การฉีกรัฐธรรมนูญ "เลวทรามต่ำช้า" กว่าการวางระเบิด

การทำร้ายผู้อื่นจนถึงแก่ชีวิตเป็นสิ่งที่ผิดศีลธรรมและในบางกรณีอาจผิดกฎหมาย แต่การทำร้ายผู้อื่นโดยไม่มีเหตุอันควรใด ๆ  ปฏิเสธไม่ได้ว่าเป็นการกระทำที่เข้าข่าย "เลวทรามต่ำช้า"  (ช่วยไม่ได้ที่บทความนี้จะมีคำว่า "เลวทรามต่ำช้า" เยอะมาก)

แต่หากวิเคราะห์ไปถึงต้นสายปลายเหตุของการกระทำที่เรียกว่า "เลวทรามต่ำช้า" นั้นแล้ว บางทีก็จะพบว่ามันมีต้นตอมาจากการกระทำที่ "เลวทรามต่ำช้า" ยิ่งกว่า หรือไม่ก็เป็นเพียง "อาการ"  ที่เกิดจากโรคอัน "เลวทรามต่ำช้า" อื่น ๆ 

การวางระเบิดที่เกิดขึ้นหลายจุดในกรุงเทพมหานครในคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2549 นั้นถูกประณามโดยพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ว่า "เลวทรามต่ำช้า"  

พลเอกเปรม บอกว่า "เขาไม่ชอบแม่ทัพ เขาไม่ชอบผมก็มาเล่นงานผม เขาไม่ควรจะไปเล่นงานคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลย แต่นั่นคือกลยุทธของเขา เป็นกลยุทธที่ค่อนข้างจะเลวทรามต่ำช้ามากที่ไปทำให้เกิดความวุ่นวายในชาติบ้านเมืองของเรา" (ไทยโพสต์. อาทิตย์ที่ 7 ม.ค. หน้า 8, 2550)

คงไม่มีใครปฏิเสธว่าการทำร้ายผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่จนถึงแก่ความตายด้วยระเบิดนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ "เลวทรามต่ำช้า"  ไม่ว่าจะเป็นฝีมือของคนกลุ่มใดก็ตาม อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ต้องพิจารณากันก็คือ การวางระเบิดซึ่งถูกประณามว่า "เลวทรามต่ำช้า" นั้น เป็นผลพวงของความ "เลวทรามต่ำช้า" ที่ใหญ่กว่า นั่นคือการฉีกรัฐธรรมนูญหรือไม่?

การฉีกรัฐธรรมนูญอันเป็นกรอบกติกาสูงสุดในการปกครองและบริหารประเทศนั้นเป็นสิ่งที่ "เลวทรามต่ำช้า" หรือไม่? หากเราวัดจากผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นหลังการฉีกรัฐธรรมนูญเราก็อาจจะได้คำตอบ ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นมีอะไรบ้าง

- ประชาชนเกิดความแตกแยกขนาดหนักกว่าสมัยทักษิณ แตกแยกแม้กระทั่งในกลุ่มของคนที่ไม่ชอบทักษิณเหมือนกัน
- ปัญหาภาคใต้ทวีความรุนแรงหนักหน่วง
- ปิดกั้นเสรีภาพ ห้ามคนต่างจังหวัดเข้าร่วมชุมนุมในกรุงเทพ

- แทรกแซงการทำงานของสื่ออย่างอุกอาจ
- คมช.ดึงงบประมาณแผ่นดินมาให้ตัวเองและพวกพ้อง ทับซ้อนเรื่องผลประโยชน์
- ลุงนวมทอง ไพรวัลย์ ต้องผูกคอตาย

- เกิดข้อกังขาเรื่องบ้านพักในเขตป่าสงวน
ฯลฯ

จะเห็นได้ว่าการฉีกรัฐธรรมนูญปี 2540 ได้ทำให้เกิดสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ขึ้น รวมทั้งการเกิดระเบิดในคืนวันที่ 31 ธันวาคม 2549 ด้วย  ดังนั้นจึงสามารถสรุปเบื้องต้นได้ว่าการฉีกรัฐธรรมนูญนั้น "เลวทรามต่ำช้า" กว่าการวางระเบิด

