Skip to main content

ก้าวที่ใกล้จะเป็นตำนานของอพาร์ตเมนต์คุณป้า

คอลัมน์/ชุมชน

ถ้าคุณผู้อ่าน "บ้านบรรทัดห้าเส้น" ติดตามกันมาโดยตลอด และยิ่งถ้าได้ติดตาม "บ้านบรรทัดห้าเส้นชาร์ต Top 5" ก็คงได้สังเกตถึงความเคลื่อนไหวกันอยู่เรื่อยๆ...


 


เขียนมาถึงตรงนี้ท่านผู้อ่านคงจะงงว่า "มันมีด้วยเหรอวะ ไอ้ชาร์ตพรรค์นั้น"...ผมหมายถึงอันดับบทความที่มีจำนวนคนเข้าไปดูมากที่สุดนั่นแหละ แต่ผมกระแดะเรียกว่ามันเป็นชาร์ตไปงั้นเอง :-P


 


ถ้าสังเกตที่อันดับหนึ่งของชาร์ต จะพบว่ามีการเบียดบี้แย่งชิงตำแหน่งกันระหว่างบทความเกี่ยวกับซิงเกิ้ลใหม่ของคุณมาโนช พุฒตาลที่ครองอันดับมาเป็นเดือนๆ แล้ว กับบทความที่ค่อยๆ ขึ้นอันดับมาแบบม้ามืด จนเคยแซงบทความคุณมาโนชขึ้นดับดับหนึ่งมาได้พักใหญ่ๆ


 


บทความที่ว่าก็คือเรื่องของวง "อพาร์ตเมนต์คุณป้า" นั่นเองครับ


 



 


 


พูดถึงอพาร์ตเมนต์คุณป้า ก็นึกขึ้นมาได้ว่าทางวงเพิ่งมีอัลบั้มใหม่ออกมาได้สักพักหนึ่ง แถมยังเป็นอัลบั้มที่นักฟังเพลงในห้องเฉลิมกรุงของเว็บไซต์ Pantip.com หลายๆ คนยกให้เป็น Top 5 ของอัลบั้มแห่งปีเสียด้วย (พูดถึงพันทิป ก็ขออนุญาตบอกกับหลายๆ ท่านในเว็บบอร์ดประชาไทที่ชอบเอาความเห็นของห้องราชดำเนินมาโพสต์ แล้วเหมาว่าเป็นมติของพันทิปทั้งเว็บว่า "พันทิปไม่ใช่ของพวกเพ่กลุ่มเดียวนะ คร้าบ...อย่ามั่วนิ่ม")


 


ดังนั้นถ้าจะไม่พูดถึงอัลบั้มใหม่ของพวกเขา (อัลบั้ม Romantic Comedy) ก็ดูจะไม่ใช่เรื่องที่เหมาะนัก ก็ขออนุญาตพูดถึงในคราวนี้เสียเลย


 


อัลบั้มชุดนี้เป็นอัลบั้มอย่างเป็นทางการชุดที่ 2 (ถ้าไม่นับอีพีคั่นเวลา Your First Kiss และซิงเกิ้ล "เสือร้องไห้") ของทางวง ซึ่งเราถ้าลองฟังงานทุกชิ้นของพวกเขาเรียงกันตามลำดับ จะพบว่างานของพวกเขานั้นฟังเนียนและกลมกล่อมขึ้น พวกเขาฉลาดที่จะผสมกลิ่นอายของแจ๊สเข้ากับดนตรีร็อก บวกกับการร้องแบบแร็ปของตุล ไวฑูรเกียรติ – กระบอกเสียงและมันสมองของวง โดยในชุดนี้สีสันของร็อคถูกวางให้เด่นชัดขึ้น ซึ่งน่าจะเป็นการจัดให้เหมาะสำหรับการแสดงสด


 


ซึ่งมันก็ได้ผล เพราะวงนี้เล่นเอาผมโยกจนเหนื่อยเมื่องาน Fat Festival ครั้งที่ผ่านมา J


 


ส่วนเรื่องเนื้อหาของเพลงอันเป็นจุดเด่นสำคัญของทางวง ที่ทำให้อพาร์ตเมนต์คุณป้าโดดเด่นออกมาจากวงรุ่นเดียวกัน (นอกจากชื่อวงที่สามารถทำให้คนที่ได้ยินครั้งแรกต้องสงสัยว่า "นี่มันชื่อวงดนตรีจริงๆ เหรอฟะ") ด้วยเนื้อหาประชดประชัน สะท้อนเรื่องราวของสังคมเมือง รวมถึงเนื้อหาของบางเพลงที่อาจต้องใช้เวลาขบกันสักนิด


 


อัลบั้มนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น เพราะมีทั้งเพลงอย่าง "โทรธิปไตย" ที่จิกกัดนิสัยการใช้โทรศัพท์มือถือ และ "ทรัพย์สินออกไป" ที่ตั้งคำถามถึงชีวิตมนุษย์เงินเดือน หรือ "เสือร้องไห้" เพลงร็อกโจ๊ะๆ ที่ถ้าจำไม่ผิดนั้น เพลงนี้เคยเป็นเพลงประกอบสารคดี "เสือร้องไห้" มาแล้ว


 



 


