แถลงการณ์ที่ถูกลืม!
คอลัมน์/ชุมชน
มันก็เป็นเวลาเกือบจะ 4 เดือนแล้วที่บ้านเรามีเหตุอันที่ทำให้ต้องพลิกผันเปลี่ยนขั้วอำนาจ แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยู่ในใจของผมมาตลอดระยะเวลา 4 เดือนนี้ ... กระดาษแผ่นยับยู่ยี่ที่ผมได้มาเมื่อเกือบ 4 เดือนก่อน ในช่วงที่อะไรต่อมิอะไรก็ถูกร่างเป็น แถลงการณ์ ได้ทั้งสิ้น
บ่ายแก่ๆ ของวันที่ 20 ก.ย. 2549 หน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ ชายหนุ่มคนหนึ่งผมเผ้ารุงรัง เดินเก้กัง ในมือขวาของเขาถือกระดาษใบหนึ่งซึ่งควักมาจากถุงสวัสดี (ลายตารางหมากรุก มีเขียนคำว่า สวัสดี ) ที่มือซ้ายหิ้วไว้ ... ขณะที่ผมกำลังสาละวนกับการหาขวดพลาสติกจากเหล่าทหารหาญที่ออกมาจากกรมกองมาเฝ้ายามหน้าโรงบาล
ชายคนนั้นมากระแซะผม แล้วค่อยๆ บอก อย่าไว้ใจทหาร, ขวดพลาสติกที่อื่นมีเยอะ ..รับนี่ไป แล้วเขาก็ยื่นแถลงการณ์ฉบับนี้ให้แก่ผม --- ผมเองก็ไม่ทันได้คุยกับเขาถี่ถ้วนนัก เพราะเขาต้องรีบไปตามทางของเขา ผมก็รีบไปตามทางปากท้องของผม ผมจึงรับๆ มันไว้ไม่ให้เขาเสียน้ำใจ
ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันมากมายนัก .. แต่พอใกล้ระยะเวลาฉลองครบรอบ 120 วันของ banana republic ผมไม่รู้จะมาวิเคราะห์สถานการณ์ไร เพราะมันโดนเซียนการเมืองวิเคราะห์ไปหมดแล้ว อยากจะมีงานสักชิ้นเป็นของกำนัลแก่ผู้อ่านประชาทุย..
ซึ่งคงจะมีแต่ของขวัญจากหนุ่มน้อยหัวกระเซอะกระเซิงคนนั้นที่เคยมอบให้ผม ผมก็จะขอนำมามอบให้ท่านต่อ 4 เดือนผ่านมาละ ดูดิว่าอะไรๆ มันเปลี่ยนไปมากน้อยเพียงใด ลองสำรวจสังคมนี้ผ่านแถลงการณ์ฉบับเล็กๆ ... แถลงการณ์ที่มันริอาจจะเขียนกะเขาในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวาน ลองมาอ่านดูกัน ว่ามันจะเป็นยังไง --- แถลงการณ์ที่ถูกลืม
แถลงการณ์ของคน ต้านอำนาจ ชมรมหนุ่มน้อยผู้รักอนาธิปไตยและเธอคนนั้น คือกลุ่มคนที่รวมตัวกันต่อต้าน อำนาจนิยม ได้ซักปีสองปีแล้ว เราไม่เปิดเผยตัวตั้งแต่แรกเริ่ม และยิ่งตอนนี้ ยิ่งต้องไม่เปิดตัว ก่อนอื่น สำหรับสถานการณ์บ้านเมืองในปัจจุบัน เราขอประณามการรัฐประหารครั้งนี้อย่างแรง ! เหตุผลของมันก็คือ อำนาจนิยมได้บังคับเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและเสรีภาพในการออกความเห็นของพวกเรา* 2-3 คนใน ชมรมหนุ่มน้อยผู้รักอนาธิปไตยและเธอคนนั้น สำหรับคนอื่นๆ จะคิดเห็นอย่างไร ก็เป็นเรื่องของพวกท่าน และใช้พื้นที่ทางความเห็นของพวกท่าน แสดงออกอารมณ์นั้นออกมาเอง และก็ขอให้โชคดี ;-) * ในแถลงการณ์ฉบับนี้ใช้คำว่า เรา หมายถึงคนใน ชมรมหนุ่มน้อยผู้รักอนาธิปไตยและเธอคนนั้น ไม่เกี่ยวกับคนอื่นๆ เราพยายามจะไม่ใช้ คำ ในการบังคับให้ ท่าน เป็นพวกกับ เรา และไม่ว่า อำนาจนิยม นั้นมันจะเป็นใครกลุ่มไหน ใช้เงินตราหรือรถถังเป็นอาวุธ มันก็เลวพอกันทั้งสิ้น ที่มันเอาเสรีภาพของเราไปอ้างว่าเสรีภาพอาจจะทำร้ายคนอื่นๆ แล้วปิดกั้นมัน ทั้งๆ ที่การที่จะทำร้ายคนอื่นนั้น อาวุธ มันคือ เงินตรา และ รถถัง ซึ่งมันอยู่ในมือของพวกท่านต่างหาก --- ขอร้องว่าอย่าเอาสิทธิเสรีภาพของพวกเราที่มีอยู่ไม่มากอยู่แล้วไปอ้าง! ไปอ้างในการรักษาอำนาจเพื่อไม่ให้ อะไรต่ออะไรมาตลบหลังคณะก่อการเอง ในทางการใช้ ศัพท์ หรือว่า คำ หรือว่า ภาษา --- เราขอเรียกร้องให้ ครูลิลลี่ และ ครูเคท ออกมาทำการเคลื่อนไหวประท้วงการ ทำลายภาษา ของคณะก่อการครั้งนี้! ในเรื่องของคำว่า ประชาธิปไตย และ Democracy เพราะพวกเขาใช้มันผิดหลักการอย่างมหันต์ นอกจากนี้ขอเรียกร้องให้คณาจารย์ทาง รัฐศาสตร์ หนุนเสริมครูเคทและครูลิลลีถึงความหมายและแก่นกระพี้ของมันด้วย เพราะตอนนี้พ่อแม่ของเด็กๆ เริ่มอุ้มลูกอุ้มหลานออกมาถ่ายรูปกับรถถัง แล้วก็สอนหลักรัฐศาสตร์เบื้องต้นแบบสอพลอกระสุนปืน !!! ซึ่งมันผิดกับในตำราที่ท่านเขียนๆ กันออกมา อย่าให้พ่อแม่ครูบาอาจารย์และคนส่งเงินให้เรียน ต้องเสียใจที่ส่งเงินให้พวกท่านไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา แล้วพอมีวิกฤตทางภูมิปัญญาจริงๆ ก็หดหัวอยู่ในกระดอง อย่างน้อยท่านเป็นพวกแรกๆ ที่ต้องออกมาแสดงความรับผิดชอบ เมื่อเหตุการณ์ครั้งนี้เกิด เพราะว่า พวกท่าน นำคำว่า ประชาธิปไตย และ Democracy มาหาแดกบ่อยที่สุด!--- ทั้งนี้ขอให้พวกท่านโชคดีอีกเช่นกัน ถ้าหากกล้าบ้าบิ่นพอ มาปกป้อง แก่นแท้ของประชาธิปไตย ;-) การรัฐประหารครั้งนี้ คนไทยส่วนใหญ่ อาจจะมีความสุขหรือเฉยๆ กับมัน ถูกต้อง! ที่ท่านเข้าใจโลกมากกว่าเรา , ฉลาดหลักแหลมกว่าเรา , ท่านอาจจะด่าพวกที่ออกมาเคลื่อนไหวว่าเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ ตลก งี่เง่า - ไม่เข้าใจโลก ใช่! เรายอมรับว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ที่เรายังหลงมัวเมากับคำว่า เสรีภาพ แน่นอนที่สุดว่าเรายังไม่เคยมีสิทธิเสรีภาพแบบสุดๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตั้งแต่ยุคทักษิณ หรือ ยุครัฐประหาร 2549 นี้ หรือนับรวมย้อนกลับไปหลายชั่วโคตรเหง้าศักราชอายุคน ใช่! เราไม่เคยสัมผัสกับมันแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วยเลย! แต่เราก็ไม่เคยหยุดฝันถึงมัน ถึงแม้หลายคนจะละเลยมันไปแล้วพยายามเอาตัวรอดจากสังคมบูดเบี้ยวในดินแดนสยามประเทศแห่งนี้ มีชีวิตสะดวกสบายไปวันๆ พร้อมที่จะละทิ้ง อุดมการณ์ ต่างๆ เมื่อเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์ต่อตัวเอง! ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเรา คือ เรียกร้องหาเสรีภาพ และความพยายามสร้างสังคมอนาธิปไตยที่ไม่มีอำนาจนิยมมาจ้ำจี้จ้ำไช บอกว่าสิ่งไหน ถูก สิ่งไหน ผิด --- ครั้งนี้ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ นั้น ก็ต้องสะดุดอีกครั้ง เราขอเรียกร้องให้ยุติทุกมาตรการ ที่รักษาความปลอดภัยให้กลุ่มก่อการจากการตีโต้จากฝ่ายตรงข้าม (มันเป็นเรื่องของทุน,อำนาจ และอื่นๆ) --- มันเป็นเรื่องที่พวกท่านต้องสะสางกันเอง อำนาจ ต่อต้านการตีกลับของ อำนาจ เอง --- เสรีภาพของเราไม่เกี่ยว และอย่าเอาไปอ้าง! อย่าดูถูกคนอื่นๆ ที่ยังมีอยู่ในสังคมนี้ ว่าเขาจะ ใจง่าย และไม่เข้าใจหลัก ภาษาไทย และ ภาษาอังกฤษ ไปเสียหมด .. เพราะอย่างน้อย พวกเราก็ไม่เคยติด F ในสองวิชานั้น! --- ให้เกียรติกันบ้างฮะ ขอร้อง! 20 กันยายน 2549 จาก ชมรมหนุ่มน้อยผู้รักอนาธิปไตยและเธอคนนั้น อย่าตามหาพวกผมเลย .. พวกผมอยู่ไกล ;-) |