวยงามรอบกาย            (สร้อย)"

ฉบับหน้าร่วมกันเดินทางต่อในมัณฑเลย์นะคะ