แต่ที่เด็ดสุดในความคิดของผม ก็คงเป็นเพลงชื่อ "ผลิตภัณฑ์นี้รับประกันร้อยปี" (หลายคนคงบ่นว่า "สาบานว่านี่มันชื่อเพลงแน่เรอะ") ที่ถ้าฟังแค่ท่อนฮุก คงจะคิดว่านี่แค่เพลงโปรโมทวงธรรมดา (แต่ถึงจะเป็นเพลงแบบนั้นจริงๆ แต่ท่อนฮุกเพลงนี้ร้องตามได้มันส์สุดลิ่มทิ่มถูรูเสียจริงๆ...ขออนุญาตยืมสำนวนคุณ บ. บู๋ แห่งสตาร์ซอคเกอร์มาใช้หน่อยนะครับ ผมชอบเฮียแกพอๆ กับเพลงๆ นี้เลยอ่ะJ)


 



 


"(อพาาาร์ตเมนต์คุณป้า!) ผลิตภัณฑ์นี้รับประกันร้อยปี


(อพาาาร์ตเมนต์คุณป้า!) ดูวิธีใช้ได้ที่กล่องซีดี


(อพาาาร์ตเมนต์คุณป้า!) ไม่เหมาะกับคนแก่และสตรีมีครรภ์


(อพาาาร์ตเมนต์คุณป้า!) ลูกที่อยู่ในท้องจะออกมาเต้นจนรกพัน"


 


(ถ้าคุณคิดจะร้องตามท่อนนี้ ขอแนะนำให้แหกปากตะโกนร้องให้ดังที่สุด


ตอนร้องท่อนที่ผมเน้นตัวหนานะครับ จะได้ฟีลมั่กๆ)


 


แต่ในเนื้อเพลงที่เหลือ กลับเล่าตั้งแต่ขั้นตอนการทำเพลง ไปจนถึงท่อนหนึ่ง ที่เล่าเรื่องที่ต้องประสบในวงการเพลง


 


"ขอแรงทุกคนช่วยเข้ามารับฟัง พวกเราอพาร์ตเมนต์อยากเล่นดนตรีแล้วนับตังค์


เราคือ 1 ตำบล สร้าง 1 ผลิตภัณฑ์ เราคือ 1 กลุ่มคนร่วมคิดผนึกกำลัง


เพื่อให้ลูกค้าทุกท่านได้ฟังสิ่งดีๆ ผ่านมาหลายครั้งเรายังต้องเล่นโชว์ฟรี


ผู้คนชอบใจก็ปรบมือ 3 ที บอกว่าวงนี้เจ๋งว่ะ แล้ววานเพื่อน write ซีดี"


 


ถึงท่อนนี้ท่านผู้อ่านคงเห็นถึงความช่างประชดของวงนี้แล้วใช่มั้ยครับ


 


แต่ถึงอย่างนั้น วงนี้ก็มีด้านที่นุ่มนวลกับเขาเหมือนกัน อย่างเพลงเหงาๆ เศร้าๆ อย่าง If you want to ที่เมื่อได้ฟังแล้วก็คิดได้ว่าถ้าผมอกหัก เพลงนี้คงอยู่ใน list ที่ผมจะเปิดคลอไประหว่างนั่งละเลียดน้ำตาของตัวเองตามลำพัง ในห้องที่ปิดไฟจนมืด ในคืนข้างแรม (โอ้ว...ผมเขียนไปได้อย่างไรกันนี่ อ่านแล้วเขินๆ พิกล)


 


แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ครับ


 



 


"Now I put on my pretty dress, while writing down your address


on the empty envelope without the stamps


I sing my love song back to you


If you can’t hear it, don’t be confused.


I just want to have you coming back to my house, only if you want to…"


 


เมื่อฟังอัลบั้มนี้จบแล้ว ผมรู้สึกว่าวงดนตรีวงนี้มีศักยภาพพร้อมจะเป็นวงดนตรีในตำนานในอนาคต พร้อมจะเป็นวงที่เรารู้สึกเหมือนกับที่เรารู้สึกกับ The Olarn Project หรือโมเดิร์นด็อกในตอนนี้ ขอแค่เขาอย่าเพิ่งท้อใจที่จะทำงานต่อเท่านั้นเอง


 


รู้แบบนี้ถ้าไม่อยากให้วงดีๆ แบบนี้เลิกทำงานไป ก็ช่วยกันซื้อของจริงเถอะครับ และอย่ามาถามผมเชียวนะว่าหาโหลดได้ที่ไหน


 


เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวซะเลยJ


 



 


ของฝากจากเด็กใหม่ฯ


 


บ้านบรรทัดห้าเส้นคราวนี้หยิบงานของอพาร์ตเมนต์คุณป้ามาพูดถึงแล้ว ของฝากฯ ในคราวนี้ก็ขอหยิบงานของอพาร์ตเมนต์ฯ มาเปิดให้คุณๆ ฟังเหมือนกัน


 


ผมหยิบ "เสือร้องไห้" ในเวอร์ชั่นแสดงสดแบบอะคูสติก บนเวทีการชุมนุมของพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตยเมื่อต้นปีที่แล้วมาเปิดให้คุณๆ ฟังกัน


ถึงตรงนี้คงต้องบอกกันไว้ก่อนว่า สำหรับท่านที่อ่านถึงตรงนี้แล้วคิดจะโพสต์ด่าพันธมิตรฯ ด่าสนธิอะไรเทือกนั้น กรุณาไปโพสต์ที่เว็บบอร์ดหลัก หรือไม่ก็ที่ห้องราชดำเนินของ Pantip.com เถอะครับ


 


นี่มันคอลัมน์เพลงนะเพ่ ไม่ใช่คอลัมน์การเมือง