แต่อันที่จริงแล้ว ไม่มีความจำเป็นอันใดเลยที่จะประเมินการกระทำจากผลลัพธ์ เพราะวิธีการที่ "เลวทรามต่ำช้า" (ไม่ว่าจะมีเจตนาอย่างไรก็ตาม) ย่อมได้ผลลัพธ์ที่ "เลวทรามต่ำช้า" อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว

การฉีกรัฐธรรมนูญฉบับปี 40 เป็นการกระทำที่เลวทรามต่ำช้าโดยตัวมันเองอย่างไม่ต้องสงสัย มันเป็นการละเมิด  และข่มขืนใจประชาชนที่ต้องการระบอบประชาธิปไตย มันเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมาย ผิดจริยธรรมทางการเมืองอย่างแรงที่สุด มันเป็นการผูกขาดความรักชาติและคิดว่าความรักชาติของตนเองสำคัญกว่าของคนอื่น

และดังนั้นไม่ว่าผลลัพธ์หลังการฉีกรัฐธรรมนูญ 40 จะเป็นอย่างไร การฉีกรัฐธรรมนูญก็ "เลวทรามต่ำช้า" อยู่ดี ดังนั้นข้อสรุปตรงนี้ก็คือการฉีกรัฐธรรมนูญปี 40 ย่อม "เลวทรามต่ำช้า" กว่าการวางระเบิด กว่าการเผาโรงเรียน

จะว่าไป การประณามคนอื่น ๆ ว่า "เลวทรามต่ำช้า" นั้น ผู้ประณามควรจะอยู่ในสถานะที่มี "ศีลธรรมจรรยา" สูงกว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่ "คนเลวทรามต่ำช้า" จะประณามคน "เลวทรามต่ำช้า" ด้วยกันว่า "เลวทรามต่ำช้า" อันที่จริงคนที่มีรอยตำหนิแม้เพียงนิดเดียวก็ไม่มีความชอบธรรมอะไรที่จะไปประณามคนอื่นว่า "เลวทรามต่ำช้า" หรือถ้าประณามคนอื่นได้ ตนเองก็ย่อมเสี่ยงต่อการถูกคนอื่นประณามว่า "เลวทรามต่ำช้า" ได้เช่นเดียวกัน

อันที่จริงในปริมณฑลทางการเมือง ไม่มีเรื่องของ "ศีลธรรมจรรยา" หรือเรื่องของความ "เลวทรามต่ำช้า" มันเป็นเรื่องของทีใคร ทีมัน ใครใหญ่ ใครเล็ก พวกเขา พวกเรา ยิ่งการเมืองไทยเป็นการเมืองแบบมาเฟียด้วยแล้วก็ยิ่งชัดเจน คิดหรือว่าคำว่า "เลวทรามต่ำช้า" หรือ "ศีลธรรมจรรยา"จะใช้ได้กับพวกมาเฟีย

ส่วนการเทศนาเรื่องความดี ความชั่ว นั้น  ควรเป็นหน้าที่ของศาสนาไม่ใช่หน้าที่ของนักการเมือง ศาสนาเชี่ยวชาญอยู่แล้วในเรื่องนี้ การพูดเรื่องความดี ความซื่อสัตย์ไม่ควรออกจากปากของนักการเมืองเพราะคนพวกนี้ไม่เคยทำในสิ่งตนเองพูด วาทกรรมว่าด้วย "ความซื่อสัตย์" "ทหารของพระราชา"  "จริยธรรม"  "คนดี" เหล่านี้เป็นเพียงอาวุธที่ใช้ซัดใส่ฝ่ายตรงข้ามเท่านั้นเอง

………..

การฉีกรัฐธรรมนูญปี 40 นำมาซึ่งความวุ่นวาย ไม่จบสิ้น เป็นตัวอย่างที่เลวที่สุดของการทำลายกรอบกติกา บ้านเมือง มันพาให้ประเทศสู่สภาวะไร้ขื่อแป ที่ไม่ต้องมีการเชื่อถือกฎหมายและหลักการกันอีกต่อไป การวางระเบิด การเผาโรงเรียนเป็นผลพวงของสิ่งเหล่านี้ ทั้งหมด ทั้งปวงจึงสรุปได้ว่า การฉีกรัฐธรรมนูญปี 40 นั้นเป็นยอดสุดของความ "เลวทรามต่ำช้า"